Vandaag dierendag. Het begint al snel, met een toren die een zonderling bouwde van vuursteen met drie gevleugelde dieren en een gevleugelde madam erop. Wie goed thuis is in zijn klassieken herkent er de vier engelen van de Apocalyps in. In de zon schittert de toren als glas, maar het is gelukkig bewolkt (niet zo warm). Verder weer: konijntjes schieten aan alle kanten voor me weg. Leeuweriken (diktee!) buitelen en proberen me met gekwinkeleer bij hun nest weg te lokken. Ik ben niet zo'n bedreiging, maar dat weet zo'n leeuwerik natuurlijk niet. Nog een foto voor de paardenkalender tussendoor. Mooi lopen door de velden, blij dat het niet zo warm is. Niet zo warm? Het is gewoon koud! Korte broek uit, lange aan en een sjaal om mijn nek. Een wegkruis voor een 'drame paysan', een boerendrama, zeg maar. Daar zijn dan toch zo'n elf mensen bij omgekomen, hoe krijgen ze dat voor elkaar? Ik denk meteen rieken, zeisen en spaden.
Hee, daar loopt een vos! Steekt een wei met koeien over, dan door lang gras in een boomgaard. Hij is echt rood, en dat van die witte punt aan zijn staart klopt ook.
Ik zie de aardappelen gepoot worden, in bedden, vast handiger met de oogst. En Aronskelk in het wild, nog nooit gezien (dat is zo'n plant met een pin erin).
De bewoonde wereld weer: Visé. Het is half één en alles blijkt net dicht te gaan. Nog snel een broodje scoren, een zak chips en een blikje makreel. Dan een bankje bij de kerk en een slaapplek zoeken in Visé, dat was nog niet gelukt. Er is een mooie 'Bed en Broodje' een paar kilometer onder Visé. Dat klinkt leuk, maar is meer dan een half uur. Te voet. En nu is het wel warm geworden. En ik kan niet goed lopen want boodschappentas, dan kan ik de stokken niet meer gebruiken. Kortom: geen pelgrimage zonder afzien.
Eindelijk ben ik bij Bed en Broodje. Heel mooi. Een man scharrelt er rond met een gereedschapskist, hij weet niks van een reservering. En hij praat Duits. Maar ik ook, dus dat komt dan weer mooi uit. De kamers zijn nog niet schoon, dus ik kan er niet in. Maar ik kan meerijden in zijn pick-up, ze hebben nog een Bed en Broodje, 10 minuten terug met de auto...in Eijsden, Nederland! Bij een oude watermolen. Ik moet nog even buiten wachten, ook hier is de schoonmaak nog aan de gang, en moet me een opdringerige geit van het lijf zien te houden. Wie geiten kent weet dat die zich niet zo laten sturen, zeg maar. Later blijkt het de huisgeit te zijn, Meggie. Kippen zijn er ook nog. En honden. Alles is hier kei-design en brandnieuw.
Een slaapplaats voor morgen is in een keer geregeld, dat is weer eens wat anders. En als ik hier vraag waar ik in de buurt kan eten, mag ik aanschuiven bij de aardappels met verse worst en sla, met de pannen op tafel, gewoon gratis uit gastvrijheid, wat aardig! Zie mijn blije gezicht: eind goed, al goed. Tot zover mijn avonturen.
Twee tips van de pelgrim vandaag:
1. Je bent er pas als je je bed aan kunt raken; en:
2. Wat je wordt aangeboden, is je gegund, dat kun je met een gerust hart aannemen.
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma