Gelukkig hebben we gisteren een heel mooi, avondlijk beeld kunnen vormen van het heiligdom hier. De klokken zwegen tussen tien uur gisterenavond en zeven uur vanmorgen, maar de regen zorgde bij tussenpozen voor enige geluidsoverlast.
Zaterdagmorgen betekent ook de weekendbijlage van De Standaard en dus zitten we eerst wat woordjes te puzzelen in Karels Crypto, er zijn zo van die gewoontes in het leven!
Het bezoek aan de kerk en het plein van Fatima verloopt onder een weerbarstige paraplu, het is ronduit 'Scheisswetter'. Dat mensen in deze omstandigheden hoop en troost vinden of boete willen doen door op de knieën het plein over te steken, toont hoe krachtig het geloof nog is of hoe machteloos mensen kunnen zijn. Het is niet aan ons om te oordelen, elk individu zou ergens steun en houvast moeten vinden. En gaat het vooral niet om de momenten van reflectie, het stilstaan bij keerpunten in het leven, dankbaarheid?
Alle mooie overpeinzingen ten spijt onthouden we vooral de mooie beelden van gisterenavond en proberen aan de kust nieuwe ervaringen en vooral beter weer te vinden.
De buien hebben zich evenwel omgeschoold tot èchte regen en eens in Nazaré blijven de hemelsluizen open en er waait bovendien nog een stormachtige wind. Wij zijn vastberaden om de grootste golven ter wereld te zien... Dat de golven hier zo groot zijn, is te danken aan de 'Nazaré Canyon', het grootste ravijn onder water in Europa met een lengte van 170 kilometer en een diepte van maar liefst 5000 meter. Met een wandeling van 5 km zien we het geweldig bulderen van de zee onder ons en van op het strand. Ondertussen striemt de wind pijnlijk langs onze gezichten, de vacht van Nala wappert alle kanten op, maar ze vindt het plezant, want ze rent de paadjes af richting strand en daar loopt ze haar gekende 'achten' om ons bij elkaar te houden!
Terug in de camper druppen we uit en Nala schudt water en zand in het rond.
In Óbidos belanden we op het festival van de chocolade (1 tot 17 maart), tijd voor een vergelijkende studie! We betreden het dorpje door een middeleeuwse poort en komen via een teletijdmachine in een middeleeuws dorpje terecht. Smalle, steile straatjes met de meest veelzijdige winkeltjes en eethuisjes. Op de pleintjes staan de foodtrucks mekaar de loef af te steken.
We proeven een plaatselijk kersenlikeur uit een chocoladecoupe'ke. Het moet gezegd: zowel het drankje als de chocolade doorstaan onze lekker-test! Verderop proeven we fruitjes met chocolade uit de chocoladefontein! Lekker! Deze sneukeltocht voltooien we zonder regen, terug in de camper tikken de druppels weer op onze koepels!

Geschreven door PaulImelda