Vers brood op de camping, ochtendwandeling en dan oefent Nala 'Blijf'! Op de bus zijn honden 'canis non grata', in een museum mag ze niet binnen, dus kiezen wij voor de veiligste en comfortabelste oplossing voor iedereen. Nala blijft in haar huisje, met beloningen en knaagsnoepjes die ze gerandeerd bewaard tot wij terug zijn. Geen risico op inbraak en bijhorend trauma voor iedereen.
De bus is een touringbus, grote bagage gaat in de koffer en via de snelweg rijden we rechtstreeks naar de eindbestemming. De terminal lijkt wel een luchthaven, maar dan ondergronds! Voor we ons bovengronds bewegen, informeren we nog naar het aankopen van de tickets voor de terugreis. Ons Spaans trekt op niks, maar de bediende legt in feilloos Engels uit dat we best straks ons ticket kopen, anders moeten we nu al beslissen hoe laat we terug willen. Elk half uur rijdt er immers een bus naar San Sebastian met stop in Zarautz... Helemaal blij doe ik een zwaar Theo'ke: 'Thank you WEL, sir!' AUWCH, dat ga ik nog een tijd mogen horen!
We foeteren op onze veel te warme jassen, het is hier 22 graden!
Maar dan richten we onze neus naar het Guggenheimmuseum en het eerste kunstwerk vervult ons al met heimwee! De puppy is een imposante constructie beplant met bloemen. Het model is een West Highland terriër en de plantjes refereren naar de Europese tuinen uit de 18de eeuw. Het kunstwerk is van Jeff Koons.
In Spanje ben je op 60 gepensioneerd voor de inkom, dus dat viel mee. En dan kon de experience starten... Heel veel werken appelleren op de belevenis, de ervaring, de gevoelens.
Het werk 'The matter of time' van Richard Serra is opgesteld in de grootste museumzaal (ter wereld), 130 meter... Het bestaat uit acht staalplaten constructies waar je door loopt en indrukken opdoet. Het kost behoorlijk wat TIJD om dit gewoon te doen en om de impressies te verwerken. Je geest wordt door de vormen serieus in het ootje genomen, je voelt je bijna zeeziek worden terwijl je gewoon op een vlakke vloer loopt!
Nota na thuiskomst: Op 26 maart 2024 is de kunstenaar overleden... It was a matter of time ...
Ook de Installation for Bilbao, een Led-licht-tekstcombinatie van Jenny Holzer, speelt met de waarneming van de bezoeker. Je krijgt de indruk van een vlakke projectie, tot iemand tussen de lichtzuilen loopt, dan pas merk de de 3D-dimensie!
Verder liep er een tijdelijke tentoonstelling Popart met creaties van oa Andy Warhol en Roy Lichtenstein. Heel speciaal was ook het werk van Giovanni Anselmo, hij tast dan weer de grens tussen zichtbaar en onzichtbaar af... Geen idee of onze interpretaties de 'juiste' zijn, maar we beleefden enkele fijne uren tussen creatief denken, filosoferen en genieten.
Op de valreep doken we nog in een donkere kamer met oneindig veel spiegelbeelden, tot infinity!
Buiten zeiden we 'dag' tegen Mama, de reuzenspin in brons van Louise Bourgeois.
Met een omweg langs de Ria de Bilbao en de oude stad keerden we terug naar de terminal voor onze terugrit. De stiptheid van deze bussen mag een voorbeeld zijn voor (openbaar) vervoer bij ons. 16 u. vertrekt de bus en 17 u. staan we terug in Zarautz, 77 km. Dan nog de klim terug naar onze camping en 'Hoe zou ons Nala het stellen, niet teveel verdriet gehad?' Bij het openen van het portier komt ze uit haar bench om zich uit te rekken en ze begroet ons alsof we even de afwas gaan doen zijn! Als beloning offeren wij ons op voor nog een wandeling naar de beach! Zo komt onze teller op meer dan 30 000 stappen voor vandaag, toch een dikke 20 kilometer, inclusief hoogtemeters. Het zal wel goed zijn!

Geschreven door PaulImelda