De Nala-walk naar de rivier eindigde weer met een stalker in haar kielzog. De kleine reu volgde ons zelfs naar het ontbijt op ons privé terras met zicht op de oude brug!
Een beetje puzzelen met afstanden en camperplaatsen levert Kremna in Servië als haalbaar doel op! Als je tolwegen wil mijden, moet je hier tellen in rijtijd en niet in afstand. De eerste 25 kilometers voorbij Mostar gaan over biljarteffen asfalt. Bij een politiecontrole worden de pas en rijbewijs van Paul gecheckt, nummerplaat bekeken en ik mag mijn pas zelfs niet laten zien! Net als we ons verwonderen over de sublieme staat van de weg, begint die aan onze verwachtingen te beantwoorden! 50 wordt het hoogst haalbare snelheid en enkele stroken dwingen ons tot 'Bulgaars' rijden: links wegens teveel putten rechts! De waarschuwingsborden 'koeien op weg' staan er niet voor niks, we treffen menige Bella op trot met vriendinnetjes! We rijden door een nationaal park, heel mooi, maar mijn berggeit-skills-dalen-en-juist-schakelen vergen nog enige remediëringslessen! De vallei of kloof van de Drina, die via via in de Donau uitmondt, is de breedte van de rivier, de weg loopt grotendeels door aardedonkere tunnels. Net zoals verlichting in de tunnels, is de betekenis van witte lijnen niet duidelijk voor menig bestuurder!
En dan, uiteindelijk, de grens! Bosnische kant: Belgiën? Ja! Toerist? Ja! Police control! Ook dat viel mee. Servische kant: passen en autopapieren ... Het was in orde! Toen we dachten dat we er vanaf waren, reden we bijna voorbij een stopbord, waar een beambte van opzij kwam aanzetten. Iets van 'eco-vignet'? Een bedrag, onverstaanbaar, dan: 4 euro. Karte? Kaske halen, blijkt dat de 200 Servische Mark uiteindelijk 1,71 euro waren!
Meteen zaten we ècht in een ander land. Alles is hier verroest, vervallen, versleten ... Zo'n mooie natuur, maar bijna elk gebouw is afgeleefd en ziet er vaal uit.
We vinden vlot onze camping, bij een vriendelijke, vlotte, gladde uitbater. Ze zijn peren aan het persen voor 'brandy'. We installeren ons in de boomgaard, de gasten hier zijn vooral Duitsers, met alle soorten campement en vervoer!
We starten met een wandeling naar het dorp: mooie omgeving, maar ons drukkende gevoel bij die Servische sfeer wordt bevestigd. Heel anders dan de opener houding in Kroatië en Bosnië - Herzegovina.
De baas komt ons nog een glaasje brandy opsolferen, want we waren niet komen proeven. We proberen met 'we kopen toch niet' , maar dat moet toch niet! Te brandy, maar er zit duidelijk peer in!
Na het eten is het meteen pikkedonker,

Geschreven door PaulImelda