's Morgens ontwaken aan een zonovergoten fjord: instant geluk en goesting om in het frisse water te duiken! Maar de rotsen zijn zo scherp, de afdaling steil en als Nala het aan de stok krijgt met de fjordzwaan die haar domein luidruchtig klapperend en blazend verdedigt, bergt Paul met grote tegenzin zijn ambitie en zwembroek op!
Bij het ontbijt zoeken onze afstandelijke Duitse buren toenadering; ze observeren Nala al even en fluisteren. De man komt vragen of hij de hond mag aaien. 'Natuurlijk' en ons madam laat het zich welgevallen. Dat ze er lief uitziet en goed luistert... Even later komt de vrouw, of ze ook eens mag proberen te strelen: ze heeft een panische angst voor honden, maar deze lijkt haar te kunnen helpen. Nala neemt haar taak als therapiehond heel serieus en leunt tegen de vrouw zonder poging om op te springen. De vrouw geniet, Nala ook en wij trots!
Vanaf de eerste bocht linksaf beginnen we met tientallen steile haarspeldbochten tegen de bergwand op te klimmen, de fjord ligt meteen ver onder ons. We zien huisjes met groen dak en kronkelen verder. Bij een skicentrum hebben ze een servicepunt voor campers voorzien, dus kunnen we proper verder! Wisselende prachtzichten rijgen onze weg aan elkaar, tientallen tunnels en steeds weer verrassingen bij het buitenrijden, bossen worden berkengroepjes en uiteindelijk rots. Bij onze eerste waterval houden we halt, er is ook een minibokrijk - gesloten, maar het erf is vrij toegankelijk. Nala mag niet zwemmen, maar mijn gsm neemt wel even een plonsbadje na een uitschuiver van Paul. Sterke gsm!
In Røldal wijken we even van onze route af om onze eerste 'stavkyrkje' te bezoeken. Staafkerken zijn volledig uit hout geconstrueerde kerken, er komt geen ander materiaal aan te pas! Deze is gebouwd tussen 1200 en 1250 en staat bekend om het wonderbaarlijke kruisbeeld dat nog steeds boven het koor hangt. Volgens de traditie van de verteller werd er elke midzomernacht gezweet (6 juli volgens de Juliaanse kalender) en dit zweet had een genezende werking. We denken dat de kracht nog nawerkt, want bij het binnenkomen zei Paul meteen dat het er naar sauna rook... In de Middeleeuwen groeide Røldal dan ook uit tot een van de belangrijkste bedevaartsoorden in Noorwegen en dat duurde tot 1835. De kerk is rijkelijk versierd. Røldal Stavkyrkje is nog steeds de parochiekerk van Røldal, rondom liggen de mooi onderhouden graven. We picknicken naast de kerk en vervolgen dan onze route voor nog meer water dat van de rotsen klotst en buldert! Bij de Låtefossen, de zogenaamde tweelingwaterval hebben we nog net een plekje voor de auto. Bij het passeren krijgt je wagen een gratis carwashbeurt!
Verder naar het noorden rijden we tussen boomgaarden, dit is de fruitstreek van Noorwegen.
Een gratis camperplaats zit er vandaag niet in: de valleien zijn smal, de weinige vrije plekken staan al vol en er zijn verschillende campings... die laten/plaatsen bordjes met 'verboden te overnachten' (plaatsen).
Maar dan maken we van de nood een deugd: het is nog vroeg (16 uur) als we arriveren en we kunnen wel een was- en droogautomaat vullen! Zo lopen we er de volgende dagen weer netjes fris bij!
Hier in Kinsarvik is het heerlijk warm weer, de Noren klagen steen en been wegens te warm, wij zijn blij dat het geen hittegolf is! En hopelijk kunnen we morgen op dagtocht naar de vier watervallen achter de deur!

Geschreven door PaulImelda