Vanmorgen staat de wekker om half negen en rond half tien vertrekken we uit Kotor. Het is opnieuw superdruk, ook op de weg, dus het is ongeveer 10 uur voor we Kotor uit zijn, terwijl het maar een stukje van een paar kilometer is. We hebben weer een prachtige route door de bergen en ook de grensovergang naar Bosnië gaat gelukkig weer vrij snel. Wel de eerste keer dat ze ook onze autopapieren wilden zien. De groene kaart was niet genoeg, maar na het laten zien van het kentekenbewijs mochten we gelukkig doorrijden. Onze eerste stop is een kerk in Trebinje, de Hercegovačka Gračanica kerk. Opnieuw prachtig versierd van binnen en zoals in elke bezochte kerk, kopen we ook hier kaarsen en steken we die aan. Van de gids in Belgrado hebben we geleerd dat een kaars bovenin voor de toekomst is en een kaars onderin voor het herdenken van het verleden, dus we kopen twee kaarsen en zetten op beide plateaus eentje. Bij het klooster zit een restaurant, waar we een heerlijk broodje eten. Ook worden de landen steeds goedkoper, het is hier nog weer goedkoper dan in Servië en Montenegro. We hebben nog geen Bosnische Marken, maar gelukkig zijn euro’s ook prima. We rijden daarna verder naar onze tweede stop, de Kravica watervallen. Vanaf de parkeerplaats is het een aardig stukje dalen en het is heet. Het is heel Nederlands om te klagen over het weer, maar je zweet gewoon bizar veel met deze temperaturen. De watervallen zijn supermooi, maar het is er wel heel druk! Je kan onderaan de watervallen ook zwemmen, maar we moeten eigenlijk weer door en het is ook niet zo handig om nat in de auto te gaan. We lopen dus weer terug naar boven en stappen snel de auto met airco in. Daarna rijden we door naar Mostar, waar we vannacht slapen. We worden opgewacht door onze supervriendelijke host die ons vertelt dat het inderdaad extreem heet is deze dagen, zo’n 46 (!) graden. Mijn weerapps zeggen rond de 40, maar het zou me niks verbazen als zij gelijk heeft. Ze legt ons uit wat we in Mostar kunnen doen en bezoeken en laat ons het leuke appartementje zien. We droppen onze koffers en lopen dan eigenlijk direct naar het oude centrum. Daar bezoeken we het ‘museum of war and genocide victims’ over de oorlog. Superindrukwekkend en heel heftig. We zien dat de beroemde brug uit Mostar op mijn geboortedag overhoop is geschoten. Gelukkig is daar nu niks meer van te zien, maar als we even later door de stad lopen, zien we ook hier nog de nodige gebouwen met littekens van de oorlog. We bezoeken een moskee en hebben vanuit de minaret een prachtig uitzicht op die beroemde brug. Ze schijnen er hier vanaf te springen, maar dat hebben we nog niet gezien. We lopen door een smal straatje met allemaal winkeltjes naar een restaurantje, aangeraden door onze host. Het is inderdaad een superleuk en lekker restaurant, met megaporties voor heel weinig geld. Johan heeft cevapi, traditionele worstjes en ik heb een risotto met kip. Dat laatste blijkt meer kip kerrie rijst te zijn, maar het is heerlijk. Ook hier, zittend in de schaduw en zo min mogelijk bewegend, gutst het zweet gewoon van je kop. Blijven drinken dus maar! 😁 Onze ober is heel vriendelijk en we vragen hem of hij weet of we ergens Ajax kunnen zien. Hij begrijpt meteen wat we bedoelen en legt ons uit waar we de meeste kans maken en hoe we daar moeten komen. Na het eten lopen we daarheen, maar helaas, Dynamo Zagreb speelt ook en dat is interessanter voor hier. We slenteren dus nog even door het stadje, kopen een ijsje en gaan daarna naar het appartement. Daar vinden we op onze tv een kanaal waarop we toch Ajax kunnen zien! Ons Bosnisch is niet zo heel goed, dus we moeten het zonder commentaar doen.. duimen dat het goed komt!

Geschreven door Johan-en-emma.op.avontuur