Nadat al het stof uit de lucht gewassen was vannacht kropen we dan toch maar uit onze nest! Tijdens het ontbijt zaten we plots zonder elektriciteit: de 'plomb' van de camping was afgeslagen. Staf was net over de kabels gereden tijdens zijn 'huiskens-toer' en kreeg de schuld. Maar de haspel van de gebuur lag in het water en bleek een kortsluitingske te geven!
We maken van de gelegenheid gebruik om weer eens te lozen en te tanken en nemen afscheid... Of we terugkomen? 'Bij leven en welzijn' en dat er altijd een plekje voor ons is. Voor die lieve, warme ontvangst laat ik voor Monique en Nora gehaakte portemonneekes achter. Nora gaat er meteen mee stoefen bij haar papa. Langs waar we naar huis rijden? Dat weten we nog niet, maar we moeten beloven dat we onze route en eventueel leuke stopplaatsen delen, dan kunnen ze dat ook meegeven aan hun gasten... Nog een foto met Staf en weg.
Na twee uur rijden, moet je rusten, dat is in de buurt van Trollhättan. Aan de rand van de stad ligt een gratis camperplek, in de buurt is een grot en een waterval... Een rivier, kanalen, water te over moeten ze hier begin 20ste eeuw gedacht hebben, want we lopen tussen twee waterlopen met een hoogteverschil van wel 30 meter op de oudste waterkrachtcentrale van Zweden! Eerst bouwde men een 'probeersel' om de mensen te laten wennen aan elektriciteit... Wanneer de afhankelijkheid er eenmaal was, trok men een prachtig gebouw op met 13 turbines. Als we rond het gebouw lopen, voelen we door de trillingen, de kracht die hier wordt omgezet. Er is de oude hijskraan van 34 meter hoog, de oude sporen liggen er nog en het eerste gebouw heeft een nieuwe functie: het is nu een brouwerij, tja ook water nodig hé!
Dit alles levert bij de infoborden interessante 'wisjedatjes' op. Als we het kanaal willen oversteken, blijkt de voetgangersbrug nog 20 minuten gesloten... Volgens een local zijn ze de boel weer vergeten te openen, hij ging bellen! Er is hier namelijk veel verkeer te water met pleziervaartuigen, ze moeten dan sluizen en bruggen contacteren of openen, maar soms vergeten ze de boel ook weer te sluiten!
Wij wandelen verder, nemen een late lunch en parkeren de auto aan de andere kant van het water bij het Saabmuseum. Sinds zijn soldatentijd is mijn eega grote fan van Saab... Elk autosalon passeerden we aan de stand van dit Zweedse automerk. Dat Goedele Liekens met haar miss-beloning een Saab turbo 900 cabriolet kocht, zal aan de verafgoding van de auto ook wel geholpen hebben. Soit, Nala krijgt rust en wij gaan auto's kijken! Het merk ontstond in 1937 als motorfabrikant voor militaire doeleinden, vooral vliegtuigmotoren. Na de oorlog herstarten ze met bootjes, vliegtuigjes, waarin ze hun knowhow toegepassen. In 1952 kwam hun eerste auto op de markt. Het merk trachtte kracht (hun turbo), snelheid en design (Zweden!) te combineren tot hun handelsmerk. In 1969 fusioneerde ze met Scania, hét vrachtwagenmerk!
De tentoonstelling etaleert de mooie modellen van dit merk, de rallywagens en de technische prestaties. Het museum ademt nostalgie, hier ruik je èchte auto's... Het succesverhaal eindigt enkele jaren geleden na de overname door GM en het faillissement van de Nederlandse investeerder. Saab werkt nog wel in de luchtvaartindustrie verder. In de site die wij bezochten, werden locomotieven gebouwd, de autofabriek lag aan de andere kant van de stad. .
Ons 'doel' van vandaag halen we niet, maar we stranden bij een oud kasteel, aan een meer, op een rustige camperplek.
Op de 30 km daarnaartoe bleven we bosranden scannen, want daar vertoeven de elanden en ander wild als ze grazen... En ja, hoor, verschillende groepen reeën lieten zich zien. We zagen zelfs een koppeltje kraanvogels opstijgen.
Het is een heerlijke avond... Buiten eten zonder vlucht voor de regen, klapke met Nederlandse buren, ideeën uitwisselen, wandeling naar de ruïne, langs het meer, allemaal heel idyllisch. Tot we lezen dat dit kasteel in zijn glorietijd lugubere verhalen vergaarde en in de muren skeletten werden gevonden... Gelukkig hebben we onze waakhond bij!

Geschreven door PaulImelda