Ondanks de aanlokkelijke plekken die de Provence te bieden heeft, kiezen we toch de richting van de Rhône stroomopwaarts. De tuin wacht op de patatten die in de grond moeten, de opmars van de russen moet gestopt worden (onderhandelingen leveren niks op) en Nala moet weer gaan trainen zodat we binnenkort onze TAP (toegangsproef agility) kunnen behalen: vooruit, door, out, touch, weave... We smeren die laatste 1100 km nog wel even uit over een paar hopelijk leuke stops.
Met de soundtrack van 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain' en Franse chansons breien we de ronde punten op de departementals aaneen. We volgen de Route Nationale 7, de route die al in 1824 werd uitgezet als verbinding tussen Parijs en de grens met Italië. Het is een traject dat nog steeds tot de verbeelding spreekt als eerste route du soleil en door typische Franse dorpen en streken leidt.
In Montelimar stoppen we om te tanken, te winkelen en vooral om nougat en zwarte chocolade in te slaan.
We zoeken een beetje ten zuiden van Vienne een slaapplaats. De door de gemeente aangeboden plek staat al overvol, dus voortrijden is de boodschap. Vermoedelijk zullen de andere plekken in de omliggende gemeenten ook volstaan, dus ergens een parking of... Terwijl de gps ons weer naar het Rhône-dal wil sturen via landelijke wegen, draaien we de andere kant op. We rijden omhoog langs smalle asfaltbaantjes en landen op een verbreding van de weg, een verloren, plat hoekje. Niet ver van een paar huizen. Het is een ruime graskant, veel te groot voor ons, dus dik in orde! Als we geen boer met riek achter ons krijgen, zitten we zalig voor de nacht en weer helemaal alleen! In Frankrijk mag je overnachten waar een auto kan en mag parkeren... Er staat geen verbodsbord.
Meteen starten we een verkennende wandeling langs het asfaltbaantje en het uitzicht is geweldig. Strava leert dat er een wandelweg terug naar de auto is... Onderweg komen we enkele wandelwijzers tegen naar een passerelle. Onze nieuwsgierigheid is geprikkeld. Omdat we ondertussen bijna opgevreten zijn door de muggen, gaan we ons wat meer bedekken en aangepaste schoenen aantrekken. Zo vertrekken we een tweede keer op wandel, de wegen zijn duidelijk pas bewegwijzerd met bordjes en de wit-rode strepen, maar het is weer Strava die helpt om een inschatting van de route te maken. De zon is namelijk al aan haar reis naar de horizon begonnen ...
Aangezien we twee keer afdaalden naar het riviertje en ook weer moesten opklimmen (248 hoogtemeters voor 7 km), misten we zonsondergang net, maar het was echt de moeite waard.
We vonden enkele mooie bloempjes tijdens de wandeling, dus even een aanvulling bij onze fauna en flora!

Geschreven door PaulImelda