Een rustige nacht die alleen opgeluisterd werd met stevige windvlagen en buien. Tijdens de ochtendwandeling verscheen de eerste regenboog. Ontbijten doen we enkele kilometers buiten het stadje Negeira.
Vandaag rijden we eerst naar Fisterra, een fikse omweg naar de Galicische kust met een landtong die het uiterste westelijke puntje van Spanje zou herbergen. De bekende routeaanduidingen tellen af naar de vuurtoren van Fisterra, of Finis Terrae, al zo genoemd door de Romeinen. Officieel eindigt de pelgrimstocht naar Compostella hier, herinner je de schelp die moest opgehaald worden als bewijs... Die traditie dateert allicht van voor de giftshops. Wij vinden of zoeken geen schelp, het komt ons niet toe en de kliffen zijn iets te steil! Het zou hier zijn dat Jacobus voor het eerst voet aan wal zette. Voor de pelgrimstocht geldt dat je van je zonden bent verlost door het afzien tijdens de lange tocht. Door dit stuk Camino de Fisterra te lopen, zou je door het aanschouwen van de zonsondergang en het verbranden van je kleren op de klif, je wedergeboorte vieren... Hier eindigt ook de 5 600 kilometer lange fietsroute die van Trondheim in Noorwegen door zeven landen tot hier voert. Noorwegen, Zweden, Denemarken, Duitsland, België, Frankrijk, Spanje... Iemand? We hebben die tocht het afgelopen jaar ongeveer gedaan, maar dan met de auto en dat is al zo'n afstand!
Het waait hier stevig, Nala's lokken liggen in de war en tijdens ons blitzbezoek krijgen we twee douches over ons heen, met evenveel zonnige intermezzo's. Gelukkig is de taberna er op het juiste moment.
Voor de verderzetting van de reis kiezen we de panoramische route langs de kustlijn. Prachtig rijden, links schiereilandjes, rechts de klotsende zee.
Hier en daar een strandje, grotendeels rotsen. In de buurt van Carnota merken we bij de huizen bizarre bouwwerkjes op. Langwerpige gebouwtjes op vrij hoge pilaren met een ronde steen bovenaan ('muizensteen'), ze zijn opgetrokken uit graniet en hebben horizontale verluchtingsgaten. Aan weerszijden van de nok staat een versiering, soms een kruis, soms een ander ornament. Even opzoeken leert dat het graanschuurtjes zijn, hórreo... En hoewel elders ook zo'n schuurtjes of bewaarplaatsen bestaan, is deze vorm vrij typisch voor Galicië.
Voor we weer het binnenland inrijden, picknicken we in het laatste havenstadje. Nala probeert een paar meeuwen te vangen, maar ze vangt bot!
Voor de nacht belanden we in Pontevedra, een vrij grote stad, die de prijs voor 'meest comfortabele stad in Europa' kreeg, omwille van het fietsvriendelijke beleid... Het valt ons al dagen op hoe voetganger- en fietsvriendelijk het verkeer hier is. Het stoppen aan zebrapaden is hier een automatisme, het vrijlaten van anderhalve meter om fietsers in de halen, is heel normaal... Blijkbaar zitten we in België, Vlaanderen in het bijzonder veel te kort op elkaar, wat de korte lontjes allicht aanwakkert!
Onze stadswandeling werken we af tussen een hagelbui en een volgende regenbui... We lopen door het mooie oude stadscentrum en flaneren ook door de nieuwe winkelstraten, gezellig!

Geschreven door PaulImelda