Na een rustige nacht, het fort hield stand, zetten we koers naar het oosten. Vanaf Praia Da Marinha start een wandeling van 6 km (enkel), het pad van de zeven hangende valleien of the seven hanging valleys trail. Heel vermaarde wandelroute volgens Lonely Planet, nu 'lonely' waren we er niet. Zoals vaak maken we ons de bedenking wat het in het hoogseizoen moet zijn en we kussen onze pollekes.
Op de foto's kan je nu de zeven verschillen met de voorbije dagen zoeken!
Onderweg houden we even halt bij weer een ooievaarskolonie, deze keer hebben ze een bebouwde kom gemaakt. Enkele mannetjes zijn druk bezig met de opfrissing van het nest; eerst komen ze aanvliegen met een bek vol nestmateriaal en dan gaan ze over tot het versieren van het vrouwtje!
Bij de parking hebben we een chance'ke: er rijdt net iemand weg en met onze 6 meter kunnen we net in een 'gewoon' parkeervak!
We laden onze rugzakken (veel te) vol en zoeken de geel-rode aanwijzingen, heel eenvoudig eigenlijk, gewoon de mensen-processie-rupsen volgen! Gelukkig verspreidt de massa zich na enkele honderden meters een beetje. Meteen worden we gegrepen door dit geweldig natuurschoon. Gedurende duizenden jaren schuurt en beukt de zee op de kalkrotsen en boetseert grotten en eilandjes. Als de plafonds te fragiel worden, stort de heleboel naar beneden, de talloze waarschuwingsborden en afsluitingen bij zinkgaten en bij de rand van de kliffen liegen er niet om.
Na een drietal kilometers bereiken we 'een toeristenval'! Benagil beach, mooi strandje waar onze zeehond weer meteen een partijtje 'chasing the waves' gaat spelen en haar PR met jong en oud verzorgd! Haar oren of haar ogen, ze steelt er harten mee!
We kopen een ticket om een half uur een boat trip te maken. Of de hond meemag ? Ja, maar goed vasthouden, het vertrek en de aankomst is nogal ruw...
Als ons bootje arriveert, snappen we de boodschap! Er is geen aanlegkade, dus de boot 'vliegt' met stevige vaart op het strand, waar enkele sterke jongens met fenders de boot stabiliseren en nadien met mankracht keren en weer in zee duwen.
Nala, doodsbenauwd voor een vallend deksel trippelt onbevangen mee op de boot, we zijn met 10 passagiers. We krijgen instructies van de gids: blijven zitten en hoofd binnen de boot houden en bij zeeziekte over boord kotsen! En dan varen we de route over water die wij evenwijdig liepen over het land.
We varen enkele grotten in... Sommige zijn bewoond door vogels, een andere loopt bij vloed volledig onder water. Benagil is een iconische grot die bij velen onder ons als startscherm of screensaver van Windows op onze pc verschijnt! Sommigen peddelen met kajaks of sups naar de grot, de heel dapperen zwemmen. De gids maakt van alle medereizigers foto’s!
Verder varen we een heel nauwer grot in en de angry dog cave of kwaaie hondengrot, die is 22 jaar geleden ingestort en de gapende scheuren voorspellen nog meer afbrokkende stukken. Die naam, angry dog, komt van een Portugese zeemansuitspraak! Als de zee heel wild is, zeggen ze dat het stormt als angry dogs...
We varen tot voor het strand waarboven wij startten. Ook dit strand zou het mooiste van Portugal zijn en volgens National Geografic zou het alvast bij de 20 mooiste ter wereld behoren. 30 minuten wandelen vanaf de parking, twee uur met foto’s, aldus onze gids!
We keren terug met een rotvaartje, met de waarschuwing om ons goed te verankeren. Ons motorbootje zet zich op zijn achterpoten en bonkt over de golven, met een vastberaden, goedgemikte draai langs een rots, schuift de boot het strand op... Applaus!
Hoewel we het pad nog maar half hadden gewandeld, keerden we terug naar het startpunt. Daar daalden we nog af, want Paul wilde toch wel zwemmen op dat mooiste strand! Ook Nala liet zich niet afschrikken en trotseerde de golven heel dapper.
Bij de auto blijken we een half strand bij te hebben en een Nala die een hoog nattehondaroma meedraagt!
We zoeken een camperplaats met voorzieningen, liefst ook douches. De eerste is volzet, bij de tweede kiezen we voor een plekje op de camping, nadat we zagen dat er hondendouches zijn.
Nala mag als eerste een stortbad nemen, maar omdat er alleen koud water voorzien is, loopt Paul een paar keer met onze gieter over en weer naar de binnenkranen, zodat ons luxepaardje een aangename ervaring heeft. Na een tiental keer de opdracht 'schudden' op te volgen, is ze droog genoeg om nog wat bij te werken met de handdoek en kan ze in de camper verder rusten.

Geschreven door PaulImelda