Hoe vredig kan je hier slapen? We zijn wel dankbaar voor de prima verduistering in onze Floribus, want het is nauwelijks enkele uren donker.
Om half negen zijn we al onderweg naar de parking van de Preikestolen. Het is bewolkt weer, dus de eerste beelden zijn nog mistig. Het infobord leert dat we een hoogteverschil van 334 meter moeten overbruggen. De paden zijn deze keer goed gemarkeerd met pijltjes die de gedane en nog af te leggen afstand aangeven. Hoewel we voor ons doen al vroeg op pad zijn - kwart over negen - komen er al wandelaars terug! Ècht druk is het niet, maar is wel wat volk op de been: wandelaars van alle nationaliteiten, traillopers, ouders met nog heel jonge kinderen, ouderen (dan wij), goed uitgeruste stappers en de passanten die ook een foto willen scoren, veel baasjes met honden... Het blijft een dolfijne bezigheid om mensen te observeren: hoe ga je om met vermoeidheid, hoe probeert een jongeman met stoere verhalen een meisje in te pakken, hoe reageren mensen op elkaar of op kleine kinderen of een hond... Net zo verschillend als honden die elkaar inschatten! Enkele keren schrikt Nala erg van haar soortgenoten, andere keren is er (wederzijdse) interesse of onverschilligheid.
Het pad loopt door het bos, door een moeras over vlonderplanken en grotendeels over een steile rotstrap. Die weg is duidelijk aangelegd voor Vikingen en niet voor kleine vrouwen met korte benen! Rond half elf schijnt de zon enthousiast en warm door de wolken en de bergen, de Lysefjord, de meertjes, de bossen, de rotsen stralen hun schoonheid op ons netvlies. We beseffen dat we een vestimentaire fout maakten vanmorgen en dat de zonnemelk én regenkleding mee moeten in de rugzak!
Bijna aan het bekende plateau treffen we honderden dikkopjes/kikkervisjes in een meertje! En dan rechtsom ontplooit het bekende rotsplateau zich voor ons! De combinatie van de adembenemende hoogte, de diepte van de fjord, de prachtige, afwisselende natuur, de woeste rotsen verklaart de magie van deze plek. Puur toerisme, maar op het prijzige parkingticket na, kan je de commerce wel ontlopen. Boven staan de wandelaars gedwee in een zelfgecreëerde wachtrij om op de bekendste spot van Noorwegen te poseren. Ook wij doen beurtelings mee; met Nala wagen we ons niet op het platform! Ik laat me door een koppeltje Spaanse uitwisselingsstudenten fotograferen, dat ze een boon hebben voor Nala en border collies was het aanknopingspunt!
Picknicken doen we op een privé plekje met zicht op de fjord, de Preikestolen en de imposante bergen rondom.
De terugtocht verloopt bij wijlen processiegewijs, er is veel meer volk dan deze voormiddag. In een van de meertjes doet Nala haar ondertussen dagelijks zwemmetje. Paul loopt voorop met haar, maar ik word nauwlettend in het oog gehouden.
Om 14.25 u. staan we weer bij de auto, met de zekerheid dat we aan dit avontuur nog enkele dagen napijn overhouden! Melkzuur genoeg om bij Danone de yoghurtproductie op te drijven!
Maar weer zo content dat we blij zijn! Wat een ervaring, wat een schone dag.
We gaan vandaag nog een stuk noordelijker rijden: via veel tunnels langs weer een fjord en een overzetboot die gewoon het verlengde van de weg is, belanden we op een prima slaapplekje aan de Jøsenfjord! Adembenemend mooi is het hier!
De overzet gaat trouwens verbluffend efficiënt en snel! Op- en afrijden in meerdere rijen en dan wordt je nummerplaat gescand, de rekening krijg je gewoon thuis!

Geschreven door PaulImelda