Braga, parking onder bomen, alleen, dit zou zo'n mooie overnachtingsplaats kunnen zijn. De nacht bewees dat het geluid van regen en wind in het donker ander dimensies krijgt. Bij momenten leken we in een halloweenverhaal verzeild of regende het inderdaad zo hard?
150 meter boven ons niveau ligt een bedevaartsoord, ja, weer een! Templo de Bom Jesus da Cruz, zoveel als de kerk van de goede Jezus van het kruis. Hoewel er een 'elevador' aanwezig is, kiezen wij voor de kuitentraining, net zoals veel locals, die hier hun zondagse workout afhandelen. Het heiligdom is over een periode van 88 jaar gebouwd in de 18de eeuw. Via een slingerend trappenpad met kapelletjes waarin het lijden van Jezus is uitgebeeld, kom je bij een uitzichtspunt over Braga, voor ons een gesluierd stadsbeeld. De bovenste trap is met symbolen rond de vijf zintuigen getooid. Wij hadden het geluk om dit alles ingetogen en zonder publiek te aanschouwen; bij helder, zonnig weer moeten de witgeplaasterde muurtjes tussen graniet een prachtig plaatje vormen. In de kerk is een monumentaal altaarstuk dat de kruisiging van Jezus voorstelt.
Met de opeenvolgende bedevaartsoorden oefen ik alvast voor een èchte bedevaart: óns moeke heeft namelijk de Lourdesreis van Ferm gewonnen en ik mag haar vergezellen. In Lourdes zullen we haar 93ste verjaardag vieren, hoe geweldig is dat!
Voor onze afdaling hadden de buien een deal met regen gesloten, de trend van de dag was gezet.
Toch lieten we ons niet verleiden tot de waterballastbaan. In 1882 bouwde Niklaus Riggenbach, ook de uitvinder van de tandradbaan, hier een soort kabelbaan. Twee wagons brengen tot 30 passagiers naar boven of beneden. Onder elk compartiment voor passagiers zit een grote waterbak. De bovenste bak wordt gevuld met water, de onderste waterbak wordt geleegd en in vier minuten wisselen de wagons van positie.
Op de middag brachten we een blitzbezoek aan Braga. Het weer zat niet mee, het regende onophoudelijk, maar we hebben de belangrijkste gebouwen even gezien. Braga is vandaag een universiteitsstad, maar de Romeinen bouwden hier al thermen en de Sé, de kathedraal, is de oudste van Portugal. Om die reden noemt men Braga zelfs het Portugese Rome. Een bezoek brengen lukte niet wegens een kerkdienst. Aangezien de tentoonstelling over vroegere medische apparatuur in het Palacio do Raio pas dinsdag weer opent, moeten we dit interessant bezoek ook skippen. De azulejos (de gekleurde tegeltjes als muurdecoratie) tegen de gevels worden al kleurrijker en mooier dan meer noordelijk.
We lassen noodgedwongen een schrijf-, lees- en rustnamiddag in op een camperplaats richting Porto. We zijn niet de enige met deze ingeving!
Op de route passeerden we weer bossen met 'afvellende' boomstammen en een ongewoon gebladerte. Enig opzoekingswerk leert dat het de blauwe gomboom is, een eucalyptussoort. Meer dan honderd jaar geleden plantte men deze bomen (exoten) hier aan in de moeras- en overstromingsgebieden omwille van hun vermogen om veel water op te nemen. Probleem is dat de bomen de plaatselijke begroeiing overwoekeren. Door de etherische oliën verjagen ze ook insecten.
Evenwicht is soms zo kwetsbaar... En een oplossing is niet altijd duurzaam op lange termijn.
Onder het kletteren van de regen en het razen van de wind spelen we een paar rondjes Rummikub en voorlopig sta IK aan de leiding, ik geniet van deze glorierijke tussenstand!

Geschreven door PaulImelda