Vanochtend laat ontbijt, acht uur. Dat had ik niet gedacht, dat ze in Zwitserland later ontbijten dan in Frankrijk, maar vooruit. Om half negen op weg, met Rémi, we lopen samen tot Pontarlier, hebben we afgesproken, dat is nog drie dagen. De GR5 gaat terug naar de brug en dan verder in Frankrijk, stijgt dan een kleine duizend meter om die ook weer af te dalen, maar wij gaan alleen vooruit aan de Zwitserse kant. Vandaag dus de hele dag de Doubs in het rechter oor. De eerste twee uur ga ik voorop, helaas geen foto's van dat stuk om die reden. Daarna ga ik weer achteraan en kan ik weer plaatjes schieten. Een lichte dag vandaag, een uur of vijf lopen, wel warm maar aan de Zwitserse kant lopen we 's ochtends aan de schaduwkant van de kloof, dus dat gaat goed. Er komt een vliegtuig over, hoor, zegt Rémi, dat is de vlucht Amsterdam-Rome, in twee uur tijd. Nee hoor, zeg ik, twee uur en een kwartier. We doen rustig voort en komen bij een stuwmeer. Leuk, daar zijn allemaal tunneltjes. Weinig klimmen en dalen vandaag, het blijft ongeveer op hoogte het water volgen, het wordt al bijna saai. Dan de grote waterval van de Doubs, hier gaan boottochtjes heen. Ik had hem eerlijk gezegd groter verwacht, maar hé, de gletsjers zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Om te bekomen van de teleurstelling maak ik een Chinese selfie. Na tien minuten zijn we bij de aanlegsteigers van de bootjes. We gaan zo'n bootje nemen naar Villers-le-Lac. Wanneer dat bootje gaat wordt niet duidelijk. Dus we wachten op een bankje tot het komt. Aan de Zwitserse kant arriveert wel een bootje, maar ja, die gaat naar een Zwitsers plaatsje en niet naar Villers-le-Lac. Verder wachten dus. Ik krijg mailadres en telefoonnummer van Rémi, dan kan ik hem foto's appen. Rémi, die zelf een restaurant heeft gehad, belt zijn zoon om te vragen of alles een beetje loopt in Amsterdam met het passeren van het restaurant. Wéér een Zwitsers bootje. En hier aan de Franse kant nog steeds niks. Dat is dan toch het verschil. We wachten. Jawel, uiteindelijk is daar het bootje. We varen door een mooie kloof, en die andere mensen op de boot varen ook door een mooie kloof. Ik kijk in het rond en Rémi kijkt met zijn kijker naar de vogels. Kijk, het hotel van Rémi, daar varen we echt heel ver voorbij, dat moet hij allemaal teruglopen. Ook op de boot: een stel andere lopers die de GR5 doen, leuke mensen. Zij slapen in de gite des randonneirs, de gite voor de wandelaars, net als ik. Als de boot heeft aangelegd belanden we in een souvenirwinkel met heel veel koekoeksklokken. Ik spreek met Rémi af elkaar morgen om acht uur te treffen bij de kerk en ga met het andere stel de gite zoeken. We komen langs een supermarkt en langs een boulangerie-patisserie, heel veel meer hebben we niet nodig. Maar eerst naar de gite. Als we daar komen, om een uur of vier, is er nog niemand. De mevrouw komt om een uur of vijf, half zes, maar ze vertelt wel waar de sleutel ligt, dus we kunnen de rugzakken binnen zetten en keren terug naar het dorp voor de boodschappen. Eerst de supermarkt, dan de patisserie waar ik koffie neem met een gebakje, omdat iedereen zegt dat mijn hoofd zo smal wordt. Tja, ik loop ook elke dag een dikke twintig, kleine dertig kilometer en ik ben de hele dag buiten, dat eet je blijkbaar niet zo makkelijk bij. Morgen mijn laatste stukje GR5. Kijk, op de kaartjes heb ik het heel duidelijk opgeschreven, anders loop ik Pontarlier zonder erg voorbij, de route doet Pontarlier niet aan, maar komt wel vlakbij. Spannend hoor, daar begint de volgende etappe: via de Via Francigena van Pontarlier naar de Grote Sint-Bernardpas. Daar moet ik nog boekje/kaarten van. Maar ik heb er vertrouwen in: ik ben al zo ver gekomen! Ciao, Bertine
PS: foto's komen morgen eerr, denk ik, trage wifi.

Geschreven door Dove.e.roma