Op enkele pratende jongeren en sportief vertrekkende voiture'kes na was de nacht hier weer ontzettend rustig! Terwijl Paul deze mooie streek al joggend verkent, loop ik naar de bakker met Nala. Deux croissants et une baguette! Onderweg weer een fan! De man wordt bijna emotioneel, want de moeder van zijn drie borders (zwart-wit), die hij nu nog heeft, zag er net zo uit als ons Nala. Het beestje was enkele maanden geleden naar de regenboogbrug vertrokken. Verder was die man trots op zijn stadje en vertelde over een kunstenaar François Pompon (bijna 100 jaar geleden gestorven), naar wie de galerij hier genoemd is en van wie na zijn dood werken in Parijs zijn tentoongesteld. En dat de kerk oud, maar mooi is!
Bij de bakker compliment voor 'mooie, brave hond', want ze lag mooi voor de deur op me te wachten!
En dan blinkt baasje, hé!
Trouwens, het bewegwijzeren van de laatste dagen hebben we goed gelezen: ze is loops! Gisteren was ze wat hangerig en lamlendig (koppijn, PMS!). Komt weer goed, ze houdt zich heel proper, het is een 'flink' meisje!
We staan trouwens op de Place du 16 juin 1940, er staat een standbeeld als herinnering aan een zware slag die hier werd geleverd tegen het oprukkende Duitse leger. 37 militairen en 11 burgers lieten het leven...
En dan gaat de trip weer verder naar het noorden. De lente begint vandaag en het weer hier houdt zich aan die afspraak.
Het landschap waar we traag doortuffen nodigt uit tot grote dankbaarheid. Dit is GENIETEN, die pure schoonheid in al zijn simpelheid.
Als de middeleeuwen weer wenken rechts van de weg in de vorm van een gotische kerk en stevige omwallingen (Semur-en-Auxois) wijzigt convoyeur de instructies en stuurt chauffeur van een 17% helling (nogmaals leve de downhill controller!) langs moderne kunstwerken (le troisième œil) en bruggetjes, klaterend riviertje en prachtige vakwerkhuizen. Omdat de brug uit 1856 ons iets te smal lijkt, keren we op onze passen terug met mooie beelden op ons netvlies gebrand.
Hoe ze dat hier op 8 juli gaan fixen is een raadsel, want dan vertrekt de toerrit van de Ronde van Frankrijk hier naar Colombey-les-deux-Eglises. Misschien eens komen checken?!
Ondertussen is me ook duidelijk waarom deze streek mij zo gelukkig maakt: we rijden door het departement Côte-d'Or! Mmmm!
In Montigny-sur-Aube willen we picknicken bij het kasteel, maar de poorten zijn dicht en het water van de slotgracht te diep! Terwijl we wat rondsnuisteren bij de kerk, verliezen we onze mascotte één seconde uit het oog en...
betrappen haar rollend in het mos. Er moet daar iets geweldig appetijtelijk hebben gelegen, maar wij halen onze neus op bij zoveel stank en goorheid. Verbanning dreigt even, maar zoals meestal komt het universum met de oplossing. Paul hoort naast de kasteelmuur kabbelend water, ligt daar toch wel geen enthousiaste bron haar water op te borrelen zeker! Met een kan warm water om te spoelen en goe veel shampoo (het is bio) dwingen we haar in het ijskoude water en wassen dit varkentje even. Ze mag weer mee!
Gezonde fruitjes met yoghurt, zoet afgewerkt met lekkers van de bakker vanmorgen verdrijven het wansmakelijke aroma!
En dan weer op pad! We rijden door Champagne-Ardenne, wijngaarden denk je dan, maar wij rijden vooral tussen de onmetelijke graanvelden.
We houden enkele keren halt bij Le Lac du Der-Chantecocq. Dat is een meer, aangelegd in 1974 om het hoogwater van de Seine in Parijs te reguleren. Drie dorpen liepen onder. Omdat het meer op de meeste plaatsen vrij ondiep is en er veel zandbanken zijn, is het een droomplek voor water- en waadvogels. In oktober en maart verpozen kraanvogels er in hun trek naar het zuiden of het noorden. Enkele dagen geleden werden er nog veel gespot, wij hadden echter pech: nul waarnemingen! Misschien zaten ze nog te eten op de velden rondom, want ze komen vooral vanaf de late namiddag naar het water om veilig te overnachten. Maar de grootste groepen zitten ondertussen al in het noorden van Duitsland, op weg naar Noorwegen en Zweden. Daar zagen we er de voorbije jaren verschillende en het zijn zo'n prachtige, fiere vogels!
We zagen wel een zwaan op haar nest tussen het riet en een gebied dat uitnodigde om terug te komen!
Vervolgens dan maar op zoek naar een slaapplek... In een klein dorpje Trépail ten zuidoosten van Reims is een gratis plek mét voorzieningen. Met de nodige scepcis rijden we erop af, want als het gratis is, staat het geheid vol Hollanders... (sorry, Cili en Wim!) We hebben geluk, het plekje heeft een zeer nauwe toegang en er staat maar één Nederlands busje! Nala maakt kennis met de Spaanse rescuehond en wij met de dame.
Vervolgens gaan we in het dorp op zoek naar bakker of kruidenier, maar dat hebben ze niet, wel champagne bij 19 bewoners! Aangezien er thuis nog wel wat staat van Paul zijn KOTK-team van het ziekenhuis, drinken we voorlopig alleen voor het goede doel. We wandelen tussen de wijngaarden en door het bos op de heuvel weer naar ons nestje, waar Paul kookt en ik schrijf!
Dadelijk valt de avond en gaan we nog wat lezen... Dit ritme is zo rustgevend, het wordt weer afkicken en ook zo plezant om weer in de vertrouwde omgeving te vertoeven, want morgen huiswaarts...

Geschreven door PaulImelda