De kiekens van het kot naast ons vonden dat wij in hun ochtendlijke vreugdedansje moesten delen, dus ochtendwandeling met Nala om 6.30 u. Tegen 10 u. waren we weer op pad.
Hoe dicht is de grens hier wel niet! We voelen ons in onze Floribus stilaan als de Columbus. Gedaan met de simpele grensovergangen!
Aan de Sloveense kant zit er ene gewichtig te doen en als de identiteitskaarten voor zijn neus hangen, begint hij te wapperen als een ventilator. Doorschuiven naar volgende. Bij 'Enter Croatia' is de file imposanter: we zien iedereen zijn internationaal boekske bovenhalen, dus ik duik in de officiële map en diep onze pas op. Hier wordt de pas gescand, maar ipv aandacht voor ons al dan niet geseind staan, zitten de douanières te gieren met de YouTube-filmpjes op hun gsm! Aangezien wij niet Tom Waes of Wim Lybaert zijn, durfde ik niet filmen. Nala kreeg wel nog een wuifke en gemeende glimlach, want vanop haar tafel gaf ze een luide blaf bij het groen licht om door te rijden. Hare pas vroegen ze niet!
Bij de péage hadden ze bij het poortje de rode knop met ticketverdeler vervangen door een beambte die tickets uitdeelde en dan handmatig de slagboom opende. Even verder bij werken zelfde scenario: aan elke zijde mannen met walkie talkie en groen en rood bordje om licht te spelen!
Vanaf Karlovac belanden we op een secundaire weg, goed asfalt, maar bochtig en bergachtig! Bovendien waren de snelheidsborden een constante inoefening van de tafel van 10. Ik kruis mijn vingers dat ik nergens eentje heb gemist, want de camera's zijn ook gezaaid! De zoektocht naar een camping bleek deze keer niet simpel: geen camperstops beschikbaar in deze regio en de camping die we in gedachten hadden lag goed verstopt. Toen ik de naam van een camping zag langs de weg, ikke stuur naar links en duik een smal weggeske in. Bleek naar de gelijknamige guesthouses. Ging 'steuks' bergaf. Beneden nog net op een erf kunnen keren, voor een houten bruggeske. Mijn soeke heeft dan maar aangeboden om terug naar de weg te rijden, gelukkig, want halfweg patineerden de wielen een paar keer. Van de onderweg 'geplukte' appelen, maken we seffens compote voor bij het kieken!
De eerste camping bleek volzet, we gaan ook eens buiten seizoen! De tweede, nog voldoende plaats, maar rare plaatsen! Niet effen, op sommige plaatsen modderig, tussen bomen. Dan maar op grint geparkeerd, better safe than sorry! Genoeg avontuur voor vandaag gehad!
Tijdens de verkennende wandeling scoren we al een plan van het nationaal park, kwestie van voorbereid te starten morgen. Bovendien dirigeer ik naar het restaurant, die 'Choco mit Sahne' , hé! Bij een oudere garçon bestellen we choco with cream, hoewel dat niet op de kaart staat, maar het is mogelijk, zegt hij. Een jongeman brengt gewone warme choco, ik reclameer, maar née, dat ging niet. Pfffttt, op koffie kunnen ze room spuiten, dus dit is tegenwerken!
Als avondmaal staat er gebraden kip met champignonsaus en puree (zo uit een pakske!) op het menu. Ik wil ni stoefen, maar het was lekker!
We doen nog een hele parlé met mensen uit Henegouwen, het was al zo lang geleden dat ze Belgen zagen! Nala blijft zelfs los goed op haar erf en als ze aangelijnd wacht aan de wasbakken, betrappen we haar weer met nieuwe fans!
Morgen combineren we wandelen met treintje en boot ... Benieuwd!

Geschreven door PaulImelda