Hoewel de dame van de receptie het weer grijs zag, reden we koppig naar een camperparkeerplaats dichter bij Ronda. Bij het verlaten van de auto waren er nog geen heuvels rondom te zien...
Maar grijs werd blauwig en grijzig werd wit! Wat een mooi stadje, wat een verrassingen. De bruggen op verschillende niveaus om een dorp, gescheiden door een honderd meter diepe kloof één te maken. De moorse vestingmuren, de straatjes om te verdwalen, de kerken, de hagelwitte huisjes... Een parkje en een tegelmuur waar schrijvers en dichters lof betuigen aan Ronda. Souvernierswinkels met de typische cadeautjes: stieren, schedels en de reguliere potjes en doekjes.
De stieren verwijzen naar de arena waar stierengevechten gehouden werden. De stiervechtarena was zeer populair en werd in 1785 ingewijd door een top-torero en een stier... De stier overleefde het niet. Heel bizar, hier was een hond wèl toegelaten, maar omwille van de hoge toegangsprijs en uit principiële overwegingen zijn we niet gaan kijken. In tuinen of veel andere bezienswaardigheden mag een hond niet mee, dus ...
De schedels zijn een wrange herinnering aan de wrede moorse koning Almonated die wijn zou gedronken hebben uit de schedels van overwonnenen... Vanonder zijn huis Casa del Rey Moro uit de 11de eeuw liep een geheime trap naar de rivier. Zo konden zijn slaven bij een belegering via de 365, later 232 treden water uit de kloof ophalen. De huidige tuin is nog te bezichtigen, zonder Nala'kes! Er zat echter een pauw zijn fierheid te tonen toen wij passeerden.
Ronda staat ook bekend als de thuisstad van de Bandoleros, struikrovers die tot honderd jaar geleden de veiligheid van reizigers in deze onherbergzame berggebieden bedreigde. De Robin Hood-achtigen worden in liedjes soms nog tot romantische helden opgehemeld.
Uiteindelijk strandden we voor de eerste keer in weken op een aangenaam zonnig terras uit 'den trek', zodat de tapaz nog heerlijker smaakten!
Vervolgens zetten we ons in 'vooruit', via heerlijke wegen en uitzichten parkeren we ons rond half vijf op camping Reine Isabel, net buiten Granada en op 100 meter van een bushalte.
Morgen willen we naar het alom geroemde moorse bouwwerk het Alhambra... Wanneer we willen boeken, blijken er op de officiële site tot 7 april geen tickets meer beschikbaar... Domper...
We maken onszelf geen verwijt, toen we thuis de site bezochten, was er nog overal een voldoende beschikbaarheid en bovendien was onze planning niet nauwkeurig genoeg om vooraf tickets te kopen.
We bellen met de infodesk en de receptioniste geeft ons moed... Met dezelfde spanning als degenen die tickets voor Tomorrowland of Rihanna willen boeken, checken we de website 'regelmatig', constant dus, Capcha oplossen en verder... En joepie, opeens voor morgen 4 tickets available. Dan moet ge rap zijn hé! Nala past dus morgen weer eens op de keet en wij gaan cultuur genieten!
Ik kus mijn pollekes, want mijn ventje maakt weer risotto zodat ik tijdig mijn opstel kan doorsturen!

Geschreven door PaulImelda