Vandaag wordt regen voorspeld, veel regen. En deze laatste loopdag ruik ik opeens dat mijn wandelkleren wel echt héél erg stinken. En als een klamme dweil aanvoelen van het verzamelde vuil en zweet. Bovendien heb ik een deadline: tegen het middaguur ga ik lunchen met ons mam in Bladel.

Kortom: deze laatste dag werpt zijn schaduw vooruit. Dat is meestal zo de laatste dag: opeens is het genoeg, ken je dat? Ik begraaf mijn wandelspullen diep in mijn rugzak en pak gewoon de bus vandaag.
Ik trek mijn 'nette pak' aan. Hoewel dat na twee weken ook niet meer smetteloos is. Ik betaal alvast de B&B, zij zijn druk in de tuin want over een week is het 'Open tuinen weekend' en ze willen trots hun ecologische tuin laten zien. Maar normaal is de grond hier kurkdroog, en nu met al die regen loopt de tuin in het honderd. Ze heeft nog acht dagen de tijd, en nog werk voor twee weken, zegt ze. Zus is ingevlogen voor hulp. De zussen lijken op elkaar, dus ik spreek geregeld de verkeerde aan.

Ik zit in mijn kamer te wachten tot het tijd is om naar mijn bus te gaan. Ik voel me een beetje als de leerling die spijbelde en nu wacht bij de deur van de schooldirekteur. Wachten tot de tijd daar is.

Als ik naar het dorp loop voel ik natuurlijk alweer een beetje spijt: het regent helemaal niet hard en ik loop superlekker. Maar nu is het te laat om nog van plan te veranderen. In het dorp bij de bushalte blijkt dat de info op de app niet klopt. Mijn bus is net 10 minuten weg, de volgende komt 10.41 uur. Ik zoek een bankje om in vrede 50 minuten te wachten. Tegenover me is het Sint Clara college, ik kan inloggen op het open-school wifinetwerk. De bel gaat, ik zie leerlingen lokaal uit en lokaal in lopen, een paar minuten later weer een bel. Ja, zo ging dat bij ons ook, al hadden wij in de bovenbouw een zoemer. Bijzonder toch hoe dat jarenlang je wereld is, zo'n school. En hoe dat dan voorbij is. Later vandaag volgen meer scholier-perikelen, maar dat weet ik nu nog niet.

Inmiddels regent het wat straffer, maar de ruitenwissers redden het nog met interval. Er komen steeds bussen langs. Dan veer ik op als een pingpongballetje van de tafel, maar op elke bus staat 'zwembad' en hij zit tjokvol met schoolkinderen. Zouden ze hier nog aan schoolzwemmen doen? Wikipedia geeft antwoord:
'Elke leerling in het lager onderwijs heeft recht op 1 schooljaar gratis zwemmen.' Zo. Geregeld.

Daar is de bus,die brengt me snel naar Reusel. Inmiddels gaan de ruitenwissers van interval naar regulier: ik heb met de bus toch de juiste keuze gemaakt. Reusel-Bladel is vier minuten, dus als ik instap, stap ik al bijna weer uit. Het regent dat het giet in Bladel.

Ons mam is natuurlijk super blij dat ik langskom en ook dat ik weer veilig in de buurt ben. Ze is nog steeds niet gewend om op de foto te gaan, maar ik krijg er toch nog een redelijk kiekje uit gewrongen (foto geplaatst met toestemming van betrokkene). Samen lunchen, ik mag een pluutje lenen en dan pak ik de bus naar Eindhoven. Die is praktisch leeg, maar stroomt een paar haltes verder compleet vol met scholieren.

Opschudding achterin de bus. Daar wordt gerookt en een mevrouw die er wat van zegt wordt bedreigd. Ze maakt er terecht een punt van, ze is niet bang uitgevallen, blijkbaar. De buschauffeur is het zat, 'dat is nou al maanden aan de gang' en bast iedereen in het achterste deel van de bus eruit. Het wordt een compleet opstootje hier, in Hapert halte Abdijstraat nota bene. Met neus aan neus tegen elkaar schreeuwen en al. Maar de brede buschauffeur is niet snel geïntimideerd en wijkt geen centimeter. Al die scholieren gaan meteen alles filmen. De politie komt erbij, de agenten kijken wat van de gemaakte filmpjes uit, daar is het dan wel weer handig voor. Veel van de scholieren vinden het ook stom: 'Je gaat toch niet zitten te roken in de bus?' 'Totaal respectloos! Geen respect!'.

Als we eindelijk verder rijden, zijn de relschoppers naar de volgende halte gelopen, maar daar komen ze er natuurlijk ook niet in. Tjongejonge, het venijn zit hem in de staart, vandaag. Een scholier gaat het filmpje doorsturen, het gonst door de bus, bij de scholieren die mochten blijven zitten. Voor we het volgende dorp zijn is het filmpje verspreid, naar de buschauffeur, én onder de scholieren in de bus. 'Dat gaan ze op school ook zien.' Het maakt de chauffeur niet uit: 'Verspreid het maar, graag!' Het meisje dat 'snitchte' ziet er uit alsof het haar niet uitmaakt wat iedereen daarvan vindt. Dat is goed, dat maakt haar sterk.

In Eindhoven zeg ik de chauffeur dat hij een bak koffie moet gaan nemen. Dat doet hij ook, zegt hij. Hij heeft nu pauze. Van de weeromstuit vergeet ik uit te checken, maar vooruit. Inmiddels regent het niet meer.

Trein naar Nijmegen en bus naar Groesbeek verlopen zonder incidenten, rond vijven ben ik thuis bij mijn Lief en bij Poes.
Thuis bij mijn Lief is ook heel fijn en schoon ook. Na de douche trek ik mijn lekkerste thuisfleece aan. Met koffie uit mijn favoriete kopje. En dat Poes nu kopjes loopt te geven aan mijn telefoon. Dat.

Leuk dat jullie weer met me mee liepen, Ajuutjes en tot de volgende!

Geschreven door Dove.e.roma