Confetti van bloesemblaadjes heeft mijn stoeltje bezet toen ik even weg was. Ik schud ze af en wacht tot mijn thee getrokken is. Slechts mijn smalle tafeltje scheidt me van de bloesembomenblaadjesstoep. Een kindje op een loopfietsje snort voorbij, de vader er hollend achteraan. Een man in pak met aktentas zoeft na de vrijmibo met een elektrisch stepje huiswaarts, zijn badge nog aan zijn broekband. Ik kijk even om me heen: als je in Keulen bent, bezoek dan zeker de Dom, maar steek ook de Rijn eens over, naar Deutzer Freiheit, daar is het leuk!

De stad van het Keulse water is mijn eerste halte op weg naar Italië voor een stedentrip. Met mijn vriendinnen Walda en Régine, die er al jaren op wachten dat ze hier eens genoemd worden: meiden, bij deze! Ik ontmoet ze zondag, in Pisa. Ik reis met de trein, heerlijk om weer alleen onderweg te zijn. Mijn Lief zette me af op station Mook-Molenhoek, en via Venlo en dan stopbus naar Mönchengladbach en dan weer trein naar Keulen sta ik om een uur of drie onder de heftige tweelingtoren. Met een interessante geschiedenis, en gebouwd om te imponeren. Dat is gelukt. Binnen is er glas-in-lood, en achter het priesterkoor slapen de Groten hun eeuwige rust. Maar hoewel oud, sfeervol vind ik de Dom niet. Hij is me te licht en te overzichtelijk, te protserig ook. Hier geen donkere nissen met in hun schaduwen slecht gelijkende standbeelden, hier fluisteren weinig verhalen rond. Of het is niet stil genoeg om ze te kunnen horen. Ik steek toch maar even een kaarsje aan bij Maria, die kan er ook niks aan doen. Ze heeft een veel te klein hoofd en haar witte jurk bezwijkt onder de opgenaaide kostbaarheden. Haar hals is te kort voor de lading aan snoeren die haar siert, de parels slierten over haar kin van overvloed. Arme Maria.

Ik loop langs de Heumarkt waar een Koerdische feestdag wordt gevierd, Newroz, letterlijk De nieuwe dag, een lentefeest. Vrouwen in kleurige jurken als pauwen met donkere ogen en flitsend goud tussen de veren. Hun mannen schreeuwen: 'Free Koerdistan', en hebben allemaal een op-en-top verzorgd kapsel. Hun muziek en hun roep om vrijheid volgen me over de brug waar de Rijn me van rechts toestroomt. Veel water hoor, van een prachtig heldergroen op deze zomerdag in maart. Dan sta ik al snel bij de Jeugdherberg, inchecken, bed opmaken, tas in de kast.

Op zoek naar een supermarkt. Die vind ik, een biologische nog wel, en ik vind daarna ook een koffiebarretje waar ik een geroosterd pestobroodje eet. En koffie en een flinke thee drink om een beetje bij te vullen.

Nu zit ik aan de Rijn, de Dom aan de overkant dus de Rijn stroomt van links. Ik deed al boodschappen voor morgen, bij de bio supermarkt, en nam daar een vers agaveblad mee voor de aloe vera. Nee, dat laatste niet natuurlijk, maar ze hebben het wel! Er wordt hier op de oever gesport, geflirt en geflaneerd. Er wordt bier gedronken, uit pizzadozen verschijnen roodbesmeerde zespunten en chipszakken knisperen terwijl het daglicht, misschien ook wel een beetje geïmponeerd, zich achter de Dom laat zakken. Terwijl jongelui comfortabel op het gras blijven zitten trekt mij de kou in mijn schouders. Ik zoek de Jeugdherberg op, geen zin om nog de stad in te gaan, ben best wel moe.

Op de kamer hoor ik dat tegenover in de straat een echte Kneipe zit, met het vrijdagavondgeroezemoes dat voor later op de avond dronkenmansliederen voorspelt. Gelukkig zit er ruimte tussen, en wat bomen, het gaat me niet wakker houden denk ik. Het bed tegenover is nu ook opgemaakt, maar mijn 'slapie' is gevlogen, komt later wel. Ik rommel wat rond, schrijf dit af, ga zo nog wat lezen. Wekker zetten, morgen om vijf voor negen de trein op Köln Hauptbahnhof. Op naar Milaan.

Geschreven door Dove.e.roma