Vanochtend ontbijten we in het oude centrum met traditioneel Balkan brood, peksimeti, en scrambled eggs. Daarna kopen we nog wat souvenirtjes, maar terwijl we door de straten lopen, zien we in de verte een enorm zwarte lucht aankomen. Johan loopt daarom vast naar het appartement om de koffers nog droog over te krijgen naar de auto en ik koop nog wat laatste dingetjes. Uiteindelijk rijden we rond half tien weg bij het appartement. Onze eerste stop op weg naar Sarajevo is Blagaj, een piepklein dorpje op ongeveer 20 minuutjes rijden van Mostar. Het hoogtepunt hier is een zogenaamd Derwisjhuis, een huis voor islamitische geestelijken. Het is prachtig gebouwd, tegen een rots aan, op de oever van een rivier. Het huis komt uit de 16e eeuw en we mogen het bezoeken, uiteraard wel helemaal bedekt en zonder schoenen. Het is van binnen niet heel bijzonder, maar van buiten heel mooi! Er zijn sowieso veel moslims in Bosnië, dat valt wel op. Door de vrouwen in boerka, maar ook door het Turkse eten en de arabische teksten overal. We zien dat het in dit plaatsje inderdaad hard geregend heeft en de temperatuur is bijna 30 graden gedaald ten opzichte van gisteren: het is nog zo’n 17 graden. Eigenlijk best wel even lekker! Maar ik pak wel m’n vest erbij. Vanaf daar moeten we snel door, want we willen graag naar Tito’s bunker en die heeft alleen rondleidingen op bepaalde tijdstippen. We hebben nog wat gedoe met de navigatie en uiteindelijk zijn we er bijna (5 minuten voordat de rondleiding begint), maar staan we voor een dicht hek. Er zit wel een mannetje bij, die geen woord Engels kan, maar ons weet duidelijk te maken dat we eigenlijk via de andere kant van de rivier hadden moeten rijden. Maar omdat de rondleiding bijna begint, mogen we er nu doorheen. Uiteindelijk komen we erachter dat we over militair terrein zijn gereden, waar de bunker dus ook op staat. Op het afgesloten stuk staat sinds jaar en dag een munitiefabriek, die nog steeds in gebruik is. En daar rijden wij dan even doodleuk langs met onze Volvo. Ik vind het een beetje vaag verhaal, maar goed, we hebben de rondleiding gehaald! Dit is dus een bunker die Tito in de tijd van Joegoslavië heeft laten bouwen, voor als er ooit een nucleaire aanval zou komen. Die is er nooit geweest, maar hij had in ieder geval een plek waar hij met 350 andere belangrijke mensen veilig zou zijn. Er leefden op dat moment zo’n 22 miljoen mensen in Joegoslavië, dus wel een beetje raar. Het was ook topgeheim dat die bunker überhaupt bestond, dus zoals ik het begreep, is dat pas sinds 2011 echt algemeen bekend en is het een museum. Heel bizar om te zien. Alles was geregeld en voorzien, zodat ze daar 6 maanden konden overleven. Water, elektriciteit, luchttoevoer, voedsel, et cetera. Hij is niet sterk genoeg om atoombommen van nu te weerstaan, maar voor toen wel. We horen ook veel over Tito en het Joegoslavië tijdperk, interessant om allemaal te horen. Na de rondleiding rijden we naar onze laatste stop van vandaag, het tunnelmuseum van Sarajevo. Sarajevo is ten tijde van de oorlog in de jaren 90 bijna 4 jaar belegerd geweest, in totaal 1425 dagen. Dit is de langste belegering in de moderne oorlogsgeschiedenis en om twee ‘veilige’ zones voor de Bosnische mensen te verbinden, zijn er in die tijd tunnels gebouwd. Dit museum vertelt het hele verhaal van de belegering en de tunnels en er is zelfs nog een klein stukje tunnel intact, waar we doorheen kunnen lopen. Enorm indrukwekkend museum en we leren hier ook over de ‘Sarajevo Roses’. Op plekken waar granaten zijn ingeslagen in de straat, zijn de gaten gevuld met rode resin, waardoor een soort bloemenpatroon ontstaat. Overal waar zo’n roos op straat te zien is, zijn tenminste 3 mensen omgekomen door zo’n granaat. Het rood staat hiermee ook voor het bloed van deze mensen. We zijn onder de indruk van het museum en lopen hier best lang rond, met een handige audiotour die je zelf op je telefoon kan afspelen. Na het museum rijden we naar het appartement. Het is echt mega en midden in de stad! We eten ‘s avonds in een restaurantje, gevonden via Tripadvisor. Morgen gaan we deze stad verder ontdekken!

Geschreven door Johan-en-emma.op.avontuur