Wat een rustige nacht! De hond van de boer achter ons was rustig (volgens de reviews op deze plek durft die het soms uithangen). Toen de boer vanmorgen naar zijn schuur reed, kon er zelfs een knikje af. De hond zat rustig te kijken toen Nala vanmorgen een spelletje touwtjetrek deed!
Ondertussen rijden we Sevilla voorbij, we hebben geen drie maanden! Spanje is weerom een raar land voor Nala'kes. Honden zijn bijna overal 'no deseado'. Dat is puzzelen en regelen en keuzes maken qua bezoeken.
Naast de snelweg stralen witte dorpjes ons van op hun heuvel tegemoet. We passeren ook Jerez de la Frontera. Hier hebben ze een circuit liggen en ook een paardenrijschool. Voor beide attracties, geen bezoeken of rondleidingen vandaag.
Even buiten de stad vinden we Monasterio de Belén Cartuja Nuestro Señora de la Defensión, een slotklooster voor zusters. Oorspronkelijk behoorden ze tot de kartuizersorde, maar sinds 2001 behoren ze tot dezelfde orde als de zusters in Opgrimbie in Limburg, nog wel bekend van de schenking van koningin Fabiola.
De kapel van Maria en de kerk zijn vrij te bezoeken en brachten ons een moment van stilte en inkeer als rustpunt tijdens onze rit.
Met Nala maken we in de buurt een wandeling.
Het weer slaat vandaag wel 7 keer om tussen hevige buien en stralende zon. De timing houdt rekening met onze planning!
We parkeren ons op 400 meter van de grens met Groot-Brittannië of toch met één van hun overzeese gebieden. Bovendien hebben we een prachtig zicht op Gibraltar. Het naderen van de bekende rots overtrof onze verwachtingen: overweldigend hoe deze 6,7 km2 boven de zee en het omliggende land uitsteekt. Het is als naar Scherpenheuvel wandelen, je ziet de rots en dan niet meer!
Reispassen en Europees paspoort van Nala in de sjakosj en wijlie weg. Aan de Spaanse douane lezen ze even ons paspoort, dat van Nala is 'voor ginder' en we mogen verder. Bij de Britse douane kijken ze niet naar paspoort van Nala en wij moeten het onze met foto tonen en klaar.
We wandelen dus officieel een stuk schiereiland op dat sinds 1713 onder de Vrede van Utrecht "voor altijd" overgedragen is aan het Koninkrijk Groot-Brittannië. Dat was nadat de Britten de rots hadden veroverd tijdens de Spaanse successieoorlog. Het werd een belangrijke basis voor de Royal Navy. De soevereiniteit van Gibraltar blijft een belangrijk twistpunt van de Brits-Spaanse relatie omdat Spanje aanspraak maakt op Gibraltar. Gibraltarezen verwierpen voorstellen voor Spaanse soevereiniteit bij referenda in 1967 en opnieuw in 2002. Volgens de Gibraltarese grondwet van 2006 regelt Gibraltar zijn eigen zaken, hoewel sommige bevoegdheden, zoals defensie en buitenlandse zaken, de verantwoordelijkheid blijven van de regering van het Verenigd Koninkrijk. Inkomsten haalt Gibraltar uit toerisme, financiën en scheepvaart. Heel veel bedrijven zijn ingeschreven in Gibraltar...
We vallen van de ene verbazing in de andere... De startbaan van de luchthaven loopt over de hele breedte van de verbinding met het vasteland; voetgangers en fietsers moeten hier oversteken. Voor auto's is sinds een achttal maanden een tunnel aangelegd. Even voordien hadden we een vliegtuig gehoord, we vonden het een beetje jammer dat er niet net een moest opstijgen of landen.
Bij het stadsplan bedenken we een strategie... Heel bizar hoe straat- en plaatsnamen het grote Britse plaatje proberen weer te geven... Main Street, Irish Town, Queens Road, Westside Road, Trafalgar Cemetery... Het gebruik van het plan vergt wel enige verbeelding, want hoewel 'plan' synoniem is van plattegrond, moet je echt 3D denken: trappen en tunnels verbinden verschillende levels. Straatjes zijn smal en vooral in de nieuwe buitenwijken ontsiert hoogbouw het mooie zicht op de rots. Het verkeer verloopt chaotisch, voetpaden zijn smal en vaak met ijzeren hekken afgezet.
Hoewel we met Brits wisselvallig weer onthaald werden, merkten we meteen hoe donker de meeste straatjes zijn.
In een kerkje volgde ik heel sereen een deel van de kruisweg, omdat louter foto’s maken op dat moment zo respectloos was.
En dan hadden we koffie verdiend! Nala had weer touch, deze keer met de waiter van de koffiebar!
Bij het terugkeren naar Spanje en de auto bleek de doorgang aan de start- en landingsbaan afgesloten... We stonden op de eerste rij en geraken aan de praat met Robert, een Gibraltarees, die ons vertelt dat een Canadees legervliegtuig op weg is naar hier... De piloot is nog in opleiding en heeft IJsland al aangedaan, Dublin in Ierland en dan is het vliegtuig om Spanje heen over Portugal gevlogen. Luchtverkeer tussen Gibraltar mag immers onder geen beding over Spanje. De landing hier is één van de moeilijkste ter wereld vertelde hij, omwille van de korte landingsbaan en vooral de venijnige zuidwestenwind die het vliegtuig vangt eens het achter de rots uitkomt. De man is gefascineerd door legervliegtuigen en is speciaal naar hier gekomen om foto’s te maken. Via flightradar24 volgt hij de bewegingen van het vliegtuig en verder vertelt hij enthousiast over zijn interesse. Hier en daar spreekt en verstaat hij ook een woordje Nederlands! De mastodont is een zware Boeing en meteen het grootste vliegtuig dat hier kan landen. Pas na drie doorstarten lukt het om het toestel veilig aan de grond te zetten. Vervolgens moet hij naar de andere kant taxiën en ... moet er nog een kleiner vliegtuigje landen. Dit alles maakte dat we drie kwartier stonden te wachten op groen licht, maar door de aangename kennismaking met Robert en de jonge flodderaars van Nala, vloog de tijd. Wij beloven Robert om onze foto's door te sturen, want zijn dure toestel had te weinig licht om duidelijke beelden te schieten.
Aan de grens van Spanje werkt het scannen van de paspoorten (weer) niet, maar de douanier wuift ons meteen over de grens!
Nala kan nu ontspannen en wij kunnen aan de kook (en de schrijf) gaan!

Wij genieten van jullie spontane reacties. Niemand hoeft zich verplicht te voelen om iets te schrijven. Maar voor ons is het soms moeilijk om juist in te schatten wie reageert als er alleen een voornaam staat...

Geschreven door PaulImelda