Om 11 u hebben we een boot te halen en de rechterhand van de campingeigenaar zal ons brengen, we hebben dus een relaxte ochtend! Nala past op de (verduisterde en goed verluchte) camper en ze krijgt lekkers... Dat zal ze zoals altijd laten liggen tot we terug zijn om dan heel enthousiast haar beloning op te knabbelen!
Op de 'Aquila' heet Johan ons welkom. Met twaalf passagiers varen we uit... En het verhaal begint... Johan was schoolmeester in het schooltje op Runde en zag gedurende de zomermaanden elke dag vier keer een bootje uitvaren met toeristen om rond het eiland te varen. Toen de man 80 werd, vertelde Johan dat het zijn droom was om die job over te nemen, mocht hij er mee stoppen. Enkele maanden later stond de man in zijn klas: je moet het nu doen, want ik ben ziek. Sinds 2006 vaart hij 3 à 4 keer per dag rond het eiland. Het is meteen duidelijk, deze man heeft een passie! Eerst bezoeken we de papegaaiduikers, we zien ze naarstig dobberen en duiken, wat zijn het toch koddige diertjes! De zeekoeten duiken tot 200 meter diep, we zien een schattig koppeltje dobberen op de golven. Vervolgens varen we voorbij een groepje aalscholvers die zitten te drogen op een rots. Tijdens de maanden maart en april draagt deze kleine soort een kuifje op de kop, nadien verdwijnt het weer. In de grotten zien we jongen van de alk, ze zijn bijna klaar om het nest te verlaten. Dan zal het mannetje hen uit het nest naar beneden lokken en hen meenemen om op zee naar voedsel te duiken.
Vervolgens arriveren we bij de rots waar de jan van genten hun nesten hebben... Nee, het is geen witte kalkrots! Er woont een grote kolonie op het eiland, ze bouwen hun nesten met nylonkoord, het voordeel is dat hun nesten er jaar na jaar blijven, want ze keren na hun solitair winterverblijf boven de Atlantische Oceaan terug naar dezelfde plek en ze treffen daar hun partner weer aan. Nadeel is dat de koorden ook voor sterfte onder de vogels zorgen... Het is wel spectaculair om hun kleurrijke nesten tegen de rotswand te zien.
De zeearenden zweven boven ons hoofd of spelen camouflagespelletjes tegen de rotsen of in de begroeiing. Er wonen hier 3 koppeltjes en er vliegen een paar jonge vogels rond, maar de vaste bewoners zullen niet toestaan dat er nieuwe komen nestelen.
Aangezien het weer uitzonderlijk goed is om vogels te spotten en te varen (slechts 3 à 4 dagen zo'n chance per seizoen volgens Johan!) varen we volledig om het eiland heen, meestal vaart hij langs de westkant terug. We zien de vuurtoren van op zee... De oude vuurtoren stond erg dicht tegen zee en bij storm en ontij geraakte de vuurtorenwachter niet terug thuis. Zijn vrouw zat dan met het eten te wachten... Zo bouwde men een nieuwe vuurtoren verder van de kustlijn en hogerop, zodat de toren zelf lager kon blijven.
Het laatste deel van de trip gingen we vieren met limonade, gekoeld in het water, Paul mocht serveren, want hij was de jongste volgens Johan! Vervolgens moesten de meeuwen nog gevoerd worden. Voor even kreeg Paul weer een hoed op... We hebben hem maar niet gehouden, hij was nogal besch... Toch leuke ervaring! De meeuwen komen namelijk letterlijk op je hoofd zitten om brood uit je handen te pikken!
Terug op de camping: fruitjestijd, happy Nala en op wandel, naar de vuurtoren!
We klokken af op 8 km en 530 hoogtemeters... Het is een pittige wandeling: over een hoogte en dan steil naar beneden tot bij de vuurtoren. Door de warmte is het dubbel zwaar klimmen, zelfs onze springboon vindt het uitdagend en ze speelt verstoppertje tussen de schaarse struikjes. Elk beekje biedt haar verkoeling.
Aangezien we weer samen met de puffins boven aan de klif staan, proberen we nog enkele foto’s te schieten!
Ondanks onze intense wandelregelmaat hier, is dit toch weer een memorabele...
Maar de schoonheid, de rust, de grote variatie zeevogels, het weer,... We schrijven de herinneringen aan deze twee dagen met gouden krulletters in ons dagboek!
De frissere avond kan de pret niet bederven, op de achtergrond maken de meeuwen extra lawaai. De reden is het opduiken van een zeearend die ze dan met z'n allen moeten verjagen!
Morgen gaan we weer richting binnenland.

Geschreven door PaulImelda