Vakwerk

Nadat ik gedoucht heb en Ilse gerust wandelen we naar de mooie binnenstad van Michelstadt.

Het is nu een stuk rustiger dan vanmiddag. Wat een prachtig plekje hier.
Op de weg naar de binnenstad hadden we al een aantal eettentjes en een supermarkt gezien. We besluiten voor een makkelijke hap te gaan en kopen ook in de supermarkt nog een koek voor vanavond. Ik koop direct ook een paar nieuwe fietshandschoentjes en beloof mezelf hier beter op te passen als op het vorige paar.
 

Kussen

Kussen is best fijn.
Een goed kussen voor het slapen is ook aan te raden. De afgelopen dagen waren de hoofdkussens vooral heel zacht. We vragen bij de receptie daarom allebei om een extra kussen.
Hopelijk helpt dat tegen het snurken.
Zo niet, dan liggen er op de hotelkamer alvast 2 paar oordopjes op ons te wachten. Misschien ook bedoeld om het geluid van de drukke verkeersweg die achter het hotel loopt te dempen.
 

Eigen avontuur

Toen ik mijn plannen maakte voor dit avontuur heb ik Ilse gevraagd om met mij mee te gaan. Tot de dag van vertrek (en misschien ook daarna nog wel, kende Ilse een bepaalde twijfel. Kan ik het wel, lukt het me wel, verstoor ik Jos zijn ritme niet te veel, und so weiter.

De afgelopen dagen heeft Ilse echter mooie keuzes gemaakt om de dag zo in te vullen dat ze daar ook met plezier op terug kijkt. Ik ben zo blij en trots op haar. Zo zijn we samen op pad en beleven we ieder ons eigen avontuur.
 

Hoger, lager

Lagen de hoogtemeters gisteren vooral aan het eind van de etappe, vandaag liggen ze in het begin.
Het stadje nog nauwelijks uit gaat het meteen omhoog. Adem in, adem uit! Door de neus in, door de mond uit. Waar een paar lesjes zwangerschapsgymnastiek ruim 25 jaar geleden al niet goed voor zijn. Even later begin ik ook al te puffen. Het persen blijft vandaag gelukkig achterwege.

Ik doe vandaag nagenoeg alle hoogtemeters met de laagste ondersteuningsstand. En dat gaat goed. Na het bereiken van het hoogste punt gaat het weer een stukje naar beneden. De eerste kilometers gaan allemaal over asfalt. Dat rijdt echt een heel stuk fijner dan op die kiezelpaden.
 

Padvinden

Toch is niet de hele etappe geasfalteerd. Er zitten ook stukken bospad bij. De eerste stroken zijn nog redelijk breed. Maar dat blijft niet zo.

Op enig moment zit in een afdaling op een asfaltweg. De routenavigatie op mijn telefoon geeft aan dat ik rechts van de weg moet en daarna direct links. Het pad rechts zie ik. Ik moet flink snelheid minderen om de auto die daar geparkeerd staat niet te raken.
Ik zie echter geen pad naar links. Stukje verder misschien? Nee, dan ga ik van de route af.

Ik keer om richting de asfaltweg als ik schuin achter de auto een smal bospad zie wat flink omhoog gaat. Gelukkig heeft mijn fiets brede banden, zodat ik al mountainbikend het single track-bospad op kan. Jeetje, wat smal en wat steken er veel boomwortels boven de grond uit!

Ook deze berg heeft een top. En ook nu betekent dit dat ik weer naar beneden moet. Ook hier is het pad smal, bedekt met stronken en stenen met aan de rechterkant een erg schuin aflopende helling met bomen. Gelukkig heb ik mijn remblokjes voor ik vertrok laten vervangen.
 

Jupiter

Ik ben nog niet zo lang onderweg als ik de Planetenweg inrijd. Om de zoveel 100 meter staat er een stenen zuil met een cirkel erop. Die verbeelden de planeten.
Ik stop even en zie de lucht flink betrekken. Er is slecht weer op komst.

Vanochtend had Ilse al laten zien dat er flinke regen- en onweersbuiien over en langs Michelstadt zouden trekken. Dat zijn ze waarschijnlijk. Omdat ik naar het oosten fiets, hoop ik het vandaag droog te houden. Ook deze droom blijkt bedrog te zijn.
 

Nooit te oud om te leren

Ik heb samen met Ilse een bijdrage geleverd aan de wijsheid die onze drie kinderen in zich hebben. Ik ben echter nooit te beroerd om ook van anderen te leren.
Volgens mij heb ik al eerder aangegeven, dat zowel Jannes als Lobke hun motorrijbewijs hebben. Lobke was er als eerste bij. Het plezier wat zij bij het motorrijden had, maakte dat Jannes ook enhousiast werd. Hij wilde ook zijn motorrijbewijs, zodat hij met zijn vrienden op vakantie kon.

Samen vertellen ze regelmatig over de tips en trucs die ze hebben geleerd. Eén ervan is het doorkijken in een bocht. De afgelopen dagen en ook vandaag heb ik hier al veel profijt van gehad. Bij lange afdalingen over geasfalteerde wegen met een goed overzicht heb ik regelmatig "doorkijken, doorkijken, doorkijken" tegen mezelf gezegd. Dat helpt en geeft rust en stabiliteit in het rijden. Dank jullie wel voor de tips schatjes!
 

Main

Ik rijd door een aantal dorpjes. Het is er rustig. Op mijn navigatie zie ik dat ik richting een brede blauwe streep rijd. Het blijkt de rivier Main te zijn. Deze volg ik vandaag heel veel kilometer op fijne fietspaden.
Er hebben veel camperaars hun tijdelijke huis aan de rand van de rivier geparkeerd. De meest zijn gepensioneerde camperaars.

Ik krijg mooie beelden van dorpjes en stadjes die aan de rand van de Main zijn gebouwd. Bij één van deze dorpjes neem ik de brug over de Main om aan de andere kant weer verder te fietsen.

Nog zo'n 50 kilometer te gaan.
Het is tijd voor een pauze.
 

Rain

Net weer begonnen na de pauze langs de Main wordt mijn hoop op weer een droge fietsdag verstoort. De eerste regendruppels van mijn fietsavontuur zijn een feit. De hoeveelheid valt nog mee. Ik fiets dus door.

De eerste regendruppels worden er echter al snel meer. Ze vallen gestaag naar beneden. Ik besluit daarom toch maar te gaan schuilen.
Toen Ilse mij vanochtend de verwachte onweersbuiien liet zien zei ze nog "Je hebt je regenpak toch bij?". Dat noemen ze 'De Goden verzoeken'.

De regenjack en regenbroek worden uit de fietstas gehaald en aangetrokken. Goed en wel weer vertrokken begint de neerslag al weer te minderen. Op enig moment doe ik ze daarom ook weer uit.

In het verdere verloop van de etappe moet ik ze echter weer te voorschijn halen. Deze keer blijft het niet alleen bij regen, maar zit er ook bliksem en donder bij.
https://youtu.be/fKopy74weus?si=F704eqRKmdMB_8qR

Ik hoor echter dat het steeds langer duurt voor de donder zich na de bliksem laat horen. Het onweer drijft weg. Ik fiets daarom maar door.
 

Pont

Via een brug ben ik de Main overgestoken. Op enig moment moet ik de rivier echter weer over naar de andere kant.

In Nederland vind ik het altijd bijzonder om met een pont een rivier over te steken. Vandaag was het ook in Duitsland zo ver.

Het pontje ligt op het moment dat ik.aan kom rijden aan de andere kant te wachten. Twee auto's rijden erop om de overtocht te gaan maken. De pont moet eerst een groot schip laten passeren om de oversteek te kunnen maken.

Naast mij schuifelt er ook een oude mevrouw de pont op. Ze is wat boodschapjes gaan doen aan de overkant.
https://youtu.be/9Ycl5xtHzxo?si=Spr3lXMMPoQ3sWeI
 

Stickers

Terwijl ik de weerelementen trotseer zie ik door mijn door druppels vertroebelde bril rechts in een ooghoek een bord van de 'Romantische Strasse'. Ik realiseer me dat ik Wertheim gepasseerd ben en dat ik dus feitelijk al met een nieuw deel van mijn avontuur gestart ben. Vanaf morgen volg ik deze 'Romantische Strasse' een groot aantal dagen.

Ik spot echter ook een blauwe sticker met een witte schelp. Dit blijft een ongelooflijke aantrekkingskracht op mij hebben. Er loopt hier dus ook een route op de 'Jacobsweg' naar Santiago de Compostella.
 

Upside down

Ik nader mijn eindpunt: Tauberbischofsheim. Ik rijd richting het marktplein. Daar zit ook de Touristeninfo. Net als gisteren wil ik ook hier een stempel in mijn pelgrimspaspoort halen.

Twee dames zitten achter de balie. De jongste van de twee weet niet wat ze met mijn vraag aan moet. Een stempel? Hebben we die?
De oudere collega legt uit dat ze twee verschillende hebben. Eén van het stadje zelf en één voor degenen die de Jacobsweg lopen. Aha, goed om te weten.

Ik wil de eerste. In al haar enthousiasme drukt ze de stempel op het stempelkussen. Waar wil je hem hebben? Ik wijs naar de vrije plek in mijn paspoort. Oh jee, ik heb het al gezien, maar de jongste bediende nog niet. De oudste geeft nog een wijze les: goed kijken waar het opschrift staat. Te laat! Terwijl ze de stempel optilt ziet ze het zelf ook. Op zijn kop!
https://youtu.be/hDHW5wXBvLw?si=HA90iWdfEOtpxUyb

Ik kan er wel mee lachen. Zij uiteindelijk ook wel: "Zet ik mijn eerste stempel in het paspoort van deze jonge man, is tie nog op zijn kop ook". "Entschuldigung".
 

Uitzicht

Weer buiten bel ik met Ilse. Zij is al in het appartement. Ik geniet nog van de mooie gebouwen op de markt en fiets daarna naar het overnachtingsadres. Ik gebruik hier Google Maps voor. Die is vandaag echter niet heel goed voorbereid. Probeert ie mij eerst door een te smal onderdoorgangetje onder het spoor door te leiden. Daar kan mijn fiets niet doorheen.
Daarna wijst deze me ook nog de verkeerde route. Omdat het appartement een flink stuk boven de stad ligt moet er geklommen worden. De route leidt me echter niet langs fietsbare straten, maar langs loopbare trappen. Gelukkig is er een helling waar ik mijn fiets over heen kan leiden. De aanwezige loopondersteuning helpt om de 30 kilo wegende fiets boven te krijgen.

Een mooi en compleet appartement.
Mijn fiets zet ik met drie sloten in de trappenhal.
Ik doe mijn fietskleding in de handwas en hang alles op het droogrek op het balkon. Ik relax onder de regendouche.

Vanavond waarschijnlijk nog een bezoekje aan de binnenstad en daarna nog een boodschap in één van de aanwezige supermarkten.

Geschreven door Josderoij.op.pad