Lang geslapen en gesoesd.
Het zonneke verwelkomt ons en overmoedig profiteren we van onze stoeltjes, onze thee, de zon ... Tot een vette, grijze wolk plots onze modus op schuilen zet. Zo fietsen we pas om 12u van de camping weg.
Tot nu toe voor ons onbekende oorlogsmonumenten komen op onze weg: Spanbroekmolenkrater is nu een idyllisch waterke met waterlelies, maar getuige van vernietigingen hier tijdens WOI. Bij Mesen bezoeken we de Ierse vredestoren; symbool voor de gezamenlijke strijd die protestantse en katholieke Ieren voerden voor de vrijheid van België, terwijl die vrijheid hen al de eeuwen ontzegd werd door de Britten. De gedichten op de gedenkstenen raken je tot het diepste van je ziel.
Twee regenvlagen nopen ons tot schuilen in een schuur.
De grens zijn we vrij illegaal overgestoken: geen portret bij de douane.
De Slag bij Fromelles toont de waanzin van de oorlog eens te meer: méér dan 5000 doden en gewonden op één dag zonder één meter terreinwinst. De drie volgende dagen en nachten haalden Amerikanen, Canadezen ... hun dode en gewonde makkers uit het Niemandsland. Velen werden nooit geïdentificeerd. Cobbert monument.
Het weer werd ons goedgezind, verbrande neuzen!
We fietsen tot Violaines waar we een schitterende camping vinden. L'Etang. Eigenlijk een 't Ven: mooie visvijver, met dertien kampeerplaatsen, een zalige sanitaire blok, gezellige bar met tv voor Frankrijk-IJsland. Jammer genoeg geen wifi.

Geschreven door PaulImelda