Wat een bijzondere dag vandaag. Hij begint met uitslapen: om acht uur gaat de wekker. Dan rustigjes aan aankleden, géén rugzak pakken, dat hoeft niet, en rustigjes ontbijten. Ik neem afscheid van de GR5, dus ook afscheid van mijn derde boekje, dat stemt altijd een beetje weemoedig na alles wat we samen hebben meegemaakt. Maar ja, ik heb alle inhoud eruit geschrur, dus het is vrijwel alleen nog kaft. Hup, weg ermee, op naar nieuwe herinneringen! Om kwart over negen sta ik buiten om Pontarlier te verkennen. Het regent voortdurend en hard ook nog eens, met van die bellen op de plassen. Gelukkig heb ik mijn appeltjesgroene parapluutje, gekocht in Schirmeck, dat lijkt alweer eeuwen geleden. De VVV is bemensd, maar ik kan niet naar binnen. De mevrouw vertelt me door een kier in de schiufdeur dat de deur uit de rails is gelopen en daarom niet open kan. Ze heeft al iemand gebeld die het hopelijk kan maken, maar het is Pinksteren dus ze hoopt dat het lukt. Ik had eigenlijk überhaupt niet gedacht dat er iemand zou zijn, ik vind het al heel wat. Door de kier in de deur vraag ik of ze informatie heeft over de Via Francigena, maar dat valt tegen: een map met wat losse printjes, dat is het wel. Ze is er vanmiddag om twee uur weer, tot vijf uur, ik probeer dan nogmaals of de deur dan wel open gaat. Misschien kan de mevrouw er anders ook wel niet meer uit?! Ik ga verder met mijn rondje en kom langs de kerk, Romaans, aan Saint-Bénigne gewijd. Is heel mooi binnenin en er klinkt mooi gezang via speakers. Mijn telefoon gooit altijd veel te veel licht in foto's van kerken, in het echt is het veel donkerder en mysterieuzer. Er is een Maria bij wie ik een kaarsje opsteek, gewoon omdat ik heelhuids al zo ver gekomen ben. Op straat staat in een nis een gouden legomannetje, is dat niet grappig? Bijna alle winkels zijn sowieso dicht op maandagochtend, op een normale maandag gaan ze om twee uur open. Maar een grote Tabac annex souvenirwinkel is wel in zaken. Een wegwerker komt binnen, helemaal in het neon geel, heel, zegt een andere klant, je lijkt wel een 'jupe jeune', een 'geel hesje'. Maar dit is toch echt voor zijn werk, zegt de man. De jupes jeunes komen hier nogal eens voorbij in het nieuws en in de gesprekken, ze zijn er nog steeds elke zaterdag. Ik koop een goede wandelkaart voor morgen en een nieuw zakmes, precies zo één als ik eerder verloren ben, maar dan zonder blikopener, die had ik toch nooit gebruikt. Al met al nog niet zo'n slechte vangst op een regenachtige pinkstermaandag. Mijn gymschoenen zijn trouwens allesbehalve waterdicht, integendeel, het lijkt wel of ze water aantrekken. Een hele kluit felgekleurde fietsers trekt langs het plein, dat ziet er ondanks de regen dan toch nog best vrolijk uit, met al die kleurtjes. Ik maak nog wat foto's van de dingen in Pontarlier, doe een koffie met taartje (op de verjaardag van mijn nichtje) en ga gauw terug naar de jeugdherberg. Mijn natte sokken en schoenen gaan plat op de verwarming en ik trek lekker dikke schone bergsokken aan, fijn. Ik leg de kaart open en ik start mijn e-reader, want daarin heb ik de 'Weg der Franken', de Via Francigena, staan, een routebeschrijving door Ben Teunissen, dus nog in het Nederlands ook. Met dat boekje ga ik een heel eind komen, zie ik: ik kan de beschrijving vanaf Pontarlier in het boekje op de kaart helemaal prima volgen, dus ik verwacht dat het goed gaat morgen. Daarna ben ik in Zwitserland en daar is de bewegwijzering net zo betrouwbaar als de horloges, volgens het boekje kun je daar zonder kaart en zelfs zonder boekje rustig de weg vinden.
Er staat een overnachtingsadres in het boekje voor de eerste pleisterplaats, ik krijg een voicemail en laat een terugbelverzoek achter. De Via Francigena gaat in drie dagen naar Lausanne, daar ben ik dan donderdag al, dat is fijn, zo snel had ik niet verwacht. Nou kun je ook maar beter zo snel mogelijk wegwezen uit Zwitserland, want alles is er duur, hoewel het ook duur lijkt: 10 Zwitserse franc is 9 euro. Ik ga het opnieuw zien, hoe het gaat, tot nu toe ben ik daar goed mee weg gekomen.
Om tien over drie nogmaals het rondje lopen. De mevrouw van de VVV is inmiddels ontzet, maar er is eigenlijk geen info, zoals al verwacht na mijn deurkierbezoek vanochtend. Verder is alles dicht gebleven en het regent nog immer; ik keer onverrichter zake weer terug naar de jeugdherberg. Beetje niksen, beetje lezen, wachten tot de dag voorbij is...

Geschreven door Dove.e.roma