Na weer een topontbijt en kennismaking met Tina, onze gastvrouw, vertrekken we naar Camps Bay. Daar gesticuleert een zelfbenoemde parkeerwachter ons hoever we kunnen maneuvreren en belooft op onze auto te passen: 'It's my job, I wear a uniform therefor!' Of hoe een fluohesje een mens kan optillen.
We kopen een hop-on-hop-offticket en kunnen meteen vooraan/boven plaatsnemen. Of hoe snel een mens zich VIP voelt!
Aan Waterfront stappen we af. We reden door residentiële wijken, het plaatselijke, volgebouwde Monaco, langs de Promenade, langs het park, waar net een stel parapenters voet aan de grond zetten.
In Watershed flaneren we tussen de winkeltjes, mooi, netjes, uitnodigend ... Met meer fondsen zouden we hier zoveel cadeautjes en souvenirs kunnen kopen ... Maar, wij kunnen niet de hele economie redden! Een wat oudere man weet me echter te bekoren met handgemaakte houten balpennen. Ik kies een kurkeiken exemplaar en een lieve, ook grijzende man trakteert! Vanaf nu wordt het dagboek (de papieren versie) hiermee geschreven en thuis kopen we een rode vulling, zo wordt werken ook een beetje herinneren!
In Mineral World - Scratch Patch rapen we voor 38 rand een zakje stenen samen. Dank je, Marja, voor de tip! Ik ga proberen de stenen om te haken tot hangers-juweeltjes.
We hoppen verder toto de oude stad: 'Joepie, een marktje ...' Het is hier één markt, met behulpzame, opdringerige mensen everywhere! 'What street are you looking for? This is handmade! A few Rand please, for my medicine ...'
Even verder roepen we toch de hulp van een public gard in - fluo hesje plus walkie talkie en matrak - om aan een adapter te geraken. Ze hebben hier nl. de meest onmogelijke stekkers en in de parken gaat er zo geen ding standaard voorhanden zijn. De man loodst ons door steeds donkerder gangen en door de rode voetgangerslichten tot bij een modern winkelcentrum. Daar eindigt blijkbaar zijn bevoegdheid en hij wijst ons de weg naar een store. 5 rand voor een koffie, blijkt zijn prijs!
We hervatten onze wandeling naar een geweldig mooi, vintage koffiehuis (Haas, Buitenkant Street 19). Prachtig interieur, geweldige muziek, lekkere gebakjes en zalige (Irish) coffee. Het personeel is ontzettend vriendelijk en geïnteresseerd in verhalen!
De lucht kleurt ondertussen blauw - toch nog een Table Mountain'ke doen?
Ja dus!
We wandelen naar opstapplaats 6 via het Parlement, de kathedraal, de kleurige huisjes van Bo-Kaap (met gedurfde parkeertoestanden) en passeren ondertussen tientallen kleurige schooluniformpjes: de school is uit!
Met de nodige uitleg en waarschuwingen (het weer, voldoende drank, ...) worden we losgelaten aan de kabelbaan. Wat een sensationeel vergezicht! Robbeneiland, het voetbalstadion (dat van de vuvuzela!), de Twaalf Apostelen (die eigenlijk met 17 zijn, hier), Waterfront, zelfs onze B&B ... Ontvangst door een dassie-de-voorste ... Om weemoedig van te worden!
Wat een natuurpracht en -kracht! Boven slaat het weer weer om: we zien de wolken hangen en alleen beneden schijnt de zon nog! We volgen een alternatief pad, maar ook hier geen klipspringers (soort steenbok).
En nu: even niet voor gevoelige zielen ... Paul denkt luidop hoe zo'n dassie met look, ui, spekjes en pruimen zou smaken, misschien zoals olifant? Zij zijn nu eenmaal verwanten!
Terwijl de laatste pendelaars boven uitstappen, varen wij dalwaarts. Het laatste stukje hop-on-hop-off brengt ons weer bij de auto: hij staat er nog en onze parkeerwachter helpt ons wegrijden, dus ... paytime! De 'kunstenaar' die we afwimpelden, kan er niet mee lachen! Tja, het leven is niet eerlijk, zeker ...
We besluiten om terug bij Hussar Grill te eten. Onze vriend herkent ons nog en maant onze kelner aan om straks een grote poussecafé te voorzien voor papa! We zijn verkleumd en nemen thee als aperitief! De steak is superlekker en mals als boter, Tina had gelijk!
We zagen de zon zakken in de zee en dat het goed was!

Geschreven door PaulImelda