Vandaag staat regen op het programma. Dus na het ontbijt (croissant en pain au Chocolat) trek ik mijn poncho over mijn hoofd. Nu lijk ik op een wandelende wegversperring die pijn doet aan je ogen. En het regent niet. Nog een foto van Stavelot, met rechts de enorme abdij, en van een legervoertuig want er is hier heel veel gevochten. En er wordt veel gefietst. Ik kom langs de Eddy Merckx stele en zie de afzettingen al voor Luik-Bastenaken-Luik, morgen. Mijn dag begint met een klim het dal uit. Het regent toch niet, snel die fluor uit, veel te warm. Na een uur lopen moet ik er toch aan geloven: de wind steekt opeens op en het gaat serieus regenen. Gelukkig zijn de paden breed en vrijwel vlak. Ontspannen kuier ik de Ardennen door.
Tijdens het wandelen heb ik altijd een liedje in mijn hoofd. Het begon met de 'Irish blessing', iedereen die ooit in een koor zong, kent die: 'May the road rise tot meet you, may the wind be always at your back...'. die kreeg ik van ons pap en ons mam mee voor onderweg. Toen kreeg ik mail van Huub, de dirigent van ons koortje, die mailt altijd wat we de volgende repetitie gaan zingen. Dus toen werd het 'On this Shining night'. Misschien vanwege die goudvis in Eben-emael veranderde dat moeiteloos naar een liedje uit het kerk- kinderkoor. Opvallend, hoe hardnekkig die deuntjes uit je kinderjaren zijn: ...want wij hebben niets te missen - dan vijf broden en twee vissen - meester, stuur de mensen vlug - allemaal naar huis terug.
Vanochtend begint met 'I like the flowers, I like the daffodils', maar dat vind ik toch echt te erg. Gelukkig is daar 'A la Berliner postiljon: van chèr ami tot in de knie, wij zijn drie koningskinderen, sa pater komt van Vendelo, van chèr ami'. Een vrolijk en opgewekt kerstliedje, en daarop marcheer ik verder. In mijn fluor- tentje waarop de regen tikt. Maar dat is niet erg: ik word onder de poncho niet nat, krijg het niet koud en de weg is duidelijk en goed te doen. Het grote nadeel van regen is dat je niet kunt rusten. Alles is nat en als je stopt koel je veel te veel af. Daar moet je bij het lopen aan denken: je moet zó lopen dat je de hele dag door zou kunnen.
Maar dat wil niet zeggen dat dat ook moet. Ik kom langs een klein stalletje, de deur kan open en het blijkt een kliko- huisje. Droog, dus toch een pauze vandaag. Wat goed genoeg is voor een kliko, is goed genoeg voor mij!
Om één uur ben ik in mijn hotel in Vielsalm. Ik heb me erop verheugd de was te doen, dat is na twee weken wel een aanrader, maar die service biedt het hotel niet.
Gelukkig kan wel de verwarming aan. Die staat nu te snorren om mijn schoenen en mijn rugzak te drogen, en mijn lijf op te warmen, fijn. Ik maak van de rest van de dag een soort rustmoment.
Terwijl het buiten regent en dan weer de zon schijnt. Leve de koning!
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma