Nieuwe start

Vanochtend ben ik door Ilse afgezet op station Tilburg Reeshof. Van daaruit ben ik met de trein naar Aken gereden. Aken was de stad waar ik 23 april ben gestopt nadat ik het in 2022 begonnen Peerkepad had afgerond en vanuit Wittem de kilometers naar Aken had volbracht.

Mijn rugzak is weer goed gevuld om de komende weken iedere dag achterop mijn rug met me mee te reizen. Het was mijn bedoeling om dezelfde rugzak te gebruiken als ik naar Santiago op had te. Deze bleek bij nader inzien dusdanige slijtageplekken te hebben, dat ik het risico van verder scheuren niet wilde nemen. Maar: wie wat bewaart, heeft wat. We hebben in het verleden 2 stevige rugzakken gekocht die nog op zolder stonden. Ilse had één ervan tijdens haar recente wandelweken gebruikt en was er goed over te spreken. Ik heb het andere exemplaar daarom de afgelopen week ingepakt. Wel wat zwaarder dan mijn andere rugzak, maar dat compenseer ik door nog kritischer op de mee te nemen inhoud te zijn. Dat blijft voor mij namelijk nog steeds de grootste uitdaging: wat laat je thuis? Less is more.

Of ik daar in geslaagd ben gaat de komende weken blijken.
 

Spanning

Vanochtend voelde ik bij vertrek een lichte spanning in mijn lijf. Ik houd het maar op een portie gezonde spanning, die ik ook nog ken uit mijn intensieve sportperiode.

Ook toen had ik voor iedere wedstrijd spanning in mijn lijf. Is volgens mij ook nodig om het optimale rendement uit je lijf te halen en de beste prestatie te kunnen leveren. Het gaat de komende weken helemaal goedkomen verwacht ik dan maar.
 

Klatschmohn

Onderweg zie ik in de bermen verschillende bloemen en planten staan. De rode klaprozen springen er wat mij betreft uit als meest kleurrijke.

Even waan ik me weer op de Meseta in Spanje, waar de klaprozen ook talrijk in de bermen en op de akkervelden aanwezig waren. Ik heb een aantal etappes in die omgeving gelopen met een Duitse pelgrim. Pilger Robert moest toen altijd lachen om de Nederlandse woorden, waaronder die van klaproos. Hij heeft met toen geleerd dat klaprozen in het Duits 'Klatschmohn' genoemd worden. Die kennis gaat me de komende periode vast nog van pas komen.
 

Dom

Vandaag bezoek ik de Dom. Vorige keer heb ik er alleen voor gestaan. Door de missen die er die (zon)dag gegeven werden, was de Dom niet open voor bezichtiging. Ik heb me daarom toen voorgenomen om 'de volgende keer' de binnenkant wel te bezichtigen. Vandaag is het zo ver.

Waar het vanochtend nog bewolkt en aan de kille kant was, is het weer op de weg naar Aken flink veranderd. Als ik op Aachen Hauptbahnhof de Arriva-trein uitstap, schijnt de zon volop. Dat blijft hij de uren daarna ook doen, zodat de twijfel om mijn wandelvest toch maar uit te doen deze middag regelmatig langskomt. In de kerken die ik bezoek is het echter een groot aantal graden koeler, dus ik houd de vest aan.

Aken staat voor een groot deel in het teken van Karel de Grote. Zijn graftombe staat in de Dom van Aken.

Thuis had ik echter ook een culturele stadswandeling geprint. Die ga ik eerst doen.

De stadswandeling is niet lang, maar gaat in het centrum van de stad langs een aantal mooie gebouwen, kuurbaden en fonteinen. Ik moet eerst nog bij het startpunt zien te komen. In mijn blog van mijn wandeling naar Santiago heb ik al aangegeven dat Google Maps en ik niet de beste combinatie zijn. Ondanks dat ik er van overtuigd ben goed te lopen, geeft Google Maps een andere blauwe lijn naar het eindpunt aan. Twee straten verder kom ik achter de oorzaak. Google Maps geeft nog de snelste weg met de auto aan, terwijl ik toch echt te voet ben. Geen wonder dat hij de eenrichtingsweg waarop ik liep niet aangaf als ideale route. Met het omzetten naar de benenwagen, blijkt ik goed te lopen én al bijna op het startpunt: de Elisenbrunnen. Hierover verderop meer.

Achter de Elisenbrunnen ligt een parkje met daarin een overkapping met de nodige opgravingen, die in een tijdslijn de geschiedenis van Aken van 4.700 voor Christus tot 1.700 na Christus laat zien.

Eén van die mooie gebouwen op de route is de Dom. Mooi gekleurde ramen, prachtig gedecoreerde plafonds met veel glitter en glamour én (delen van) Karel de Grote. In de Dom heerst een serene rust. In de kapellen die in / aan de Dom zitten, is het nog stiller, terwijl het buiten relatief druk is.

Toch is de Dom van binnen een stuk kleiner dan ik had verwacht. Daarbij zijn ook delen van de Dom met touwen afgeschermd voor het publiek en is de eerste verdieping alleen toegankelijk met een begeleide tour. Daar neem ik vandaag echter niet aan deel.

Voordat ik de stadswandeling vervolg haal ik eerst nog een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Had ik deze vorige keer gehaald bij het Informatiecentrum van Aken, nu haal ik er een bij de 'Dom-Information' tegenover de ingang van de Domhof. Ook de Schatkamer van Karel de Grote sla ik over. Over het hoe en waarom vertel ik dadelijk iets.

De terrasjes die op de verschillende pleintjes zijn uitgestald hebben allemaal de nodige klandizie. Rond de verschillende fonteinen amuseren de nodige kinderen, maar zeker ook volwassenen zich met het water. Kortom: volop bedrijvigheid in de Altstadt van Aken.
 

Schatjes

Karel de Grote was een echte veroveraar. Niet alleen deed hij aan 'landje pik', maar ook aan het veroveren van het andere geslacht. Hij had een zwakte voor vrouwen. Zo is hij vijf keer in het huwelijksbootje gestapt en had hij volgens de informatie van mijn stadswandeling ook nog tijd voor een aantal buitenechtelijke relaties.

Vorige week was ik een mailtje aan het typen aan Ilse, toen ze ineens achter me stond. Ze zag alleen de aanhef van mijn mail. Die luidde "Hoi schatje,". Jaloers als ze is kreeg ik natuurlijk de vraag voor wie de mail bedoeld was. Tja, wat zeg je dan?
Ondanks dat ik ook mijn kinderen regelmatig zo noem, en dus meerdere schatten in mijn leven heb, was deze toch echt voor Ilse bestemd. Ik denk dat ze daar zelf inmiddels ook achter is gekomen. Omdat ik mijn grote schat vanochtend nog heb gezien, laat ik die van Karel de Grote vandaag links liggen.

Ik snap trouwens niet dat die Karel de Grote nog tijd had voor buitenechtelijke relaties. Als ik lees wat die allemaal gedaan heeft in zijn leven... Die heeft vast nooit de tijd genomen om de Eifelsteig te gaan wandelen. Dat ga ik wel doen. Te beginnen vanaf morgen.
 

Kuren

Aken is bekend als een stad van kuuroorden. Tenminste: dat lees ik in de informatie van de stadswandeling. De Elisenbrunnen zijn genoemd naar Elisabeth van Beieren. Het geldt als een symbool van Aken als kuuroordstad. Heel wat bekende figuren gingen hier kuren en brachten een bezoek aan de Elisenbrunnen. De Romeinen hadden al ontdekt dat hier warme mineraal thermale bronnen lagen. De zwavelhoudende bronnen brengen water boven de grond dat afhankelijk van de bron tussen de 51 en 73 graden Celsius bedraagt. In Aken zijn er blijkbaar nog wel 30 thermale bronnen aanwezig.
 

Ho(s)tel

Het uitzoeken van geschikte overnachtingsadressen voor de komende weken was een flinke uitdaging. Met name de betaalbaarheid daarvan was een criterium, waar ik af en toe toch concessies aan heb moeten doen. Er is wel een groot prijsverschil met mijn ervaringen bij een gemiddelde overnachting van 4 jaar terug. Moet ik hier 'Corona' ook de schuld van geven?

Vandaag logeer ik in volgens mij het goedkoopste hostel van mijn wandeling. Voordat ik daar naar toe loop, zorg ik er eerst voor dat mijn maag gevuld is. Dan hoef ik vanavond in ieder geval niet meer op zoek naar een restaurant en kan ik op tijd mijn ogen sluiten om morgen echt aan mijn wandelvakantie te beginnen.

Het hostel ligt vlak bij het Centraal Station van Aken.
Thuis heb ik de 'Check in' voor het hostel al gedaan. Anders dan bij de check inns die we op het werk regelmatig als start van een overleg inbouwen, wordt er hier niet gevraagd hoe het met me gaat. De digitale check in van het hostel is vrij klinisch. Toch helpt het wel om ook snel na aankomst bij het hostel daadwerkelijk de sleutel van mijn (gedeelde) 4-persoonskamer te ontvangen.

Ik heb het ontbijt voor morgenvroeg nog niet geboekt, dus dat doe ik alsnog. Spontaan krijg ik van de receptionisten nog enkele sandwiches gratis aangeboden. Ze naderen namelijk de houdbaarheidsdatum. Als ik ze niet aanneem, worden ze weggegooid. Tja, wat doe je dan als mens die duurzaamheid steeds hoger in het vaandel draagt. Met twee handen aannemen natuurlijk.
Ik hoef morgenvroeg dus geen zakje mee te nemen naar het ontbijt om deze daarna gevuld met mijn lunch mee te smokkelen.
 

Stapelbed

Ik heb een kamer op de 5e verdieping. Omdat ik tijdens de treinrit naar Aken de hoogteverschillen gezien heb, kies ik voor de trap. Kunnen mijn beenspieren alvast wennen aan hoogtemeters.

Op 'mijn' kamer staan twee stapelbedden. Bij het binnenkomen, zie ik al dat ik de kamer niet voor mij alleen heb. Er heeft zich al iemand geïnstalleerd in één van de bovenste bedden. Ik heb het idee dat deze persoon ook afgelopen nacht hier al heeft verbleven. De hoopjes kleding, schoenen en tassen doen me denken aan de situatie die ik af en toe op de kamers van Jannes en Lobke aantref.

Omdat ik sinds gisteren qua leeftijd ook al een beetje begin mee te tellen, kies ik voor een onderbed. Ik doe het bij de receptie meegekregen bedlinnen om het matras, kussen en dekbed en douche me daarna. Zo, nu kan ik de rest van de dag heel rustig aan doen.

Ik kijk vanuit de kamer uit op het Centraal Station. Toch valt het met de gehorigheid best mee. Af en toe hoor ik de stemmen die de aankomst van een volgende trein aankondigen.
 

Blog

Ik heb me voorgenomen ook van deze wandelweken een dagboek bij te houden. Ik heb namelijk gemerkt hoe fijn het voor jezelf is om je verhalen nog terug te kunnen lezen. Bijkomend voordeel is dat ook anderen kunnen meereizen door het lezen van mijn reisverslagen. Ik ga mijn best doen om iedere dag een kort of iets langer verslag te delen. Dag 1 zit er al bijna op. Morgen ga ik echt van start en loop ik vanuit Aken eerst naar Kornelimünster. Daar start de Eifelsteig, die ik de komende tijd volg tot Trier.

Geschreven door Josderoij.op.pad