Na de ochtendwandeling begeleidt Manuel (not from Barcelona, from Porto) ons van de parking op de goede weg om uit de smalle straatjes te laveren! Millimeterwerk! Brunchen doen we in een afgelegen dorpje, in het kille zonnetje.
We rijden landinwaarts naar Mateus, het iconische landhuis op de ronde flessen roséwijn in een korf, dat kennen de ouderen onder ons nog. Het recept komt van hier, maar het hele proces van druif tot wijn gebeurt tegenwoordig in Porto. Het domein is nog in prive-handen. Er worden proeverijen, rondleidingen, wandelingen georganiseerd om het onderhoud te financieren. Comsumptie en aankoop van wijnen is uiteraard ook mogelijk. Dat de familie niet alleen welstellend was, maar ook diepgelovig blijkt uit de grootte en de prachtige afwerking van de kapel. Het altaarstuk is in etages uitgewerkt, Maria staat heel hoog in aanzien en dicht bij de hemel.
In de tuinen mocht Nala mee wandelen. Het gezicht van de boventuin naar het benedendeel leidt door een dichtgegroeide tunnel van dichtgegroeide naaldbomen naar een secret garden van wijnstokken. Die stonden er nu met gekortwiekte ranken bij! De tuin met buxushagen was niet alleen zorgvuldig gesnoeid, maar ook gulzig kaalgevreten door de motjes. Op een ander perceel groeiden veldbloemen en fruitbomen, er stonden enkele bijenkasten. Verder wijngaarden met oude soorten die als museum fungeerden.
Vanuit deze hoger gelegen regio dalen we af naar de Douro, de gouden rivier, die zich door het landschap en tussen wijngaarden snijdt. De terrasvormige wijngaarden op de flanken van de vallei zijn in 2001 door de UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoed. Overal duiken quinta's op, zoals de druiventeeltbedrijven in deze streek genoemd worden. Moeilijk kiezen!
Via een afslag naar 'Route Porto' rijden we langs een zonnig oranje bedrijf, Vallado. Een beetje les, een proevertje en de knoop wordt doorgehakt! Tawny is steviger dan ruby, 20 jaar ontwikkelt meer complexiteit, terwijl 10 jaar de smaak heeft van de klassieke Porto die we kennen.
In Peso da Régua zoeken we eerst een supermarkt en dan slaan we ons campement op onder de drie bruggen: een snelwegbrug, hoog boven de rivier, een autobrug en een voetgangersbrug. Ons Nala denkt dat ze meteen mag gaan zwemmen, niet dus!
We eten makreel uit Portugese, Atlantische wateren en serveren er een wit Douro-wijntje bij! De zon gaat onder over de Douro en kuisen ons schup af!

Geschreven door PaulImelda