Ruhig

Gisteren heb ik na aankomst in mijn Ferienwohnung Ilse nog aan de telefoon gehad. Ze had een interview met de regionale krant achter de rug. Had ze best spannend gevonden. Het artikel is waarschijnlijk binnenkort in de regionale dagbladen te lezen! Houd het in de gaten. Supertrots ben ik op mijn creatieve vrouw!

De telefoonverbinding was echter niet goed tussen Mirbach en Alphen, dus het gesprek heeft niet heel lang geduurd.

Na het schrijven en uploaden van mijn blog heb ik mezelf getrakteerd op zelf klaargemaakte Cup a Soup (in de Duitse variant van de Nettomarkt) en Noodles. De waterkoker had de meeste tijd nodig om in notime een smaakvolle warme maaltijd te bereiden in mijn vakantiewoning. Ik vond het lekker.

De rest van de avond was erg rustig. Ik heb mijn spulltjes geordend en nog wat tv gekeken. Een programma, waarin ze terug naar de jaren '80 gingen gaf mij een heleboel 'jeugd'herinneringen. Het gaf mij ook maar weer eens het besef, dat het winnende Songfestivalliedje van Nicole ook in de huidige jaren, waarin er nog steeds oorlog gevoerd wordt in Oekraïne nog steeds van toepassing is.

Een beetje vrede alstublieft!
https://youtu.be/W9S3YMmIFdw

Zoals inmiddels toch wel gebruikelijk tijdens mijn wandelavonturen ben ik ook gisteren weer op tijd naar bed gegaan.
 

Erlöserkapelle

De kapel van de Verlosser waar ik het gisteren in mijn blog over had, heet in het Duits de Erlöserkapelle. Dit is de startplek van de volgende etappe met als eindbestemming Hillesheim. Vanuit mijn (slaap)kamer zie ik de kapel staan.

De etappe van vandaag staat als 'zwaar' aangeduid. Ik heb me daarom voorgenomen weer op tijd op pad te gaan, aangezien er warm weer is voorspeld. Hopelijk ben ik dan al een aardig eind 'op scheut' als de grootste hitte zich aandient.
 

Omweg

Vanuit mijn vakantiewoning zit ik meteen op de route. Het was ook meteen het laatste huis van het dorpje.

Als ik onder de drukke weg door ben zie ik een haas. Ik denk dat het Zoef van de Fabeltjeskrant was, want hij was meteen weg.

De drukke weg is trouwens de weg naar onder andere Hillesheim. De afstand is ongeveer 8 kilometer, terwijl ik er tijdens mijn wandeling ruim 26 te wandelen heb om uiteindelijk in datzelfde Hillesheim uit te komen. Een aardige omweg kan je dus zeggen.

Toch hoor je mij niet klagen. Ik mag direct over een graspad omhoog in het buitengebied. Mijn schoenen worden nat van de dauw op het hoge gras. Gelukkig had ik ze thuis nog flink ingevet, dus mijn voeten blijven droog. Althans voorlopig en vooral vanuit buiten.

Wat is het heerlijk rustig en heerlijk koel.
Regelmatig kijk ik terug naar het kleine dorpje Mirbach om te kijken of ik een mooi totaalplaatje in beeld krijg.

Na de eerste kilometers in het buitengebied gelopen te hebben, word ik daarna het bos ingestuurd. Het pad verloopt ook hier licht stijgend.

Na ongeveer 5 kilometer valt het woordje 'licht' weg en wordt de helling steiler.

En zoals iedere keer eindigt de stijging ook weer op de top. Bovenop wacht weer een prachtig uitzicht op me.

Dit geeft mij een absoluut gevoel van vrijheid.
https://youtu.be/diYAc7gB-0A
 

Vesuvius

De regio hier is een bijzonder deel van de Eifel. Ik ben hier namelijk in de Vulkaneifel.
De komende dagen ga ik vast nog mooie voorbeelden te zien krijgen van de vulkanische oorsprong van dit deel.

Er worden aan de rotsen nog veel breekwerkzaamheden verricht. Vrachtauto's rijden af en aan om de grotere en kleinere keien te vervoeren.
 

Kronkel

Ik zei als dat de route een aardige omweg maakt om van A naar Beter te komen. Ook de route zelf maakt een hele bijzondere kronkel. Dat is echter niet zo maar gedaan.

De beloning voor de kronkel in de route is daar namelijk als ik bij de groeiende waterval (Wasserfall Dreimühlen) uitkom.
Een waterval die door het kalk wat zich hecht aan de wortels van het mos ieder jaar ongeveer 10 centimeter groeit.

Dat is werkelijk waar een mooie plaatje! Echt de moeite waard.

Dat vinden ook de andere bezoekers die variëren in de leeftijd van piepjong tot flink op leeftijd, die ook komen genieten van dit natuurwondertje.

Ik neem mijn tijd door een heerlijke pauze met uitzicht op de waterval te nemen.
 

Müllertal?

Even daarna waan ik me weer in het Müllertal in Luxemburg. Smalle stijgende en dalende paadjes tussen de rotsen en boomwortels door met het riviertje enkele meters lager naast me. Genieten dit!

Dit mag de etappe misschien de kwalificatie 'zwaar' bezorgen, maar dit doe ik vele malen liever dan de saaie stukken vals plat en 'nog valser minder plat'. Die vind ik mentaal zwaarder.
 

Daar is tie weer

Het dier wat mij tijdens mijn wandelingen steeds herinnert aan mijn valkuilen is de slak. Terwijl ik net een naakt exemplaar voorbij was gelopen, kroop er iets verderop een exemplaar met zijn huis op de rug me tegemoet. Met mijn rugzak als metaforisch huis doet een slak mij er steeds aan herinneren om mijn tempo in de gaten te houden en niet te hard van stapel te lopen.

Ik heb ook vandaag alle tijd, dus neem ik deze ook.
 

Trots

Ik gaf al aan dat Ilse gisteren een interview had gegeven voor de krant. Tijdens mijn etappe stuurt ze me de voorzet van het artikel die de redacteur haar op basis van het interview heeft voorgelegd.

Als ik het lees voel ik de trots voor Ilse. Een hele sterke vrouw, die ondanks de nodige tegenslagen toch doorzet. Gelukkig hebben mijn kinderen dat ieder voor zich ook in zich.

En mocht het dan toch een keer wat minder gaan, wil ik er voor ze zijn. Dit geldt overigens ook voor familie en vrienden die behoefte hebben aan een arm om hen heen of een schouder op op te steuen.

Leun maar gewoon op mij.
https://youtu.be/w0kscmWMIo0
 

Ti ta tovenaar

Ik had in de verte al een hele grote toren tussen de bomen zien staan. Via een aantal bospaden kom ik uiteindelijk ook langs. Er wordt nog volop gebouwd. Het is Kasteel Kerpen. Trots staat dit kasteel boven het gelijknamige dorp te pronken.

Als ik een stuk verder loop, zie ik pas het geheel.

Met uitzicht op het kasteel van Kerpen en op het dorpje zelf pak ik mijn pauze. Helaas is ook dit bankje gesiteerd in de volle zon. De pet blijft dus maar weer op.

Wel geef ik mijn voeten even de kans om te luchten. Dat voelt lekker na de beklimmingen die me de afgelopen kilometers ten deel vielen. Ze frissen zo even wat op.
 

Kruisweg

Ik moet daarna nog een stuk verder omhoog. Het uitzicht wordt er niet minder om. Shit, hier staat wel een overdekt bankje in de schaduw. Zal je altijd zien.

Via de randen van de bergen leg ik de kilometers af. De zon wordt steeds warmer, maar gelukkig staat er een flinke wind die voor de noodzakelijke verkoeling zorgt. Ik laat hem lekker onder de oksels doorwaaien.

In het dorpje Berndorf loop ik de kruisweg die langs het oude kerkje is uitgebeeld.

Op één van de paadjes die voor mij naar beneden liep, kom ik een echtpaar met grijze haren op de mountainbike tegen. In het kleinste verzet doen ze hun best om boven te komen. Heel lovenswaardig wellicht, maar je grenzen verkennen kent ook zijn grenzen als je het aan mij vraagt.
 

Surprise

De routebordjes geven aan dat Hillesheim, mijn plaats van bestemming vandaag, niet ver meer is. Hoewel ik een goed uitzicht heb, zie ik echter geen bebouwing liggen.

Op het moment dat ik denk dat ik waarschijnlijk links af moet, wijst het pijltje naar rechts. Even verder weer links omhoog. Helemaal bovenop ligt een grote speelplaats. Hoe dichter ik deze nader, hoe meer huizen zich links en rechts in het dal aan me laten zien. Aha, daar is Hillesheim.

Via een steil graspad ga ik weer naar beneden om via een kapelletje van Antonius van Padua het centrum te vinden. 'Antonius, Antonius, mijn beste vrind, zorg dat ik eerst nog een restaurantje vind.'

Ook dat lukt nog. Ik bestel een warme maaltijd, zodat ik ook vanavond niet meer op zoek naar een restaurant hoef.

Voordat ik mijn verblijf van vannacht op zoek, scoor ik eerst nog een stempel van de 8e etappe van de Eifelsteig bij het Informatiecentrum.
 

Tatort

Hillesheim blijkt iets met krimi's te maken te hebben. Sterker nog: het is de Krimi-hoofdstad van de Eifel. Veel Duitse krimi's zijn hier opgenomen en dus heeft het stadje dit in toeristische zin aardig gebruikt als uithangbord. Jaarlijks wordt het het 'Tatort-festival' gehouden. Tatort en Derrick waren vroeger programma's die we bij ons thuis volgden. Spannend was dat.

Schuin tegenover mijn overnachtingsplek zijn 'Das Kriminalhaus' en 'Café Sherlock' gevestigd. Helemaal in stijl aangekleed. Aan de andere kant staat het Krimi-hotel, gevestigd in een prachtig gebouw.

Ik slaap vannacht gewoon in Gästehaus Kloep. Dat is al spannend genoeg, toch? Tenminste, ik vond de erg grote en grove gastvrouw wel iets weghebben van iemand uit een enge film die ik ooit gezien heb. Iets met Frank en Stein of zoiets.

9 juni 2023: 26,7 km.

Geschreven door Josderoij.op.pad