Doelen?

Eerder in mijn verslag had ik het over de twijfel die ik de afgelopen periode voelde bij mijn voornemen om in volgorde de totale afstand naar Rome wandelend te overbruggen, maar ook over de positieve energie die ik voel als ik er over praat. Gisteren schreef ik over mijn bijna dagelijkse persoonlijke groei. Daar noemde ik ook de training Persoonlijk leiderschap.

Deze training werd gegeven door een voormalig collega, die momenteel een eigen praktijk in Natuurcoaching heeft. Ze heet Marieke en heeft ook een boek geschreven met de titel 'Natuurlijk weer aan het werk'. Dat boek had ik een paar jaar terug al eens gelezen, maar na afloop van de training hebben we als deelnemers het boek van Marieke ontvangen. Ik lees het boek in de avond in de camper nog een keer. In de inleiding stond een voor mij veelzeggende passage die ik erg op mij van toepassing vind. Hij luidt: "Wanneer je iets moet bereiken, betekent dat dat je in het huidige moment niet tevreden bent, omdat je iets nog niet hebt. Maar echt duurzaam geluk zit op dit moment al diep binnen in jezelf. Het is een gevoel van rust, liefde, vrede en vreugde. Een waar gevoel van geluk is een vervulling vanbinnen."

Het klinkt misschien wat zweverig, maar ik vind het wel heel erg van toepassing op mijn huidige situatie. 'Moet ik persé in de bedachte volgorde en tijdpad mijn wandeling naar Rome doen?' 'Ben ik niet tevreden met de manier waarop ik het nu doe?' 'Zijn er geen dingen waar ik nog blijer van word?' Er zijn weer een aantal raderen gaan draaien in mijn hoofd en lijf merk ik. Ik vertouw er op dat er in de loop van de tijd vanzelf duidelijkheid ontstaat. Door het bewaren van de rust en zoveel mogelijk in het hier en nu te leven voorkom ik in een rollercoaster terecht te komen.

https://youtu.be/uncjJbMPELI
 

Gedichten

Gisteren ontdekte ik vele gedichten langs de weg. Deed me denken aan Ilse. Zij heeft namelijk tijdens de afgelopen jaren haar gevoelens over haar haperende lijf en de bijbehorende hoofdpijn en -evenwichtsklachten op een hele creatieve manier van zich af geschilderd en geschreven. Ze hoopt binnenkort al haar schilderijen en gedichten in boekvorm uit te brengen. De topper!
 

Dierenmanieren

Achter de camping staat een ezel. Gisteren liet hij al af en toe van zich horen. Hij schijnt vannacht ook flink gebalkt te hebben. Ik moet bekennen dat ik er niets van heb gehoord. Wel heb ik een knorrend geluid gehoord. Ik heb echter op mijn wandeling gisteren geen wroetsporen van wilde zwijnen of iets dergelijks gezien. Toen ik goed luisterde bleek het geluid van dichterbij te komen. Het leek zich zelfs binnen te bevinden. Toen ik Ilse had aangestoten, stopte het geluid.
 

Grensoverschrijdend

Vandaag ga ik een grens over. Ik loop namelijk van Nederland naar Duitsland. Aken is het eindpunt.

Ilse heeft besloten haar krachten ook vandaag te sparen voor haar 'Ronde van Nederland', waar ze morgen aan begint. Nadat we de camper van onze staanplaats richting de parkeerplaats hebben gereden, is het voor mij tijd om te vertrekken bij de drukbezochte boerderijcamping.
Terwijl ik naar de route op Google Maps kijk, raak ik de weg al een klein beetje kwijt. Volgens Google moet ik iets verderop rechts. Ik zie echter geen weg. Toch blijkt er zich een heel smal pad tussen twee hoge hagen te zijn. Het pad is flink glibberig door de regen die er gisteren nog is gevallen. Aan het eind volgt een weiland, aan de hand waarvan ik weer in de bebouwing van Vijlen terecht kom.

Even kijken welke weg van deze kruising ik moet hebben. Ik zie ook een echtpaar met rugzakken op hun kaarten kijken. Volgens hen waren ze niet aan het zoeken, maar aan het opstarten. Ik vind mijn pad en loop langs de rand van Vijlen weer het buitengebied in. Op naar Lemiers. Dit dorp ligt tegen de Duitse grens. Eenmaal linksaf in Lemiers blijkt een klein beekje (de Senserbach) de landsgrens aan te geven. De straatnaambordjes en de bewegwijzering veranderen direct van uiterlijk. De meeste auto's hebben hier een wit nummerbord met zwarte letters en cijfers, beginnend met AC.

Vanaf hier is het vooral Duits wat gesproken wordt.

https://youtu.be/P-WAcl8s8Fo

Enkele wielrenners komen via een weg waar ik in moet naar beneden. Ik hoor ze  elkaar in het Duits zeggen dat het een prachtige afdaling was. Dat betekent dus, dat ik een prachtige beklimming tegemoet ga.

Het is inderdaad een flinke pukkel die ik over moet. Het gaat 'immer gerade aus' de berg op.
Terwijl ik de bebouwing en kerk van Vaals aan mijn rechterkant zie liggen, waan ik me in Frankrijk.

Gisteren zag ik velden met keurige rijtjes druivenstruiken staan. Vandaag is het landschap een lappendeken. Een deel ervan zijn de gele velden met koolzaadplanten. Die heb ik vier jaar terug in Frankrijk ook heel veel gezien.

In de verte zie ik de eerste bebouwing van Aken. Het blijkt het ziekenhuis te zijn. Daarna loop ik via een fiets- en wandelpad de snelweg over en daarna de echte bebouwing van Aken binnen. Ik merk aan mezelf weer dat dit niet 'my cup of tea' is. Ik loop liever in de buitengebieden dan tussen de huizen in de stad. Het centrum van Aken nadert.
 

Karel de Grote

Ik heb gisteren nog over mijn route van vandaag getwijfeld. In juni pik ik namelijk op mijn eindpunt van vandaag de route weer op. Omdat ik dan een overnachting in Aken heb gepland kan ik die dag de stad ook nog verkennen. Toch wil ik de Dom van Aken vandaag als 'ijkpunt' bereiken.
Ik had gehoopt de Dom vandaag van binnen te bezoeken. Karel de Grote zijn graf is hier namelijk te vinden. Omdat het zondag is, zijn er vandaag echter 3 missen gepland in de voormiddag.

Op het moment dat ik op het pleintje voor de Dom arriveer is net de 2e mis van de dag uit. Een groot aantal mensen komt uit de deur aan de linkerkant. De volgende mis begint over een klein half uur. Bij de rechterdeur staat de cipier al om er voor te zorgen dat alleen kerkgangers naar binnen gaan. Voor publiek gaat de Dom pas om 13.00 uur open.

Omdat Aken een milieuzone kent, mag Ilse niet met de camper de stad in. Omdat ik het zo op prijs stel, dat ze dit weekend met me mee is, vind ik het niet prettig om haar zo lang te laten wachten.

Het bezoek aan de binnenkant van de Dom moet dus nog anderhalve maand wachten.
Als ik dacht dat het pleintje voor de Dom al druk was, was dat maar een betrekkelijke drukte. Het is namelijk markt op de Markt. Een drukte van jewelste. Ik had in mijn hoofd om in de buurt van de Dom mijn boterhammen op te eten. Dat wordt uiteindelijk een paar honderd meter verder.

Voordat het zover is, scoor ik eerst nog een stempel in mijn Pelgrimspaspoort. Omdat de jonge bediende van het toeristenbureau niet precies welke ze moest hebben, laat ik ze er alletwee in zetten.

Daarna is het tijd om terug richting de Nederlandse grens naar het Vaalserquartier te lopen. Daar heb ik met Ilse afgesproken.
Op de lange en saaie weg hoor ik op enig moment roepen. Ik zie aan de overkant van de weg het echtpaar dat ik vanochtend in Vijlen zag. Ze vragen " Waarom loop je terug?" aan me. Ze begrijpen het als ik aangeef terug te lopen naar mijn vrouw.

Die komt enkele kilometers verder ook aanrijden.
Ik kruip achter het stuur om samen weer naar huis te rijden.

Het was een fantastisch wandelweekend in een hele mooie omgeving.

23 april 2023: 15,5 kilometer.

Geschreven door Josderoij.op.pad