We wandelen naar de zee, de Adriatische Zee. 2,4 km zei de receptioniste. Klopt, maar dan kom je aan het strand van de privé-resort, waar honden niet welkom zijn. Verderop is wel gratis, openbaar 'strand', schaduwhoekjes uit te kiezen onder de naaldbomen en vlakbij het water. Als je tien meter stenen overbrugt, tenminste. Wel meteen een wandeling van 3,7 km. Onze 10 000 stappen zullen we weer moeiteloos halen! Het werden er 20 000!
Ik verken met Nala de (gladde) stenen, ze zwemt enkele rondjes en kan verkoeld uitrusten. Kunnen wij genieten en lezen. Hoewel wij hoegenaamd geen zee-mensen zijn, is het hier megamooi en wil Paul toch zwemmen. Dat heeft veel voeten in de aarde, want scherpe stenen en watersandalen liggen in de Van! Om dan Nala nog bij me houden... Als ik groen licht geef, verongelukt ze zich bijna om naar 'papa' te zwemmen! Opgedroogd kunnen we het zout voor de patatten van haar vacht schudden: allemaal witte kristallen.
Langs het dorpje, haventje, terrassen wandelen we terug naar de camping.
Rustdag! Dat wil ook zeggen inkopen doen voor de volgende dagen en de auto voltanken. Morgen nog water lozen en bijvullen en we kunnen verder!
Voor het eten laten we Nala nog even in het zoet water van het meer zwemmen en zo heeft ze genoeg verzetjes voor vandaag gehad. Wij ook!
We sluiten de dag af met warme chocomelk Mit Sahne,... Wat je zelf doet, doe je meestal beter! En Carine, op onze volgende uitstap moet er nu dus ook een bus room mee!

Geschreven door PaulImelda