Bij het ontbijt in koloniale stijl, kwam de kat van het huis kennis maken, een prachtbeest met pluimstaart, Katerinki. We planden een rustdag, om te bekomen van alle ervaringen, emoties, dat was het doel van deze overgangsdag.
En met ons ben je nooit zeker, want omdat ik gisteren de wagen parkeerde had Paul niet helemaal de rare draai van den hof in zijn handen. In zijn aandacht voor nen hoge paal zag hij een kasseien oprand niet en ik was allang vergeten dat ik daar naast gereden was. Dus plots een boef en de auto hing met zijn bodemplaat op de rand met het linkerachterwiel dertig cm boven de grond.
De owner was naar Cape Town vertrokken om zijn madam op te pikken van de vlieger, dus alleen twee keuken madammen kwamen mee kijken naar de ... tja.
Allicht de hoogste in rang belde een mecanicien van een naburige farm en die kwam met een gammele wagen, maar een stevige krik en plaatste ons wiel weer op veilige grond. No damage en met een stevige fooi maakten we díe man zijn dag goed en hij de onze!
Wellington, vroeger een wamakersdorp, kreeg zijn naam van generaal Wellington, diene van Waterloo die Napoleon in de pan hakte in 1815. Een wagenmakersdorp dus omdat hier verderop de Bainskloof is, waar je niet met slecht gerief begon over te rijden en iedereen liet hier dus zijn karren nakijken.
Later werd de streek bekend voor wijn, olijfolie en gedroogde vruchten.
We bezochten een museumke, dronken koffie in weer een stemmig huisje en vertrokken op wandel achter onze deur. Prachtige natuur, wijngaarden, vijvers (dammen) en volgens de kaart een art gallery? Bij weer een winery kwam de eigenaar vragen óf hij kon helpen en ja hoor, zijn schoonmoeder van 88 was kunstverzamelaar en ze zou het geweldig vinden om ons haar collectie te tonen. Ria, zo heette de dame, leidde ons rond, we moesten de tuin bekijken, we moesten zelfs iets drinken. Haar kleinzoon woonde in Eindhoven, ze had Europa, zelfs Gent en Brugge, bezocht enfin, een vrouw van de wereld. Of ze over ons bezoek veel kan voortvertellen, betwijfelen we, maar 'she had a good time!', volgens de schoonzoon.
Op de terugweg werden we bij onzen doorsteek door een achttal kinderen geholpen om een diepe beek te overbruggen, geweldig, zowel voor hen als voor ons. Nadien was het tijd om de wijn van ons domein even te proeven. Daar wordt een mens vrolijk van, goed gerief trouwens, vooral de brandy.
De hele dag scheen er een zalig, warm lentezonnetje, de bomen worden groen, de bloemknoppen ontploffen en Paul, die niest zich te pletter. Zelfs de allergie heeft hem hier gevonden. Wat kan het leven mooi zijn, twee keer lente in één jaar.
Nochtans geven ze hier in de streek regen en sneeuw (op de bergtoppen) voor de volgende dagen, moeilijk te geloven, maar dan zijn we weg.

Geschreven door PaulImelda