Vandaag is een ontspannen dag: om zes uur op, ontbijt in de Ostello en rond ze en uur op pad. Mooie wegen en paadjes, zonder verkeer en vrijwel vlak door het dal. Het is vandaag niet echt heel warm, een fijne afwisseling. Een poes strijkt langs mijn been en gaat alvast liggen om geaaid te worden, maar als ik me bij wordt het haar toch te spannend en ze gaat er vandoor. De eerste pauze doet mijn knie echt wel pijn. Bennie fleurt me op door op zijn telefoon een pauzemuziekje te laten horen, dat geeft dan wel weer moed. Dan gaat het pad toch omhoog, door een olijfgaard, mooi hoor. Boven loop ik op een soort van pas, waar een lekker fris briesje waait. Het is hier prachtig. Mooie bomen, mooie huizen, duidelijk een hele rijke streek. En olijfbomen, dus. Dan komen we op zo'n mooi stukje, dat je je adem ervan inhoudt: een stil, hoog komdal met hier en daar een paar huizen, een ommuurd kerkhofje, bloemen. Te mooi. Stil lopen we verder, stil om al dat moois om ons heen. Wat een voorrecht om hier zomaar te mogen lopen. En er is verder niemand. Dat blijft natuurlijk niet duren, uiteindelijk bereikt de route toch weer een drukkere weg. Die lopen we een heel eind af, hoewel mooi wel wat druk. Op een gegeven moment zien we Trudy, Matthias en de Duitse Claudia voor ons lopen, de Italiaanse Sylvia zit in een bushokje nog te bellen. Ze vertelt ons dat het moeilijker wordt om slaapplekken te reserveren vanaf Lucca, omdat veel mensen vanaf Lucca in een week of drie naar Rome lopen. Gisteren hoorde ik dat je als pelgrim zelfs audiëntie bij de Paus kunt vragen wanneer je 150 kilometer gelopen hebt. Dat is één weekje lopen, en dan kun je nog op je gemak kuieren ook nog! Als het zo makkelijk gaat, dan hoeft het al niet meer, laat die Paus maar zitten. Suf hoor. Sylvia loopt met ons mee, dus we zijn weer met z'n drieën. Om een uur of twaalf houden weunchpauze, nog vier kilometer te gaan naar Lucca. Ik bel Ivo even, dat was er gisteren bij ingeschoten. En daar lopen onze medepelgrims ons weer voorbij, een high-five en ze lopen weer verder. Wij nemen een flinke pauze, fijn. Om een uur of half twee zijn we in Lucca. Een mooie plaats, maar een beetje druk. We lopen het hele oude centrum door, bezoeken een kerk, en dan verder tot aan de oostpoort, daar is de Ostello. Eerst even een capuccino op een terras. Is dat even schrikken: 3,50 euro voor een capuccino! Drie keer zo duur als normaal. Ja: toeristen steden, dat wordt even wennen. Gauw naar de Ostello. De meneer is heel vriendelijk en spreekt Engels, handig. Hij geeft ons alle info die we nodig hebben, inclusief een restaurant met pelgrimsmenu (op vertoon van onze stempelkaart) voor weinig. Dat is een goeie tip, gaan we zeker doen. Ook heeft hij nog een prima overnachtingsadres voor morgen. Ik reserveer alvast voor vrijdag en zaterdag, het kan maar geregeld zijn. Het wordt een lummelmiddag, met mijn knie doe ik het rustig aan en ga ik niet nog eens heel Lucca door lopen, hoe mooi het hier ook zou moeten zijn. Er krijsen meeuwen, zo ver is de zee hier niet weg's Avonds nog een rondje stad, lekker gegeten bij een restaurantje, pelgrimsmenu, en een historische optocht door de straten met trommelaars.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma