Al vroeg had ik mijn GPS weer nodig, en weer hielp hij me prima uit de brand. We worden nog vriendjes, de GPS en ik. Ik begin in het bos en ook langs een meertje, dan door het natte gras van de velden. Het eerste dorpje waar ik door kom heeft de openbare ruimte fantasievol ingericht. Kijk eens naar de bushalte, en vooral die telefooncel is leuk: er ligt zelfs een schat op de bodem van de zee! Ook hier weer een slimbim boer die gras van zijn land haalt en ik bedenk dat het natuurlijk zo gaat dat een paar boeren samen die grasraapmachine huren en dat ze dan samen van iedereen het gras binnenhalen. Zo komen ze dan aan zo veel traktoren en wagens. Ondertussen moet ik tijdens het lopen uitkijken dat ik geen ooievaar tegen mijn hoofd krijg, ze vliegen je hier om de oren in de meest letterlijke zin van het woord. De Vogezen zijn niet meer te negeren, kijk ze eens liggen op de horizon, daar loop ik binnenkort, maar dat horen jullie dan natuurlijk weer. De taal verandert hier weer naar zelf kiezen tussen Frans en Duits. Op de kaart van mijn blog hebben de dorpjes ook weer twee namen, een Franse en een Duitse naam. Dit gebied was lang handelswaar tussen Frankrijk en Duitsland, dat blijkt. Ook veel auto,'s met Duitse nummerborden opeens weer. Ik geraak aan wéér zes kilometer asfalt, net als gisteren, maar nu is het niet zo vervelend, want mooier langs een kanaal. Net als ik denk dat daarin niet zo veel loos is, in dat kanaal, kom ik langs een klein jachthaventje en vaart me zowaar een plezierboot voorbij. Zwaai. Die komen er nog meer. Zwaai, zwaai. De vissers vinden het maar niks, al die boten.
Bij een loopbrug over een tweede kanaal neem ik mijn tweede rust, nog ongeveer 2 kilometer te gaan. Langs het kanaal. En een meer. Naar een camping, jawel, aan datzelfde meer. Ik ben er rond half twee en ik zit voor 15 euro in een caravan aan...het water, kijk dan, de was hangt alweer buiten. Ik háát caravans, maar de pelgrim leeft van wat hem voor de voeten valt. Ook met véél kikkers. Als ze te veel herrie maken mag ik het zeggen van de mevrouw. Ik dacht: gaat ze dan die kikkers afschieten, of uitzetten, of zo, maar nee, dan geeft ze me een andere caravan, verder weg van het water. Laat maar zitten, over het algemeen genomen slaap ik prima. Dadelijk even douchen, dan het dorp in. Over een dik uur is de bakker weer open, en de 'Epicerie', dat is Frans voor een winkeltje waar ze heel weinig hebben. En het begint nu, kwart over vier boven de Vogezen te donderen, maar het regent nog niet...
Ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma