Echt ontzettend goed geslapen, dat is dan ook wel weer eens een keertje fijn. De eerste foto is het uitzicht uit het slaapkamerraam, gelukkig bleef de lantaarn uit. Dan ontbijtje en op stap, 22 kilometer vandaag, met bij aankomst een hostel waar je van elf tot acht kunt inchecken, dus als het goed is kunnen we binnen. Fiorenzuola d'Arda was echt heel erg leuk, klein maar schilderachtig. We lopen vandaag nog steeds over vlak land, met een diep gromgeluid in de lucht van onbekende oorsprong. Een pomp, een enorme generator, een grote waterval? Die laatste valt af, zonder hoogte geen waterval. En weer de hele dag over wegen, meestal rustig, soms wat drukker. Kijk, Bennie met vrachtwagen. Blijkbaar is hier woensdag hooidag of zo. Overal wordt gras gemaaid, hooi gekeerd of binnen gehaald, op van die rollen. Ook vandaag weer nauwelijks dorpjes, maar huizen en hoeven over het land gestrooid. Om een uur of kwart over acht lopen we langs een Cisterciënzer klooster, 900 jaar oud. Er staan foeilelijke moderne beelden buiten, maar binnen is het prachtig. Op de vloer in de kerk zijn met bloemblaadjes mozaïeken uitgelegd rondom heiligenafbeeldingen in krijt en er is een mooie kloostergang rondom de binnentuin met kunstige knopen in de hoekpilaartjes. Natuurlijk is er ook een pelgrimsstempel. Na het klooster lopen we in een soort van kooi-viaduct de hele drukke A1 snelweg over, dat was de bron van het diepe bromgeluid, dat hoorden we al op een kilometer of zes afstand. Ver weg in het veld loopt een roedel hondbeesten: drie grote en vier kleintjes. Die foto met die witte dotjes tegen het groen met daarachter de snelweg. Het lijken echt honden te zijn, maar ik heb hier nog nergens één wilde hond gezien en uiteindelijk zijn wolven veel sprookjesachtiger. Zou het?
De eerste pauze is bij een boerderij langs een kiezelweg. Deze boer heeft zijn hooi al deels binnen, hij heeft het kunstig gestapeld onder de bogen waaronder hij vroeger het hooi los bewaarde. Na de pauze passeren we weer zo'n los staand huis. Hier heeft een meneer zich helemaal uitgeleefd op een richtingen bord. Rome nog 641 kilometer, staat er. De meneer komt op verzoek naast zijn kunstwerk staan, hij keurt de foto goed en we maken een praatje. Veel versta ik er niet van, maar het gaat om de vriendelijkheid, toch? Als de hitte begint te wegen zijn er nog enkele kilometers te gaan, om kwart over twaalf zijn we in Firenza. Ook dit is weer een klein ontspannen stadje, leuk. Kijk, mijn benen zijn al aardig bruin; dit is mijn uitzicht als ik omlaag kijk. Capuccino op een terras, Autan kopen bij de apotheek, dan op zoek naar het hostel. Dat zou open zijn maar blijkt dicht. Een buurman vertelt dat we gewoon moeten aanbellen bij de mevrouw die boven het hostel woont, de mevrouw vertelt ons dat we de sleutel kunnen halen bij de VVV, oh nee, die is nu dicht, dan bij het stadhuis. Dat is drie straten terug. In het stadhuis krijgen we sleutel, stempel en een plattegrond van het stadje. Om twee uur zijn we uit de hitte en binnen. Douchen, ventilator aan, middag afwachten, beetje lezen, beetje suffen. Straks is het buiten weer te doen.
Om zes uur lopen we even de dom binnen, van San Donnino. Die is heilig geworden omdat hij, onthoofd en al, de rivier hier nog is overgestoken. Daarom staat hij steeds afgebeeld met zijn eigen hoofd in zijn handen. Ik snap wel dat je daar heilig van wordt. Maar we worden eruit gejaagd, een meneer duwt ons nog net niet naar buiten en doet de deur op slot. Dan maar de buitenkant, die is eigenlijk veel mooier, met een reliëf met vier pelgrims. Naar de supermarkt, inkopen voor avondeten en ontbijt. Als we terug zijn belt Ivo. Hij is met mijn broer, Pieter en mijn nichtje, Lien, op twee uur rijden bij mij vandaan!!! Verjaardagscadeautje!!! Straks zijn ze hier, samen eten en hotel in Parma. Jezus, daar moet ik even van bijkomen. Wat een verrassing!


Morgen ben ik jarig (ik loop dan een lange, lange tocht van 34 kilometer met 600 meter stijgen) en ik heb een soort van verjaardagsactie bedacht: wie mijn blog leest en mij wil verrassen, kan mij blij maken met een gift op rekeningnummer NL55 RABO 0137 8111 36 ten name van mij, L.M. Spooren te Groesbeek. Ik verdeel de opbrengst over twee kleine erkende organisaties die goed werk doen in Afrika. Ik ken de mensen van deze organisaties persoonlijk en garandeer jullie dat er geen strijkstok is.
Als je het leuk vindt: dit is je kans!
Iedereen alvast hartstikke bedankt.


Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma