Wat een bewogen nacht: om twee uur gewekt door twee vechtende reu'kes! Die hadden al sinds gisteren interesse in onze hormonenbom! We aanschouwen nog een fascinerend dier: een wolfspin (opgezocht!) draagt haar jonkies op haar rug. Nadat de jongen uitkomen uit het ei dat de mama meedraagt, kruipen de baby's op haar rug en vergezellen haar nog een tijd.
Al snel zijn we bij de grens. Behalve even laten binnenkijken in de passagiersruimte worden geen vragen gesteld. Nala kijkt liefdevol in de douanière haar ogen!
Bij de Bulgaarse kant moet je tegen 8 km per uur passeren tussen rx-camera's. Of warmtevoelers! Blijkbaar herkenden ze de contouren van een hond, snel doorrijden. In het niemandsland hadden we bij twee dames nog een e-vignet gekocht, dame één was helemaal fan van onze Lassie! (uitspreken met 'e' en hoog stemmetje!)
En dan blijkt dat een EU-land zeker niet over een beter wegennet beschikt! De eerste kilometers hotsen we over keien en door putten. Een E-weg, het komt goed, hoor, want we bereden heerlijke stukken asfalt, pas aangelegd en met picobello stopplaatsen.
Sorry, Sofia, dat we je links lieten liggen, maar we zitten in een pelgrimsfase! Vandaag was het Rilaklooster ons doel.
Aangezien honden niet binnen mogen, deden we eerst een wandeling in het bos. Weerom wilde de plaatselijke straathond mee! Vakkundig afgeschut met kkkssssjjt en snoep gooien.
Het klooster werd gesticht volgens het testament van ene Ivan die zich in de 10de eeuw in Bulgarije als kluizenaar terugtrok in de bergen. Hij zou er in de natuur, in een grot geleefd hebben en zich steeds verzet hebben tegen de verlokkingen van de duivel! Hij wordt vereerd als de wonder-worker, want blijkbaar gebeuren er nog steeds wonderen als je hem aanbidt.
Het klooster is een prachtig bouwwerk, waar nu nog monniken wonen, waar de relieken van St John/Ivan bewaard en vereerd worden en waar een museum is ondergebracht. Bij het betreden van de heilige ruimtes moet je op allerhande manieren respect betonen. Overal hangen kleurrijke iconen, de donkere ruimtes worden verlicht met prachtige luchters en overal branden kaarsen.
40 kilometer terug naar de snelweg ... Het valt ons stilaan op dat de doorsnee-autobestuurder in deze regio zich vrij stipt aan de snelheidsbeperkingen houdt, er is zeer veel controle. Zo werden we sportief ingehaald door een zware Mercedes, tegenliggers knipperden met lichten en effectief, de snelle jongen werd opzijgezet ...
Onze eerste keuze camperplaats bleek onbereikbaar, nummer twee lag heel mooi aan de oever van een rivier, maar oogde niet zo veilig: helemaal geïsoleerd en toch zichtbaar van op een brug. Dan maar verder naar camping, vlakbij de Griekse grens. We zagen campers, maar vonden geen ingang! Na wat rondvragen bleek dat we ons moesten melden bij de receptie van een Spa Resort! Voor een zeer democratische prijs mochten we zelfs van de faciliteiten gebruik maken, waarop we meteen in de jacuzzi gingen rusten om nadien enkele lengtes in het 50-meterbad te trekken.
Vervolgens de dagelijkse zorg voor de inwendige mens en tegen de afwas was het aardedonker! Bij het aansteken van de verlichting ontsnapte me een krijs: heel het plafond zwart van de minuscule vlieg/mug/beestjes! Kropen zelfs door het muggennet! De anti-muggenspray vonden ze gelukkig niet leuk.
We moeten hier ook alle ramen openzetten, het koelt hier niet af! Maar dat is een luxe-probleem zal de gemiddelde lezer nu zeggen!

Geschreven door PaulImelda