We lopen al enkele jaren bijwijlen luidop te dromen over reisplannen per fiets, maar tijd, afstand, excuses zorgden steeds voor uit/afstel. Toen we in november 2015 een lezing van 2 Compostellareizigers bijwoonden ter gelegenheid van de opening van een boekenbeurs kochten we daar een boekje 'Fietsen langs de Frontlijn van WOI' (Kees Swart). Die afstand leek haalbaar, we zouden van dit project onze proefrit maken! Van het een kwam het ander en met het plannen begonnen we ook onze uitrusting aan te passen aan de nieuwe uitdaging. Van luxekampeerders zullen we ons nu tot de meest basic-spullen moeten gaan beperken ... Ondertussen zijn alle tassen in ons bezit en het zal een heksentoer worden om daar onze bagage in te proppen! De taakverdeling is gemaakt: ik draag de keuken, Paul zorgt voor reserve-onderdelen en gereedschap. Over een andere afspraak moet nog syndicaal overleg gepleegd worden: Paul ('s morgens niet vooruit te branden) zal in de voormiddag aan mijn schouder aanhangen en ik mag in de namiddag (als zijn diesel opgewarmd is en ik bijna op ben) zijn wiel pakken. Al twee geplande oefenweekends zijn uitgeregend ... maar we troosten ons: fietskilometers hebben we in onze benen en kamperen hebben we al wel meer gedaan. We zien wel wat er op ons afkomt! We beginnen ondertussen alvast af te tellen en kijken uit naar onze tocht langs die beruchte frontlijn ... We zitten midden in de herdenkingen van 100 jaar WOI en dat maakt het allemaal toch een beetje speciaal.

Omdat het weer niet meewerkt om een droog oefenweekend te organiseren, besluiten we om een fietstocht naar Scherpenheuvel te maken ... We gaan onze reisfietsen laten wijden, een ritueel dat nog steeds in onze genen zit. Baat het niet, het schaadt ook niet. De priester luistert geïnteresseerd naar onze plannen en maant ons aan om toch maar voorzichtig te zijn, ondanks de zegen! 'Het is geen omniumverzekering', dekt hij zich in! Op de terugweg sla ik heel welwillend rechtsaf als we Averbode passeren: nog ff een crèmeke smullen in de 'Lèkdreef'!
Met volgeladen tassen komen we terug thuis: er kunnen toch aardig wat boodschappen in de Vaudetassen!

Geschreven door PaulImelda