Vanaf onze camping rijden we in een half uur naar Mysuseter, een van de parkings waar wandelingen in het Rondane Nationaal Park vertrekken. Je kan naar toppen van 2000 tot 2400 meter of je kan de Peer Gyntvegen kiezen, maar daarvoor moet je een meerdaagse trip voorzien en overnachten in berghutten. Wij kiezen, of vinden, een weg naar een waterval via een schoon meertje en een creatief gebouwde brug, lopen toch één kilometer over het Peer Gynt pad en sprokkelen 13 wandelkilometers bij elkaar en Paul zelfs enkele tientallen zwemmeters!
Nala start de wandeling met een klein trauma: we passeren een wildvang. Gewoonlijk zijn dat metalen staven over de weg, met een hekje opzij. Niet hier... Er ligt een metalen plaat dwars over de weg. Het zijhekje is rechts, ik loop links en heb niks in de gaten. Terwijl Paul het kleine bordje leest,... jankt Nala heel de berg bijeen: haar 4de kennismaking met het principe 'schrikdraad/-plaat'. Ik voel niks, goeie Vibramzolen! Maar de volgende kilometer zitten we met een angstig hondje. Op een bepaald moment gaat ze zelfs in wandelstaking. Gelukkig zijn er watervalletjes en beekjes die haar de zorgen laten vergeten.
Korstmossen, jonge berkenbosjes, struikgewas... Het is hier schoon en zo rustig, over de ganse dag zien we geen tien andere wandelaars. Allen zijn ze naarstig op zoek naar de gele en blauwe verfplekken op rotsen of bomen! De klim naar Kåsen mag er best zijn, zeker met de onzekerheid 'is dit de weg?'
De Vesleulfossen ontgoochelt een beetje, mooi gezicht, maar de andere kant van de rivier, veraf dus. Maar we zijn verwend, want wat een geweldige tocht, hoe mooi is het hier weer. Rondom besneeuwde toppen en zon! Op het stukje Peer Gyntweg kwam de grond plots heel snel op me af: zere handen, knieën, voorhoofd wat geschaafd en vooral krassen op mijn zelfvertrouwen. Gelukkig gebeurde dit op mos en gras en niet op de rotsen... Beetje chance!
De eerste passage bij een prachtig bergmeer zwom Nala haar laatste stukje schrik weg! Als we daar terug passeren, neemt Paul zich voor dat hij ook gaat zwemmen... Geen zwembroek bij... Tja, er is immers niemand! Of toch? Nog een ijsbeer en een dame in tuinstoel bij een vakantiehuisje aan de andere kant van het meer. Zelf heb ik toch maar gepast voor deze uitdaging...
Rond half zes bereiken we opnieuw de parkeerplaats, enkele schapen heten ons welkom. We besluiten de nacht hier boven op de alm door te brengen. De zon schijnt hier nog overvloedig, geen verkeer, rust, schaapjes...
We zoeken het verhaal van Peer Gynt op: ik meende te herinneren dat hij een soort Noorse Pallieter was... Het deel dromer hebben beide figuren gemeen, maar Peer was geen naïeve, goedgemutste dromer, hij was een hebberige, egoïstische figuur die droomde van rijkdom en het niet zo nauw nam met het vertrouwen van mensen. Hij speelde onder een hoedje met de trollenkoning, toch ook niet de figuren met de beste referenties. Er leefde hier in de 17de-18de eeuw een Peer Gynt, maar het is niet duidelijk in hoeverre de verhalen van Henrik Ibsen stroken met het ware leven van de èchte Peer.
Edvard Grieg schreef een prachtig muziekstuk bij het leven van de volksfiguur. We bespraken dat in de muziekles in het middelbaar en het is één van de lessen die erg indruk op me maakte.
Hier de dag afsluiten op de alm tussen de bellende schaapjes met de Peer Gyntsuite van Edvard Grieg op de achtergrond, daar wordt we gewoon sentimenteel van...

Geschreven door PaulImelda