Wakker worden met de twinkeling van het water van het meer tussen de bomen. En de fluitende vogels. Wat een rustige nacht. In de verte horen we machines: maandagochtend, werkdag en blijkbaar is achter de heuvelrug een ontginning van...? We komen bij onze curieuzeneuzentocht niet verder dan herashekken!
Ondertussen onze excuses voor het haperende verslag van gisteren: blijkbaar was de upload te zwaar voor de beschikbare 4G! Spanning beetje opbouwen hé! Kijk dus even terug voor de foto's!
We verlaten het woeste Noorwegen en cruisen vandaag over een asfaltlint tussen glooiende hellingen, bredere dalen en meren naar het oosten, Zweden dus. Vanmiddag picknicken we bij zo'n prachtig meer. Onze wit-rosse gezel probeert aan onze strenge blik te ontsnappen, want ze mag niét zwemmen! Natte poten en staart kunnen we niet beletten!
We vervolgen onze weg verder naar het zuidoosten, onherroepelijk komt de grens met Zweden eraan. Vandaag hebben we voor het eerst in drie weken de snelheid van 100 km/u overschreden. De controles zijn hier legio, overal staan er camera's en de pakkans is blijkbaar erg groot, iedereen houdt zich netjes aan de 30 40 50 60 etc voorschriften. Er wordt nergens geclaxonneerd, maar als je plaats maakt omdat je trager stijgt of rustiger wil rijden, krijg je steevast een vorm van appreciatie. Wat gaat de grote drukte wennen worden!
Anderszijds zijn er in Noorwegen liefhebbers van oude, zware, snelle wagens waarmee ze gaan joyriden: op sommige pleinen en op rijwegen die breed genoeg zijn, hangt de rubber in kringen en bochten op de rijweg. In Gaupne merkten we dit fenomeen de eerste keer op, 's avonds en' s nachts hoor je dan de motoren loeien en de banden gieren... 'Rare jongens, die Noren!'
Enkele kilometers op Zweedse bodem passeren we een winkelcentrum, groot! Indrukwekkend hoe groot de gewone supermarkt is, maar nog unieker is de snoepmarket: de oppervlakte van een proxi- of sparwinkel, maar dan sjokvol zoetigheden! Èchte smikkelaars, die Zweden. Nog een dik uur rijden en we arriveren bij Camp Grinsby, beter gekend als Camping Coppens. Hoewel ze ongeveer volgeboekt zijn, begeleidt Staf ons naar een plekje en terwijl we wachten, lopen we Beau, zoon en eventjes leerling in mijn klas in 2020, op het lijf. Over hoe het nog gaat en de vakantie en hun hond Luna die net vandaag gestorven is en hoe lief Nala is... Als we gaan inchecken hebben we nog een toffe babbel met Monique over de kinderen en het schaatsen en het schoolsysteem hier...
Hun weer, daar kunnen we dan weer niet over stoefen: een uur na onze aankomst viel de regen met bakken uit de lucht en de wolken zien er nog zwaar uit. De natuur snakt naar water, Zweden ligt er dor en verslenst bij.
Waar we morgen eindigen, weten we nog niet... De weg naar huis is niet recht, we zouden zo graag elanden zien en... en...

Geschreven door PaulImelda