Gisteravond houdt mijn wifi er opeens mee op. Hoe moet ik nou restaurant Charlie's reserveren, vijftig meter van mijn hotel? Dat dacht ik echt even. Old school langs gaan, natuurlijk, en ik heb er heerlijk gegeten. Met mijn lief, want Beek is vlakbij Groesbeek.

Vanochtend wondzorg voor de blaar (foto), spullen in de auto, ontbijten, watertjefruitjebroodje in de rugzak, met de auto naar Spijk, over Kleve en de brug bij Emmerich. Bij helder weer kunnen we die zien als we thuis ons 'Rondje Klein Amerika' lopen.
Twijfel in Spijk. Ik stap de dijk op naar het 'Noaberpad', maar weet eigenlijk niet of ik het pad zo in de juiste richting loop. Alles wat ik heb is het Pieterpadboekje, daar staat het Noaberpad soms een hoekje op, aangegeven met rode bolletjes, maar meer niet. En mijn wifi doet het dus niet.
Maar op de dijk waait het gemeen, dus ik draai om en loop het Noaberpad gewoon naar de andere kant. Dat valt goed uit, gelukkig, voor nu.

Zonder wind is het prachtig weer, de jas kan uit. In de heggen naast me loopt mijn schaduw met me mee. Een conifeer, saaiste plant op aarde, blijkt onder zijn bast een feest in rabarber-roze.
Hoch-Elten trakteert uitzicht rondom, maar achter de kerk staat de toeristenkermis met Imbiss en Pannenkoekenhuis. Misschien voor morgen, als ik hier naar mijn auto terug loop.

Het pad gaat verder over de Märchenberg, met rechts van mij het Kuckuckstal. Eén en al idylle hier, en het is ook echt mooi lopen in de uitgestrekte bossen die op uitbotten staan. Inmiddels is het mouwenopstroopmoment daar.

Om kwart voor één neem ik pauze op een bankje met zicht op Stokkum. Broodjepeertjewatertje. Drie Natuurmonumenten medewerkers houden me gezelschap. Vandaag fladderen er opeens overal citroenvlinders, terwijl er gisteren en eergisteren nergens iets te bekennen was. Ik zie er een boodschap van mijn vader in - hij overleed in september - die me een knipoog geeft. Natuurmonumenten vertelt dat veel insecten wachten tot een graad of tien voor hun Eerste Vlucht, en dat is dus vandaag. Maar ze sluiten elkaar niet uit, en ik houd gewoon mijn vader vast: Hee pap!

Ik vraag een local de weg, nog zo'n anderhalve kilometer, schat hij: volg het fietspad. Eigenzinnig - sommige mensen zouden het misschien eigenwijs noemen, of koppig, of gewoon stom - pak ik de looproute en zo sta ik een uur en een kwartier later weer bij precies datzelfde bankje, omdat ik deze keer de verkéérde kant uit ging. En het blijkt niet anderhalve, maar nog 3,7 kilometer naar Zeddam. Een jachtstoet komt de bossen uit, paarden met rode jasjes erop, een meute honden er achteraan en veel geschreeuw. Maar geen jachthoorn, dat is nou het enige waarop ik me verheugd had, maar dat zit er niet in.
Aan mijn rechterhand passeer ik 's Heerenberg. Het is druk vandaag, overal mensen op deze mooie zaterdag.

Ik loop mijn route uit met een beetje een eindedag gevoel: opgelucht dat ik nu zeker weet waar ik heen moet, maar nog best ver te gaan. Met rode wangen van zon, van wind en vermoeidheid. En in mijn rugzak zeurt de eerste regel van de pelgrim: je weet pas dat je er bent als je je bed kunt aanraken.
Een weitje met geitjes geeft me moed: geitjes vind ik leuk, zeker jonge geitjes. Geheel onverstoord en eigengereid springen zij het leven door, en als je even niet kijkt vreten ze de veters uit je schoenen.

Hotel Ruimzicht in Zeddam geeft me kamer 46, met damasten beddengoed en een badkamer van vóór het efficiëntiedenken: hij is groter dan onze eigen badkamer thuis. En groot pluspunt: een dun kussen, uitzonderlijk, overal hebben de kussens tegenwoordig standje nekhernia. Ik neem een douche en geef mijn spieren een uurtje rust, fijn.

Om kwart voor vijf tingelt de wekker me wakker. Ik ga dit schrijven en schiet in mijn nette kleren voor het diner. In de Brasserie is het bestek van zilver, het servet gesteven, de muzak beschaafd. Wat opvalt: de bediening spreekt mij, maar ook de nog veel oudere gasten, aan met 'jij'. Vreemd. De kaart verrast: spitskoolsoep en ravioli, dat wordt het. Een mevrouw zegt: wat zie je er mooi uit. Een goed begin van de avond wat mij betreft.
Geen diepe gedachten of kleine schetsjes vandaag, het kan niet altijd feest zijn.
Morgen wordt het weer nog veel mooier!

Geschreven door Dove.e.roma