Eerst naar de VVV, op zoek naar kaart, nope, wel kaarten naar het noorden, niet naar het zuiden. Misschien bij de Leclerc. Daar gingen we toch heen, dus dat komt goed uit. Régine en Walda doen de boodschappen, ik ga op kaarten jacht. Nee, ook niet. Ze zijn er gewoon niet. We nemen koffie met overmacht op een terrasje en verhuizen daarna naar ons nieuwe onderkomen, een huisje in Soppe-le-bas, een geweldig mooi plekje met uitzicht op de Vogezen die ik hierbij voorgoed de rug toekeer. Ik kan de was doen, hoewel de wasmachine zo veel herrie maakt dat we bang zijn dat hij op gaat stijgen. Het weer is top, volle zon en heel warm dus de was gaat op een rekje buiten en is in een mum van tijd droog. We hebben een manege op het terrein, een huishond en huissalamanders. Zonder goede wandelkaart kan ik alleen nog maar precies de GR5 volgen via de markering en de GPS. Ik heb wel een overzichtskaart, daarop teken ik de GR5 plaatsen in. Het is niet ideaal en verre van briljant, maar het lijkt op dit moment het hoogst haalbare. Ik zet mijn schoenen in de snow-seal en kies uit de wandelstokken die de meiden van mij thuis meebrachten toch de stokken waarmee ik al liep. Die hebben afgesleten punten, maar wel de fijnste handvatten (van kurk) en de beste banden voor de handen. Ik zie dat een Sint-Jacobsroute hier ongeveer langs komt, die komt later weer samen met de GR5 dus die ga ik morgen volgen naar Belfort. Als de middag vordert en we zijn allemaal wat bijgekomen lopen we een stukje, dorpje uit, bossen in, dorpje in, dorpje uit, terug. We komen onderweg de Sint-Jacobsroute natuurlijk tegen, die komt vanuit het noorden aanzetten. Er komt nog een brievenbus langs die prima mee kan in de brievenbussen competitie, welke competitie trouwens een beetje in het slop geraakt is; bij dezen heropend. Na de wandeling regel ik slaapplekken voor zaterdag en zondag, terwijl Régine kookt, sperzieboontjes met worst en appelmoes, heerlijk, dàt is lang geleden. We eten op het terras, na het eten zitten we lekker in de avondzon. Toetje, dit tikken. Morgen sta ik er weer alleen voor. Bedankt, meiden, voor de aanmoedigingen, de steun, het doorpakken en het gevoel dat het wel gaat lukken. Straks lekker douchen, ciao, Bertine

Geschreven door Dove.e.roma