Vanmorgen hebben we ons ontbijt op ons terras verorberd, schoon in het zonnetje met de ijverige wevers in de palmboom vlak voor ons in de weer om hun vrouwtje te pleasen met het nieuwe nest. Die dieren voelen stilaan de lente kriebelen. Blijkbaar zijn de vrouwtjes zeer streng: als het niet voldoet aan madam haar goesting keilt ze het uit de boom en kan meneer terug starten.
De 62 is een prachtige route, ook erg populair bij motorrijders. Van droog, dor, ruw natuurlandschap reden we naar landbouwgebied. De bloemen beginnen echt hun kleurenpracht uit te spreiden en op een bepaald moment leken we de bloesemroute te rijden. Kleuren veranderen elke kilometer en uur na uur. Na de Bainskloofpas zaten we dan plots volop in vineyardgebied.
Voor Barrydale hielden we halt in Ronnie's sex shop ... Deze zaak, een stopplaats naast de R-weg, tankstation en drankgelegenheid, had jaren geleden maar weinig trek meer, tot vrienden van Ronnie 'sex' tussen de twee naamdelen noteerden. Achtergelaten lingerie en shirts, volgeschreven muren, inventieve menukaart ... maakt dat Ronnie zich nu met de pr van zijn zaak kan bezighouden, want elke toerist stopt hier nu! Paul informeerde naar de aanwezigheid van snakes: 'Lots of snakes, but they are shy.' Wij toch op wandel in de backyard: 'Sssnakesskesss', maar aan die lokroep is nog werk, want behalve ettelijke soorten uitwerpselen vonden we niks dan stekelige struiken! Onderweg reden we weer op werken, voor het eerst moesten we keilang in de rij wachten, voor het bord op 'Ry' gedraaid werd.
In Worcester waren we weer aan een koffiestop toe en die vonden we in een hoogst vermakelijke hobby/coffeeshop. Suzanna, een zwarte dame met goede smaak, serveerde heerlijke milkshakes en zelfgebakken cake in een tuintje vol met leuke spreuken, plantjes, parkieten, haak- en breiwerkjes, ... Trouwens het Zuid-Afrikaanse woord voor grootmoeder is ouma ... geweldig toch!
Daarop volgde mijn examen links rijden in combinatie met een pas trotseren! 25 km slingerden we door een smalle, steile kloof.
Daarmee belandden we op grondgebied Wellington en onze B&B bleek op een afgelegen domein te liggen met wijngaarden, een manege, een paar vijvers, een restaurant in de oude destillerie ... Wij slapen in wat vroeger arbeiderswoningen waren, we slapen onder een rieten dak dat tot in de nok opengewerkt is, prachtig. We werden ontvangen door Crystal en China, twee honden van het domein. Ze worden graag geknuffeld, maar zijn verzot op schoenen! Deze waarschuwing kregen we mondeling en schriftelijk! Ondertussen hebben we bij de Nederlander van het restaurant heerlijk gegeten, toffe babbel gedaan met een familie Zuid-Afrikanen, genoten van de liedjes van Stef Bos ... en we moesten maar even het tuinpad aflopen naar onze kamer.
De weg kan mooi zijn!

Geschreven door PaulImelda