Vanmorgen staan we rustig op, ontbijten, pakken onze spullen en maken ons klaar voor het raften. We laden de auto vast in, zodat de eigenaar van het appartement vast kan schoonmaken voor de volgende gasten. Om half tien worden we opgehaald, samen met nog wat anderen worden we naar de Tara brug gebracht, waar het kantoor zit. Daar moeten we betalen en vooral veel wachten. Gelukkig is dit helemaal niet zo toeristisch... Ik schat dat er wel zo’n 50-70 man meegingen vandaag. Ook hier is de communicatie erg onduidelijk en vaag, maar uiteindelijk worden we bij elkaar geroepen en krijgt iedereen waterschoenen, een zwemvest en een helm. Dan gaan we weer in de auto en gaan we met boten richting het startpunt. Daar gaan we de Tara rivier op, toevallig belanden we in een boot met 4 andere Nederlanders, die allemaal net zo’n soort rondreis maken als wij. Leuk om zo wat ervaringen te delen! Het raften zelf is niet super heftig, de rivier staat op z’n laagst en is redelijk rustig. Het uitzicht daarentegen is geweldig. We varen onder de Tara brug door en stoppen bij een waterval, verderop stoppen we ook even om te zwemmen. Het water is 12 graden, dus niet echt lekker om rustig te zwemmen. Het water is wel geweldig helder, het water uit de waterval kunnen we zelfs drinken! Na ongeveer 1,5 uur raften en 12 kilometer verder hebben we ons eindpunt bereikt. Weer in de auto, terug naar het startpunt. Daar krijgen we lunch, terwijl er daarnaast even een nieuw asfaltje gelegd wordt, lekker stinken. Daarna worden we weer teruggebracht naar ons appartement, het is zo’n kwart voor vier als we daar aankomen. Snel in de auto, want we hebben nog een uurtje of 3 voor de boeg richting Kotor. De reis gaat voorspoedig, al zijn het wel weer alleen maar bergweggetjes. Maar dat betekent ook genieten van de omgeving! Zodra we in de buurt van de baai van Kotor komen, wordt het steeds drukker. Overal staan auto’s langs de weg geparkeerd. De weg loopt om de baai heen, dus iedereen zit daar aan het strand of bij een restaurantje. Strand betekent hier overigens beton of grind, er is geen zand te bekennen. Rond half zeven komen we aan bij het appartement. De eigenaar zou ons opwachten, maar heeft ons smsje niet gehad, dus we wachten een paar minuutjes. Hij is er gelukkig snel en laat ons het prachtige appartement zien. Mega groot en wat een uitzicht!! (Zie foto’s). We rijden nog even naar het supermarktje en vinden daar in een uithoek van een vriezer nog twee diepvriespizza’s. We rekenen af (grappig feitje: ze hebben in Montenegro de euro, terwijl het geen onderdeel is van de Europese Unie, ingewikkeld verhaal) en rijden dan terug naar het appartement. Daar eten we en genieten we op het balkon. Het is buiten enorm heet, maar het uitzicht is te mooi om binnen te gaan zitten. We zijn blij dat we hier twee nachten zitten en niet morgen alweer weg hoeven!

Geschreven door Johan-en-emma.op.avontuur