Mijn verblijf in de sauna en het filmpje pakken heeft me goed gedaan. Een dampende kop koffie bij mijn ontbijt en om acht uur in de beentjes. Langs de staties van de kruisweg naar de kapel en dan de wijngaarden van het Moeseldal in, met geweldige uitzichten. Druiven, druiven, stukkie bos, dorpje, druiven. Dat is het vandaag. Hele rare verkeersborden weer, nu dat je moet uitkijken voor rondvliegende helicopters. En bij een in aanbouw zijnde bouwval staat een bordje dat je vooral de deuren moet sluiten. In de categorie leuke brievenbussen vandaag geen bijdrage, alles is van roestvrij staal en strak, geen lol aan. Bij zo'n strak huis is dan wel weer een geweldige Sinterklaas ingemetseld, let vooral op de kindertjes, hoe grappig. Opeens zie ik overal andere wandelaars om me heen, die fris ruiken. Ik ben in een wandeltocht beland en loop zo af en aan een stukje mee. Soms loop ik ook er tegenin en dan gaat iedereen naar me roepen dat ik de verkeerde kant uit ga. De wandeltocht heeft zelfs stempelpunten en drinkposten, er lopen veel Duitsers mee, dan weet je zeker dat het goed georganiseerd is én dat je niet zomaar een beetje kunt meelopen: je moet wel je stempelkaart laten zien, anders krijg je geen medaille. Net als ik straks in Rome, als ik daar geraak. Omdat ik ook wandel, vind ik dat ik ook wel een kopje thee mag. Die smaakt eveneens Duits, zo van die Hagenbuttentee, bleh. Gestolen goed...Om het extra aan te zetten komt er nog een klein hagelbuitje overheen: kijk, op die Audi zie je de hagelkorrels liggen. Ik wandel rustig verder, hoog in het dal. De wijngaarden hebben stutmuren waarin kleine trapjes zijn gemaakt zodat je toch van het één naar het ander kunt. In het dal komt de trein voorbij. Een wijnboer maait het gras tussen de ranken. Hij heeft heel weinig ruimte om bovenaan de draai te maken en de helling is hartstikke steil, dus hij maait steeds één reep wel en dan drie repen niet, die doet hij dan denk ik later of zo. Ik kom wilde akelei tegen en in een dorpje wordt een verzetsheld geëerd die zeven Luxemburgers liet onderduiken die waren opgeroepen voor het Duitse leger. Altijd vreemd, zo'n grensstreek, want als die onderduikers uit het raam over de Moesel keken, keken ze zo Duitsland weer in. De telefoon gaat. Gedoe, want om te voorkomen dat-ie valt, zit hij in een hoesje dat dan weer met een touwtje aan mijn rugzak zit. Daar moet ik hem dan eerst uit frotten, uit dat hoesje dus. Ons mam, met ons pap op de achtergrond (die hoort niet goed genoeg voor de telefoon). Hallo, alles goed daar? Alles prima, nog een dik uur, schat ik zo. Houdoe, houdoe!
Het laatste stukje van vandaag gaat over vlonders, die liggen over een beekje dat onder de vlonders van links naar rechts meandert en terug. Als ik het bos uit kom, ligt er een vreemde slang op de stoep. Hij kronkelt wat op en neer maar om bij het gras van de kant van de weg te komen moet hij een stoeprand op waar hij nooit tegenop kan. Wat te doen? Er komen mensen bij, maar die vinden het niet zo'n probleem en lopen door. Ik probeer nog wat met mijn stokken, maar daarmee spies ik het beestje bijna. Om hem nou op te pakken, dat gaat me weer te ver. Ik loop maar door en vertrouw op Darwin. Dan ben ik opeens bij de Moesel. Dit moet Remich zijn, mijn slaapplek van vandaag. Je kunt hier met een boot een tochtje op de Moesel maken, ik zie dat ze daar met bussen voor komen aan rijden. Er is een boulevard zelfs, met een heleboel flanerende, fris ruikende mensen, een draaimolentje en van die trampolines waarbij je in een elastiek zit voor extra hoog springen. Zo veel mensen, dat ben ik helemaal niet meer gewend. Mijn hotel ligt aan de boulevard, bij een vrolijke Bacchus-fontein en is open voor de incheck. Ik heb een eenpersoonskamer en die hebben eigenlijk altijd een soort van niet zo'n mooi uitzicht, maar de douche en met name ook het douchegordijn maken alles goed. Ik loop nog even Remich in, maar het is niet méér dan de boulevard. Wat een treurnis. Ik zoek en vind iets wat op een supermarkt lijkt, maar het blijkt een tax-free winkel met drank, sigaretten en chocolade. What more do you need, kun je denken, maar ik had graag groenten gehad. Dat gaat niet lukken, zegt het meisje van de tax-free shop: daarvoor moet ik naar Schengen (daar kom ik morgen langs). Tip van het meisje: tankstations verkopen hier ook nog wel eens kleine levensmiddelen. Gelukkig weet ik bij een bakker/lunchroom nog net een stokbroodje te scoren, en ik heb van gisteren nog grillworst over. Nu komt ook de vinaigrette weer van pas: daarmee eet zo'n broodje opeens een stuk smakelijker. Slaapplekkie zoeken voor morgen en overmorgen. Woensdag gaat het regenen... We zien het wel.
Het was een mooie dag.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma