Goed aangekleed
Gisterenavond heb ik samen met de hospitaleros (de vrijwillige gastheer en -vrouw) het avondeten genuttigd. Het was een voedzame maaltijd die er goed inging.

Het echtpaar heeft ook de nodige wandelervaring, waarbij de man een aantal Camino's heeft gelopen waar ik nog nooit van heb gehoord (tot gisterenavond dan).

In de herberg is de houtkachel lekker opgestookt. De temperatuur beneden is dan ook erg aangenaam. Hoewel warmte opstijgt, weet deze de trap naar het slaapvertrek boven niet goed te vinden.

Bij het naar bed gaan, kies ik er daarom ook voor om me warm aangekleed te laten. Mijn slaapzak heb ik immers thuisgelaten. Ik moet het doen met mijn lakenzak, een inliner die het wel wat aangenamer maakt en een wollen deken dat ik over me heen leg.

Ik slaap heerlijk. De gastheer heeft hier 's nachts wel eens een nachtegaal gehoord. Ik heb helemaal niets gehoord vannacht. Heerlijk.

Omdat er een lange etappe gepland staat vandaag, spreken we om zeven uur af voor het ontbijt.

We zitten nog niet aan tafel of er komt nog een vrijwilliger binnen. Hij heet Bernard en is zo een beetje de klusjesman hier. Bernard is van gezicht geen onbekende van me.

Op de etappe van gisteren liep ik namelijk op mijn gemak te wandelen toen er een auto met Frans kenteken naderde. Nu is dat op zich in Frankrijk niet zo bijzonder, maar uit deze auto zwaaide een arm. De auto minderde vaart en er werd 'Bonjour pélerin' geroepen. In het Nederlands gevolgd door: 'Op weg naar Augy sur Abois?', wat ik alleen maar kon bevestigen. 'Ik kom vanavond wel even langs' zei de mannelijke bijrijder op zijn Vlaams. Dat was dus Bernard.

Gisterenavond was hij niet meer langs gekomen. Vanochtend om zeven uur stond hij dus aan de deur. Hij stond er op om mij vanochtend te voet via een korte weg weer op de route af te zetten.

Vanochtend rond acht uur ben ik na dankzegging aan het vrijwilligersechtpaar op pad gegaan. Het is nevelig en nog best wel fris. De eerste kilometer wordt ik dus vergezeld door Bernard die heel veel over zichzelf weet te vertellen.

Kanaal
Gisteren heb ik al een aantal kilometers langs kanalen gelopen. Het kanaal van Berry is daarbij grootaandeelhouder qua kilometers. De kilometers van gisteren halen het niet bij die van vandaag. Het grootste deel van de etappe loop ik links of rechts van het kanaal.

Een aantal dingen valt daarbij op. Ik noem er alvast twee: de begroeiing naast het kanaal en de inhoud van het kanaal. Kom ik zo op terug.

De eerste kilometer loop ik over een tot kiezelpad omgetoverde oude spoorlijn. De restanten van de oorspronkelijke bielzen steken af en toe nog boven de kiezels uit.
In de bermen liggen spinnenraggen met de dauwdruppels op een zonnetje te wachten.

De spoorlijn loopt op enig moment parallel aan het kanaal van Berry. Daar moet ik dus eigenlijk gaan lopen. Ik probeer het even, maar concludeer al snel dat de grasmaaier hier al een hele tijd niet meer actief is geweest. Mijn schoenen zijn in het hoge gras al snel zeiknat en met mijn knieën tik ik mijn kin aan om ook mijn broekspijpen niet hetzelfde lot te hoeven geven.

Zodra het kan vlucht ik weer naar het 'Frans Lijntje'.

Op enig moment is er geen ontkomen meer aan. Ik moet nu echt langs het kanaal gaan lopen. Bijzonder is dan dat het gras soms twee kontjes hoog is, op andere plekken lekker kort is en dat er stukken zijn die semi-verhard zijn. Waar die verschillen door worden veroorzaakt is mij niet duidelijk. Wellicht hebben we hier te maken met verschillende gemeenten of is er sprake van burgerinitiatief.

Ook de inhoud van de ruimte tussen de beide kades, het kanaal zelf dus, verschilt. Je verwacht in een kanaal natuurlijk water. Voor het grootste deel is dat natuurlijk ook zo.
Waar er gisteren veel vissers actief waren, zijn er ook vandaag toch de nodige langs de kant van het kanaal te vinden. Opvallend is wel dat het allemaal mannen zijn. Zijn vrouwen dan echt zo ongeduldig?

In het kanaal liggen verschillende sluizen. Wellicht dat ze niet allemaal meer beweegbaar zijn, want op enig moment loop ik langs een droog stuk kanaal. Geen druppel water te ontdekken. Een sluis verder staat een klein laagje water.

Voordeel van deze verschillende waterstanden is wel dat de diversiteit in plantenbegroeiing goed zichtbaar wordt. Mooi om te zien hoe verschillende planten in een verschillende ondergrond tot hun recht komen.

Dierenplezier
Net als iedere etappe hoor en zie ik verschillende dieren.

Het eerste diertje dat ik vandaag spot heb ik nog niet eerder dit avontuur gezien. Het is een eekhoorn, die zodra ik het 'Frans Lijntje' betreed van de ene kant naar de andere kant vlucht.

Een ander 'nieuw' dier op deze etappe is een muskusrat. Eerder had ik bij andere waterwegen al wel hun holen in de oevers gezien. Vandaag lag er een uit te rusten aan de kant van het kanaal. Hij was net opgedroogd toen hij mij hoorde of zag. Met een plons verdween hij weer onder het wateroppervlak.

Verder zijn het de inmiddels geëigende dieren die ik op mijn etappe zie. Koeien in verschillende RAL-kleuren, paarden, ezels, vogels, vlinders en insecten.

Hoewel ik ze al eerder had gezien, ontwaar ik vandaag opvallend veel poezen. Ik moet eerlijk zeggen dat het gros ervan in het dorpje Shareton-du-Cher rondloopt. Of dit daarmee als poezendorp betiteld moet worden vind ik nog te voorbarig.

Ik vergeet bijna de honden. De meesten gelukkig nog steeds achter afrastering, maar vandaag ook een paar los. Vind ik nog steeds niet prettig merk ik.

In de omgeving van bossen of bossages laten de vogels ook vandaag goed van zich horen. Ook de koekoek en de hop zijn beiden van de partij.

Op enig moment loop ik te genieten van de stereo-vogelgeluiden. Van alle kanten komen ze op me af. Prachtig.

Op dat moment passeer ik ook een grasveld, waar ook de krekels hun partijen aan het instuderen zijn. In de vogelserenade vormt dit een grote dissonant. Het is alsof de krekels met hun tweede vioolles bezig zijn, waarbij ze zelf vinden dat ze 'Mieke heeft een lammetje' al goed onder de knie hebben.

Ik moet toegeven dat als ik later in de etappe alleen de krekels aan het werk hoor, zonder de vogels, ze in korte tijd veel hebben bijgeleerd.

Ik had het ook over insecten. Vooral vliegen heb ik gezien. Meestal zitten die dan in vergadering op een grote paardenbolus of op de uitwerpselen van een iets kleiner dier. Op het moment dat ik mijn voet over de vergaderzaal zet, vliegen ze ineens alle kanten op.

Dorpjes en steden
Ik passeer deze etappe gehuchten, dorpjes en enkele grotere steden. In Saint-Armand-Montrond doe ik nog wat inkopen voor de komende dagen.

De laatste kilometers loop ik dus weer even met mijn groene dagrugzak in mijn hand.
Eindbestemming is de refuge in Bouzais.
Met de Franse vrijwilliger eet ik en wisselen we zo goed en kwaad persoonlijke en pelgrimeerervaringen uit. Ik ben dus wederom de enige pelgrim in de refuge.

Dag 31: 37,6 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad