Na een zeer goede nacht, zonder stalkers, bezoeken we na het ontbijt het klooster. Die kloosters worden een fille rouge!
Louka, Christus, de verlosser, is een nonnenklooster. De deur in de omwalling staat open, maar we moeten bellen. Een nonnetje verwelkomt ons vriendelijk en we danken haar voor de gastvrijheid om hun parking ter beschikking te stellen van reizigers. We mogen de kerk bezoeken, maar niet fotograferen. De vrij kleine gebedsruimte baadt ondanks de kleine ramen in het zonlicht dat de vele muurschilderingen en iconen doet glanzen. We branden een paar kaarsen, voor wie het nodig heeft en uit dankbaarheid.
Vervolgens neemt ze ons mee naar het gastenverblijf, waar we loukoumi krijgen, zoet snoep genre Turks fruit! Om de plakkerige mond te spoelen krijgen we nog een glas water. Er is ook een winkeltje, waar zelfgemaakte souvenirs, religieuze voorwerpen, wierook, zeepjes en zalfjes verkocht worden. We spenderen de prijs van een doordeweekse entree, iedereen content.
In de tuin luieren de kloosterkatten, bloeien kleurrijke bloemensoorten en rijpen de fruitjes. De vrouwelijke touch is hier echt wel voelbaar, zowel in de kloostertuin als het winkeltje.
Maar we zouden het antieke Sparta bezoeken. De kostweg ruilen we voor de bergweg: geweldig mooie rit, achter elke bocht worden we verrast door nieuwe panorama's - en er zijn veel bochten! Onderweg bezoeken we nog een pittoresk bergdorpje, met toffe winkeltjes en lekkere cappuccino!
Voor het relaas van Sparta: over naar mijnen halven trouwboek...
Sparta had geen omwalling. De Spartanen moesten dus op ieder ogenblik klaar zijn om aanvallen te pareren. Dat had zo zijn gevolgen voor de jeugd. Begon al bij de geboorte. De pasgeborenen werden gekeurd en indien niet in staat om uit te groeien tot een soldaat werden ze van een (weliswaar heilige) berg naar beneden gegooid, zodat de ouders hun huiswerk konden hermaken.
Vanaf 7 jaar werden de kinderen door een centraal orgaan opgevoed tot 18 jaar met véél sport, spel, maar ook muziek en cultuur en dat gold ook voor de meisjes! Dit laatste vonden ze bij aartsvijand Athene maar niks. Daar waren de vrouwen vooral versiering - als ze niet Xanthippe heetten! 😊
Op 20 jaar moesten/mochten de jongeren trouwen waarna ze tot 30 jaar in kazernes verbleven en sporadisch naar huis mochten om 'voor de opvolging te zorgen' .
Als later de Spartanen poetingewijs aan gebiedsuitbreiding gingen doen, moesten de vrouwen Sparta immers mee
verdedigen!
De voornaamste vechtjas was Leonidas.
Zijn standbeeld staat aan de aankomst van de Spartathlon bij het stadion, waar het ook vandaag een gezellige drukte was van joggers, baskettertjes en andere sportievelingen. De 40ste editie van de ultratrail (loopwedstrijd) van 246 km van Athene tot Sparta vond hier vorig weekend plaats! Het record werd bij de eerste editie door een Griek op 20u25min gezet. Bij de vrouwen draait dit rond de 24 u. Bij aankomst kussen de atleten de linkervoet van het standbeeld welke dan ook feller blinkt daardoor!
Zoals overal ging na vele generaties de discipline er wat uit bij de Spartanen wat hun rivalen goed uitkwam. Ze vernielden Sparta grondig. We bezochten de restanten, maar er schiet echt niet veel van over.
Het huidige Sparta/Sparti heeft trouwens ook geen omwalling! 😉
Geen omwalling, maar wel een winkelstraat van 2 km lang! En hierbij is de vrouw des campers weer aan het woord! Jammergenoeg was het siësta tijdens onze passage, maar een heerlijk ijsje konden we wel krijgen.
Voor een slaapplaats kozen we voor een camping 'castle view', want hier vlakbij Mistras staat ook een chateau'ke op de rots. Het eten is snel gereed, afwaske, douchen en lezen en schrijven!

Geschreven door PaulImelda