Eerste Kerstdag 2020, mijn tweede wandeldag naar Den Bosch. Start op de rand van Nijmegen op de parkeerplaats bij de Hatertse Vennen, die aan de Vennenkant al aardig vol is. Maar ik loop de andere kant uit, dus ik parkeer in de leegte. Auto op slot, rugzak op, stokken mee. Meteen een breed zandpad, mooi plaatje maar links gewoon de A73, hoor. Daar buig ik al snel van af. Raar, ik loop nu op een kaart op mijn telefoon, maar omdat ik voortdurend in- en uitzoem heb ik geen gevoel voor afstand. Wennen. De Hatertse vennen gaan over in ruilverkavelingswegen de velden door, en de Boskantse Mariakapel staat aangekondigd. Hele velden ganzen zijn klaar voor vertrek, ze vliegen laag over. De lens van mijn telefoon tovert ze verder weg, maar ze waren heel dichtbij. Die gaan alweer naar het Noorden, straks is het hier bij ons voor hen ook nog te warm!
Met de Boskantse Mariakapel in het zicht komt een mevrouw me tegemoet, we wensen elkaar een Zalig Kerstfeest en maken een praatje. Ze wandelde altijd verl met haar man, maar die is ze in februari verloren, vertelt ze. En nu haalt wandelen haar er doorheen. Haar eerste Eerste Kerstdag had ze naar buiten gekeken en besloten dat het een prachtige dag was. Nu loopt ze haar 'zondagsrondje', in de kapel gaat ze even zitten en neemt een kopje koffie uit de rugzak. Ze steekt een kaarsje op en dan loopt ze weer verder. Fijn, dit soort ontmoetingen.
In de kapel prachtig glas-in-lood, en Maria natuurlijk met veel kaarsjes. Zit ze er warmpjes bij.
Grave komt in zicht, de brug wordt geverfd, het water staat heel hoog en er wordt geschut, hoe gaat dat water tekeer. De brug trilt ervan. Ik ben bang voor kolkend water en ben blij als ik weer gras onder de voeten heb.
Ik wist helemaal niet dat Grave zo leuk was, bij Hotel De Gouden Leeuw rechtsaf, echt waar. Oude steegjes en deurtjes en Le Sage ten Broek leefde en werkte hier, en hij ging hier ook dood. De naam kende ik maar nu weet ik dat hij de grondlegger is van katholieke drukjerijen. Veel bankjes ook, in Grave en dat komt mooi uit want de pastoor luidt net 12 uur en ik ben twee uur onderweg. Tijd voor broodje. Ik strijk neer en geniet van mijn bakkie. De bewoner komt in de deuropening een sigaretje roken, we kletsen één sigaret lang, dan vertrekt hij weer. Mooie Kerstversiering, in Grave maken ze er wat van. Dan verder, in Escharen zit Nijmeegs Jopie? En weer dior de Brabantse velden, soms een paadje achterom langs gribus-volderserfjes met oud ijzer zoveel als je wilt. In de verte een kerktoren, ik zoem uit op mijn telefoonkaartje: Zeeland. Dat wordt mijn eindbestemming vandaag. Het is nu half drie en opeens steekt er een koude wind op. Bovendien is het wel weer mooi geweest.
Op de rotonde links, Kerkstraat. Ik bel Ivo, we spreken af dat hij me bij de kerk komt ophalen. Ik installeer me op een bankje in de zon en neem nog een.keertje warme koffie uit de rugzak. Lekker. Ik zie mensen de pastorie, nu eetgelegenheid in lopen en dan komen ze er met brede zwarte dozen weer uit. Afhaalplek. Op goed geluk loop ik binnen, misschien kan ik Ivo verrassen met een maaltijd vanavond, wie weet heeft er iemand een bestelling geannuleerd? Nope, alles wordt afgehaald, niks over, in Zeeland is iedereen gezond. In de Herberg tegenover de kerk (natuurlijk) verkopen ze wel bier en wijn, ik neem een flesje Merlot mee voor vanavond. De herbergier biedt zelfs een kamer aan als hij van mijn tocht hoort. Hij mag wel gasten laten overnachten maar hij mag niet laten eten in het restaurant. Maar dan kookt hij voor me en dan kan ik het op het bankje bij de kerk opeten. Wat aardig, niet? In deze Herberg is wel plaats! Maar daar is Ivo al.
Thuis zoek ik op of ik nog wel op de goede weg ben, voor mijn gevoel zit ik te ver zuidelijk. Maar nee, het klopt toch wel. Na Zeeland splits het pad: zuidelijk naar Eindhoven, westelijk naar De Bosch. Morgen naar Hapert, dus zondag weer méér pelgrimswedervaren. Houdoe!

Geschreven door Dove.e.roma