Ontwaken doen we onder een koude wind met boven één bergtop een dreigende donkere wolk die windmee heeft. Paul en Nala wandelen naar een smeltwaterval terwijl er koffie en ontbijt op tafel komt. Nala doet nog enkele heenenweerloopjes 'zoek mama/papa'. Ze kan er weer tegen!
Voor de rit naar Geiranger trekken we een nieuwe doos superlatieven open: schoonheid went gelukkig niet. Verwondering over zoveel variatie, ruwheid, pure, brute natuur. Geiranger zelf is een klein dorpje, overheerst door een groot hotel en het cruiseschip dat via een lange loopbrug met het land verbonden is. Uiteraard ontbreken ook de souvenierwinkeltjes niet! De fjord is een prachtig staaltje schuurwerk uit de ijstijd.u
De beklimming van de Arendsweg is een bijna verticale klim via scherpe haarspeldbochten. Ja, er zijn gradaties! Alle bochten hebben een naam, geen nummer zoals op Alpe d'Huez! Vingen betekent letterlijk vleugels; ik zie etymologische overeenkomst met wings, 'zwingen'! Het uitzicht over de Geirangerfjord met in de verte de Seven Sisters, waterval, is beklijvend.
De afdaling naar de fjord aan de andere kant van de rotsen gaat veel geleidelijker. In Eidsdal rijden we de overzet op, er volgen nog twee auto's en op de tijd dat wij de motor stilleggen, vaart de ferry de haven uit. Een tien voor timing!
Nu op jacht naar de trollen!
Bij het viewpoint Gudbrandsjuvet genieten we van het gedonder en de wispelturigheid van de waterval om te stranden in een geweldig tof hoekje van het café. Een cappuccino en een warme chocolademelk met veel liefde gehaald! De tafeltjes en zithoekjes zijn in glazen nissen geschikt, allemaal met zoveel mogelijk waterval en een tuiltje lupinen. Meer heeft een mens niet nodig!
We klimmen gestaag en de souvenirshops vertellen dat de trollenweg dichter komt... Wij gaan die afdalen... Wat een impressies! Overweldigend! Wat is het meest bewonderenswaardig: de natuur die hier de meest ruwe, pure schoonheid heeft gecreëerd of de ingenieuze bouwers van deze Trollstiegen, de Trollenladder? De steile, bochtige weg klimt met gemiddelden van meer dan 10 % tegen een bijna loodrechte wand omhoog. Met 11 haarspeldbochten overbruggen we 850 meter hoogteverschil. Bussen kruipen omhoog, moto's slalommen, fietsers stoempen zich van bocht naar bocht, campers, auto's... vormen bij momenten colonnes, files, maar zelden een claxon, heerlijk! Iedereen lijkt de ander zijn fotomoment te gunnen. Ook om te wisselen ontstaan er opstoppingen, want comfortabel kruisen kan alleen met personenwagens en als het moet de camperbusjes, alles wat breder is, moet overeenkomen! En dat blijft ons verbazen hoe vlot dat gaat; nergens van die zwart/rode wisselvoorrangspijlen! Bij de Stigfossen houden we even halt: deze imposante waterval klatert over 240 meter naar beneden met 180 meter in 'vrije val'! Gratis carwash!
Als we de krinkeldewinkel afgedaald zijn, zing ik spontaan wat we vroeger na een schoolreis brulden: 'Leve de chauffeur en hij mag er wezen, leve de chauffeur en hij mag er zijn!' Dit telt als opfrissing van het rijbewijs! En zelf is Paul blij met de downhill assist op onze Floribus: bij lage snelheden een flinke hulp om uit de hoge toeren te blijven en de remmen niet te hoeven gebruiken bij steile afdalingen. Respect voor Paul en Rita om dit huzarenstukje door de mist af te werken.
We zijn overdonderd door deze ervaring en blijven nog een hele poos hangen bij de rivier die in het dal uitraast om te rusten en te genieten...
De puntige bergtoppen rond de vallei zouden volgens de verhalen trouwens trollen zijn... Uitgenodigd op een trouwfeest kwamen ze veel te laat aan en versteenden ter plekke!
We bezoeken ook nog een souvenirshop... Waar Paul een nieuwe pet op 'de kop tikt' onder zes goedkeurende ogen van een driekoppige trol!
Dan tuffen we verder, nabij Åndalsnes gaan we rechts op de E136 richting Dombås. Eerst is de vallei nog smal, met aan de rechterkant de imposante Trolwand (de andere kant van de Trollenweg, zeg maar), dan wordt de vallei breder en minder woest. In de buurt van Bjørli slaan we af van de grote weg en 4 km daarvandaan belanden we midden in een bos, aan de rand van een meander in de rivier... Alleen, met wat muggen! Er zitten hier vlakbij namelijk koeien en de combi met het water verklaart een en ander! De eerste regen van onze vakantie valt zachtjes op ons dak en wij genieten van een rustige midzomernacht. Jammer dat er geen zonsondergang te bewonderen zal zijn vanwege de bewolking, maar tegen dan zullen we wel liggen te ronken.

Geschreven door PaulImelda