Die slaapplaatsen in parken vallen reuze mee, geen WiFi kunnen pakken gisteren, dus we blijven afgesloten van de wereld in offline modus. We fixen onszelf een kwaliteitsontbijt en geven de sleutel van onze oceanette aan een passerende medewerkster.
Ochtendwandeling naar de hangbrug over de Stormsrivier ... Via een wandel- en trappenpad klimmen we naar de brug met links van ons dichte begroeiing en rechts prachtige panarama's over de oceaan. Ze geven onder ons kajakcursus en aan de overkant van de brug bouwen toeristen plattestenentorens, ik geniet van het kleurenspel van de stenen, Paul van het roffelende geluid van het water met de stenen. Onze toren tottert voor de afwerking ineen bij gebrek aan geduld! Een andere besluit ook om de zwaartekracht te volgen!
Je mag de brug niet te kritisch bekijken ... beetje roestig, scheve stangen, zijafsluiting vastgehouden met trekstrips - soms hangt de draad gewoon los! Gelukkig is het winter, laagseizoen, want er mag maar max 25 man gelijk op de brug.
In de shop slaan we voor de zekerheid nog een fles rode wijn in, ik kan niet aan een sjaal weerstaan en we spelen vanaf nu Afrikaanse muziek in de wagen. Het is een cd uitgebracht tgv de honderdste verjaardag van Nelson Mandela. Elk liedje wordt ingeleid met een livefragment uit speeches van Mandela, helemaal into the Rainbow Nation, dus. De auto's beschikken hier nog over cd-spelers!
Om surffanaten een beetje sjaloes te maken, plannen we een terraske aan Jeffrey's Bay, bij de Supertubes. Voor een Irish coffee en pina coladamilkshake betaal je hier geen vijf euro ... Er wordt hier niks aan het toeval overgelaten: er hangt zowaar een sharkbite-rescue-kit. Mijn zakje schelpjes is gevuld nu we landinwaarts trekken.
Het links, rechts, averechts blijft tricky business: vanmorgen stonden we allebei aan de verkeerde kant van de auto, eerst rechts ipv links kijken lukt ook nog niet altijd.
We zetten koers naar Addo nu ... Oeps, wegwijzer voorbij, het was toch via Colchester? Inderdaad, daar is ook een poort. We krijgen een permid om door te rijden naar Main Camp, dat duurt anderhalf uur, gates close at 18 pm, als het 16.45 u is, weet je het wel ... and don't leave the car ... De ingang doet ons denken aan Jurassic Park en we verwachten meteen een dino voor onze auto.
Niet veel verder hebben we al prijs: een aantal kudu's, een groep zebra's en een afgekloven kadaver! We spotten ook een paar mooie struisvogels en opeens een grote grijze vlek ... een buffelstier. Wat een indrukwekkende kop! De zon begint te zakken en rood te kleuren, de wegwijzers sturen ons ondertussen naar rest camp en we moeten nog een eind ... We hadden al grote hopen elephantshit zien liggen, dus ze waren er ... maar plots duikt achter een bocht een moeder met jong op in de struiken naast de weg. Terwijl we enthousiast beginnen te klikken, merken we iets verder op nog een halfwas en ... een volwassen mannetje op. Die beslist om recht op ons af te komen! Hij steekt zijn slurf wat omhoog, wappert rustig met zijn oren, kijkt naar ons autoke, en passeert ons kalm. Amai, wat een indrukwekkende ontmoeting.
Om 18.06 u bereiken we de gate, een wachter moet de ketting losmaken en we krijgen al meteen een uitbrander: 'Next time you get a fee, boete dus.'
Check in, tent ingeladen, gaan kokkerellen en eten onder de sterren, vlak bij de fence, dat belooft voor morgenvroeg.
Als we seffens WiFi hebben in het restaurant, lezen jullie meteen mee, anders ... binnen enkele dagen!

Geschreven door PaulImelda