Vanmorgen besloten we om te ontbijten in het oude centrum. De prijzen liggen hier nog een stuk lager dan in Slowakije, dus voor minder dan €10 kunnen we prima met z’n 2en ontbijten. Daarna lopen we nog even door het centrum, bezoeken wat kerken en dan hebben we eigenlijk de meeste hoogtepunten wel gehad. Eigenlijk ongelooflijk dat dit de tweede stad van Servië is, het oude centrum doet bijna dorps aan. We wandelen terug naar onze airbnb, waar we overigens vreselijk geslapen hebben. Het was er heel heet, de bedden op de bovenste verdieping bleken niet opgemaakt te zijn, dus we moesten toch op de middelste verdieping slapen. Ook zat er een soort kuil in het matras, waardoor we allebei wakker werden met rugpijn. Niet best dus, blij dat we hier maar één nachtje zijn. Terug bij de airbnb laden we de laatste spullen in en rijden we richting het fort van Novi Sad. Hier kunnen we gratis overheen wandelen. Het is een heel oud fort met een grappige klokkentoren: de grote wijzer geeft hier de uren aan en de kleine wijzer de minuten. Op de foto is het dus niet vijf voor twaalf, maar 11 uur. We drinken wat in een restaurantje en lopen dan maar weer terug naar de auto. Nadeel van iets dat nog niet zo toeristisch is: er zijn nergens bordjes met uitleg te vinden, als ze er zijn is het meestal alleen Servisch en de meeste mensen spreken ook niet zo goed Engels. Op het fort weten we daardoor niet zo goed wat we nog moeten en stappen we dus in de auto, op naar Belgrado! We kiezen ervoor om via Fruska Gora te rijden, een nationaal park. We stoppen eerst bij een TV-toren die ooit door de NAVO gebombardeerd is. Dit is heel goed te zien en is een beetje een rare gewaarwording. Verder waren er in dit park vroeger 30 kloosters te vinden, inmiddels zijn er nog 17 over. Velen hebben de oorlogen niet overleefd. De kloosters zijn nog in gebruik en wij bezoeken het Krusedol klooster. Opnieuw geen bordjes, weinig toeristen, dus een beetje onzeker lopen we naar de ingang. Mogen we wel naar binnen? We komen wat mannen in lange zwarte gewaden en met lange baarden tegen, waarschijnlijk de kloosterlingen. We lopen voorzichtig naar binnen en zien dan op eens een bordje met ‘shop’ staan. Gelukkig, een souvenirwinkeltje, hoe klein ook, duidt dat hier wel degelijk toeristen mogen komen. We kopen een kaars (ook een beetje uit medelijden en om het klosster wat te sponsoren) en lopen dan verder. We mogen in de kerk zelf helaas geen foto’s maken, maar die is ongelooflijk mooi! Een klein kapelletje, maar helemaal beschilderd en versierd. Een man in zo’n zwart gewaad begint een heel verhaal tegen mij in het Servisch zodra ik binnenstap en ik probeer hem duidelijk te maken dat ik er niks van begrijp. Dan wijst hij naar m’n korte broek en ik begrijp het: die is te kort voor in de kapel. Hij gebaart dat ik mag blijven, maar niet in het allerheiligste deel mag komen. Dat is prima, want het kapelletje is klein, dus ik kan het prima zien. We besluiten de gekochte kaars hier maar aan te steken en neer te zetten en gaan dan weer verder. We rijden verder door het park en daarna over de binnenwegen door naar Belgrado. Daar komen we rond 15 uur aan, een heel avontuur. Onze navigatie stuurt ons eerst naar de verkeerde straat. Vervolgens vinden we de goede flat, maar weten we niet welk appartement we in de flat moeten hebben. Omdat Servië geen onderdeel is van de EU hebben we ook geen internet op onze telefoon, wat het niet eenvoudiger maakt. Op een gegeven moment begint er iemand tegen me te praten door de intercom, maar ik versta er weinig van met de drukke weg op de achtergrond. Uiteindelijk weet ik haar duidelijk te maken welk appartement ik moet hebben en ze zegt me dat ik naar de vierde verdieping moet komen. En als de lift het niet doet, moet ik op 6 drukken en dan terug naar beneden lopen. Oke... dat belooft niet veel goeds. Binnen is er gelukkig iemand anders die ook met de lift moet. Het liftje ziet er inderdaad niet echt betrouwbaar uit en de mevrouw zegt tegen mij: ‘elevator from first world war’ 😂. Uiteindelijk komt de lift, maar het knopje naar de 4e verdieping doet het inderdaad niet. Het knopje naar de 5e wel en als we daar zijn aangkomen, doet het knopje naar 4 het wel. Ik weet dan alsnog niet waar ik heen moet, maar ik zie één deur open staan en loop daar maar heen. Daar is iemand druk bellend bezig en op een gegeven moment krijg ik de telefoon in m’n handen gedrukt. Het blijkt onze airbnb host te zijn. Ik moet tegen haar mijn naam vertellen, want ze heeft hier meerdere appartementen, dus ze moet weten welke de onze is. Ik vertel haar mijn naam en ze vertelt me dat ons appartement op de eerste verdieping is. De eigenaresse van de telefoon loopt met me mee en overhandigt me de sleutels. Ondertussen staat Johan nog steeds ergens buiten te wachten met de auto en ik probeer aan haar te vragen waar we de auto kunnen parkeren. Het enige wat ik terug krijg: ‘I don’t understand’ en daarna is ze weg. Gelukkig staat er in de airbnb app een telefoonnummer van onze host, dus die bel ik maar even. Zij spreekt gelukkig wel goed Engels en legt uit dat we voor het gebouw kunnen parkeren en de slagboom kunnen openen met één van de sleutels. Allemaal opgelost dus. We relaxen even wat in het appartement en gaan dan om de hoek wat eten. We nemen allebei een Servische specialiteit: kneževa Traka. Gefrituurde kip met bacon, ham en kaas. Heel lekker, maar een fikse homp vlees. Gelukkig heb ik Johan bij me 😊. Na het eten gaan we weer terug naar het appartement, we hebben een tweepersoons jacuzzi in de badkamer, dus die gaan we uiteraard even proberen! Morgen gaan we Belgrado ontdekken.

Geschreven door Johan-en-emma.op.avontuur